Rekonstrukcja ścięgna Achillesa

Ścięgno Achillesa, znane również jako ścięgno piętowe, odgrywa istotną rolę w poruszaniu się – uczestniczy podczas chodu, biegania czy wspięcia na palce, wykonywanego podczas różnych sportów. Jego uszkodzenie powoduje ból łydki i uniemożliwia sprawne wykonanie wielu czynności. Rekonstrukcja ścięgna Achillesa to procedura chirurgiczna, która ma na celu przywrócenie jego anatomicznej ciągłości i funkcjonalności. Dowiedz się, jak przebiega zabieg oraz jakie są wskazania i przeciwwskazania do jego wykonania. Sprawdź, jak się przygotować do operacji i czego można oczekiwać po zabiegu.

Rekonstrukcji ścięgna Achillesa dokonuje się po jego zerwaniu. Procedura polega na zbliżeniu kikutów ścięgna specjalnymi szwami. W przypadku znacznego uszkodzenia struktury ścięgna w ramach rekonstrukcji dokonuje się również przeszczepu z użyciem własnych tkanek pacjenta. Zabieg ten można przeprowadzić różnymi metodami, w tym metodą otwartą lub przezskórną. Wybór techniki zależy od stopnia uszkodzenia ścięgna, preferencji pacjenta i jego aktywności sportowej. Celem operacji jest przywrócenie pełnej sprawności i umożliwienie powrotu do normalnego trybu życia.

Zabieg rekonstrukcji ścięgna Achillesa polega na zszyciu zerwanych końców ścięgna pod kontrolą wzroku lub