Stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego

Stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego to operacja z zakresu chirurgii kręgosłupa, która polega na usunięciu dysku uciskającego struktury nerwowe i zastosowaniu specjalnego implantu. Pozwala na odzyskanie stabilności i ruchomości kręgów oraz zniwelowanie dolegliwości bólowych. Dowiedz się, na czym polega stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego w enel-med, jakie są wskazania i przeciwwskazania do procedury oraz jakich efektów można się po niej spodziewać.

Stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego to procedura chirurgiczna, mająca na celu ustabilizowanie odcinka kręgosłupa objętego procesem chorobowym. Zabieg ten jest stosowany w przypadkach, gdy inne metody leczenia, takie jak fizjoterapia czy farmakoterapia, nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Stabilizacja kręgosłupa polega na wprowadzeniu implantów między kręgi, co pozwala na uzyskanie zrostu kostnego i zmniejszenie ucisku na struktury nerwowe. Dzięki temu pacjenci mogą odzyskać sprawność i pozbyć się dolegliwości bólowych wywołanych schorzeniami kręgosłupa, zwłaszcza dyskopatią odcinka lędźwiowego.

Zabieg stabilizacji kręgosłupa lędźwiowego jest wykonywany na sali operacyjnej pod znieczuleniem ogólnym. W trakcie operacji pacjent leży na brzuchu. Procedura polega na dojściu do miejsca objętego chorobą poprzez niewielkie nacięcia skóry, przez które chirurg usuwa zmieniony chorobowo krążek międzykręgowy i wprowadza implant. Podczas operacji odcinka lędźwiowego stosuje się różne techniki dostępu do kręgosłupa. Do najbardziej znanych i rozpowszechnionych należą: PLIF (tylna lędźwiowa stabilizacja międzytrzonowa), OLIF (skośno-boczna stabilizacja międzytrzonowa), ALIF (przednia lędźwiowa stabilizacja międzytrzonowa) oraz XLIF (ekstremalnie boczna lędźwiowa stabilizacja międzytrzonowa).

Wykonany z biokompatybilnego materiału (np. z tytanu) implant umieszczany w miejscu usuniętego dysku zapewnia odpowiednią odległość między sąsiednimi kręgami. Zabieg odbywa się pod kontrolą nowoczesnych technik obrazowania, dzięki czemu ryzyko uszkodzenia struktur nerwowych jest zmniejszone do minimum. Operacja wykonywana jest przez neurochirurga i trwa zazwyczaj około 2 godzin, a jej celem jest uzyskanie zrostu kostnego i stabilizacja kręgosłupa.

Podstawowym wskazaniem do operacji stabilizacji kręgosłupa jest ucisk dysku międzykręgowego na struktury nerwowe, który powoduje dolegliwości bólowe. Stan ten może być spowodowany m.in.:

• zaawansowaną dyskopatią odcinka lędźwiowego na poziomach L4-L5 i L5-S1,
• kręgozmykiem, czyli przemieszczeniem kręgów,
• stenozą kanału kręgowego,
• urazami kręgosłupa,
• zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa.

Przeciwwskazania do zabiegu stabilizacji kręgosłupa lędźwiowego obejmują:

• ciężkie choroby układu krążenia,
• stany zapalne w okolicy kręgosłupa,
• niewyrównane schorzenia ogólnoustrojowe,
• alergię na materiały wszczepiane,
• aktywne infekcje w organizmie.

Przed przystąpieniem do operacji pacjent musi się odpowiednio przygotować, co może obejmować:

• morfologię krwi obwodowej,
• EKG,
• badanie układu krzepnięcia,
• badania biochemiczne,
• RTG klatki piersiowej,
• rezonans magnetyczny kręgosłupa.

Po przeprowadzonej operacji pacjent pozostaje w szpitalu na oddziale pooperacyjnym przez 3 do 6 dni. W tym czasie rozpoczyna się rehabilitacja, której celem jest przywrócenie sprawności i wsparcie gojenia się tkanek. Pacjent powinien unikać schylania się, dźwigania ciężkich przedmiotów oraz prowadzenia pojazdów przez co najmniej kilka tygodni po operacji kręgosłupa. W razie potrzeby stosuje się pas stabilizujący. Powrót do pełnej aktywności zajmuje zazwyczaj od 8 do 12 tygodni.

Efektem zabiegu jest stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego, a dzięki temu – zmniejszenie dolegliwości bólowych i ucisku na struktury nerwowe, co pozwala pacjentowi na odzyskanie sprawności i poprawę jakości życia. Wprowadzenie implantu pomiędzy kręgi umożliwia uzyskanie stabilności oraz zrostu kostnego, co zapewnia trwałe efekty terapeutyczne. Dzięki nowoczesnym technikom operacyjnym i odpowiednio prowadzonej rehabilitacji większość pacjentów powraca do normalnego funkcjonowania w ciągu kilku miesięcy po operacji.