Zaburzenia lękowe to rodzaj zaburzeń psychicznych, które charakteryzują się wyraźnym uczuciem lęku lub strachu, wywoływanym przez różne sytuacje lub przedmioty lub występującym bez związku z nimi. Poziom odczuwanego lęku jest zwykle nieadekwatny do realnego zagrożenia. Potocznie określane są także mianem „nerwicy”.
Leczenie zaburzeń lękowych polega najczęściej na terapii psychologicznej, zwłaszcza terapii poznawczo-behawioralnej, które pozwalają osobom z tymi zaburzeniami zrozumieć własne emocje i uczą skutecznym strategii radzenia sobie z lękiem.
Lęk napadowy
Lęk napadowy to lęk, który powraca w postaci paniki i nie ogranicza się do konkretnej sytuacji. Występuje w okolicznościach, gdy brak obiektywnego zagrożenia, w warunkach, które występują bez związku ze znaną czy przewidywalną sytuacją. Napady paniki mogą trwać kilka lub kilkanaście minut, najczęściej po tym czasie ustępują. Pomiędzy napadami paniki następuje osłabienie objawów lęku.
Objawy lęku napadowego to:
- kołatanie lub przyspieszone bicie serca,
- duszność,
- ból lub dyskomfort w klatce piersiowej,
- zawroty głowy,
- uczucie omdlenia,
- drżenie rąk,
- pocenie się,
- uczucie drętwienia w różnych częściach ciała.
Występuje poczucie nierealności otoczenia, obcości wobec samego siebie, poczucie zagrożenia, strach przed śmiercią i chęć ucieczki.
Lęk uogólniony
Lęk uogólniony to uporczywe martwienie się i lęk, nieadekwatne do sytuacji i okoliczności.
Osoba, która cierpi na lęk uogólniony:
- myśli ze strachem o przyszłości,
- martwi się o rzeczy, które mają dopiero się zdarzyć, często zupełnie błahe,
- przewiduje najgorsze zdarzenia.
Powoduje to stan ciągłej czujności, którego efektem jest napięcie i brak możliwości odprężenia się i zrelaksowania. Lękowi uogólnionemu towarzyszą zwykle objawy somatyczne, może to być napięcie mięśniowe, bóle głowy, zaburzenia snu lub bezsenność. Przypadłość ta dwa razy częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn. Zwykle występuje razem z innymi zaburzeniami, takimi jak zespół lęku panicznego, fobia społeczna, fobia specyficzna lub depresja.
Lęk separacyjny
Lęk separacyjny (separation anxiety disorder czyli SAD), to odczuwanie nadmiernego strachu przed rozstaniem z bliską osobą, który jest nieadekwatny do realnych warunków i faktycznie występujących zagrożeń. Lęk taki jest naturalny u niemowląt między 9. a 11. miesiącem życia oraz u dzieci od 3. do 5. roku życia. Niepokój może wzbudzić sytuacja, gdy objawy nasilają się nadmiernie lub występują w innych niż podane okresach rozwoju.
Dzieci:
- mogą odmawiać pójścia do szkoły,
- mogą odmawiać oddzielenia się od rodzica,
- nie chcą zasypiać same,
- nie chcą brać udział w zabawach czy aktywnościach grupowych,
- przejawiają niepokój,
- płaczą,
- mają napady złości lub agresji.
Mogą pojawić się objawy somatyczne, takie jak nudności, bóle brzucha, wymioty czy bóle głowy.
Umów wizytę w placówce enel-med
Nasz zespół doświadczonych specjalistów pomaga w rozwiązywaniu
problemów emocjonalnych, wspiera w trudnych sytuacjach życiowych
i towarzyszy w procesie odkrywania osobistego potencjału.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, nazywane przez wiele lat nerwicą natręctw, to występowanie w ciągły sposób natrętnych myśli (obsesji) i wykonywanie przymusowych powtarzających się czynności (czyli kompulsji). Myśli mogą być nieprzyjemne i agresywne. Natomiast czynności kompulsyjne, których wykonywanie zmniejsza napięcie wewnętrzne, mogą stanowić pojedyncze działania takie jak:
- natrętne mycie rąk,
- sprawdzanie zamknięcia drzwi i okien,
- bardziej skomplikowane sekwencje czynności.
Nerwica natręctw jest także nazywana nerwicą anankastyczną, występuje wówczas sytuacja, że im mocniej pacjent walczy z objawami nerwicy, tym silniej one się manifestują. Nerwicy natręctw mogą towarzyszyć zaburzenia lękowe, depresja, tiki, różnego rodzaju fobie.
Fobie
Fobia to zaburzenie polegające na występowaniu nasilonej reakcji lękowej w odpowiedzi na bodziec, którym może być przedmiot lub sytuacja, obiektywnie nie stanowiące żadnego źródła zagrożenia. Osoby cierpiące z powodu fobii zdają sobie sprawę z tego, że ich strach jest irracjonalny, jednak nie potrafią na nim zapanować. Unikają więc sytuacji, gdy możliwe jest wystąpienie określonego bodźca, co powoduje zaburzone funkcjonowanie i utrudnia codzienne życia. Jest wiele postaci fobii, w zależności od czynnika, który ją wywołuje. Fobie można leczyć, stosuję się w tym celu odpowiednio dobraną psychoterapię, najczęściej jest to terapia poznawczo-behawioralna, połączona z treningiem umiejętności społecznych, oraz leczenie farmakologiczne.
Agorafobia
Agorafobia objawia się silnym lękiem związanym z przebywaniem na otwartej przestrzeni, ale także strachem przed znalezieniem się w sytuacjach lub miejscach publicznych, z których wydaje się, że ciężko jest uciec czy też otrzymać pomoc innych zwłaszcza, gdy pojawi się napad paniki.
Osoby cierpiące na to zaburzenie czują strach, gdy muszą:
- wyjść z domu,
- skorzystać z publicznego transportu,
- samotnie podróżować pociągiem, samolotem bądź samochodem – zwłaszcza w tunelach, na mostach i autostradach.
Napad lęku panicznego przy agorafobii wiążą się z takimi objawami somatycznymi jak drżenie ciała, pocenie się, duszności, zawroty głowy, utrudnione oddychanie, obawa przed śmiercią. Napad trwa zwykle od kilku do kilkunastu minut. Doświadczające takich objawów osoby często szukają ich przyczyn w różnych chorobach somatycznych, najczęściej w chorobach serca.
Fobia społeczna
Fobię społeczną czyli socjofobię, można określić jako intensywny lęk przed sytuacjami społecznymi.
Cierpiący na to zaburzenie obawia się:
- oceny,
- zawstydzenia
- upokorzenia przez innych.
Boi się kontaktów z nieznajomymi, wystąpień publicznych, jedzenia w miejscach publicznych, w rezultacie unika sytuacji społecznych lub znosi jest z dużym stresem. Odczuwanie socjofobii wiąże się także z objawami fizycznymi, takimi jak przyspieszone tętno, pocenie się, drżenie, nudności, zaczerwienienie twarzy, trudności w mówieniu.
Arachnofobia
Arachnofobia to fobia polegająca na odczuwaniu silnego, irracjonalnego lęku przed pająkami i innymi pajęczakami, na przykład skorpionami. Jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń lękowych związanych z konkretnym obiektem. Strach może wystąpić na widok pająka lub nawet na samą myśl o nim, towarzyszy mu przekonanie, że pająki są niebezpieczne, nawet jeśli są nieszkodliwe. Osoba cierpiąca na arachnofobię odczuwa przyspieszone tętno, poci się, odczuwa drżenie, duszności, nudności, zawroty głowy. Może pojawić się atak paniki.
Dysmorfofobia
Dysmorfofobia (body dysmorphic disorder) to zaburzone postrzeganie obrazu własnego ciała i swojego wyglądu. Osoby cierpiące na to zaburzenie są przekonane o nieestetycznej budowie własnego ciała oraz cierpią z powodu uporczywych i natrętnych myśli na temat swoich wyimaginowanych wad. Może to być dysmorfofobia twarzy, gdy właśnie na tym elemencie wyglądu skupia się osoba z tym zaburzeniem.
Objawy dysmorfofobii to:
- ciągłe spoglądanie w lustro,
- próby zasłaniania rzekomego mankamentu,
- samodzielne próby usuwanie zmian na skórze,
- ciągłe pytania na temat swojego wyglądu itd.
Osoby z tą przypadłością mogą także szukać pomocy u specjalistów medycyny estetycznej. Dysmorfofobia może towarzyszyć innym zaburzeniom, takim jak depresja, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zaburzenia lękowe czy schizofrenia.
Co mówią o nas nasi pacjenci
Wsparcie, które daje spokój i siłę!
„Cudowna Pani psycholog Anna Stępkowska. Po wizycie u niej czułam się zaopiekowana. Nie tylko wysłuchała mnie z pełnym zaangażowaniem, ale również pomogła mi znaleźć rozwiązanie problemu, z którym przyszłam. Dzięki jej wsparciu odzyskałam spokój i poczucie, że mogę sobie poradzić. ”
Zrozumienie i wsparcie, którego potrzebujesz!
„Polecam szczerze. Pani Katarzyna, moja psycholog wysłuchała, doradziła, poczułam się zaopiekowana. ”
Zaangażowanie i wsparcie, które zmieniają perspektywę!
„Bardzo polecam Panią Katarzynę. Jest niezwykle empatyczna i pomocną. Od pierwszej rozmowy czułem, że trafiłem na specjalistkę, która naprawdę słucha i angażuje się w pomoc. Dzięki niej spojrzałem na swoje trudności w nowy sposób i znalazłem rozwiązania, których wcześniej nie dostrzegałem. ”
Empatia i wsparcie, na które możesz liczyć!
„Bardzo polecam, dostałam natychmiastowe wsparcie psychologiczne, pani Sandra jest bardzo empatyczna i prowadziła mnie precyzyjnie przez cały proces. Polecam, będziecie w dobrych rękach. ”
Profesjonalizm i życzliwość zawsze!
„Pani Sandra prowadzi każdą konsultację w 100% dobrze, niezależnie czy jest ona przeprowadzana w trybie stacjonarnym, online czy przez telefon. Zawsze jest miło i rzeczowo. ”
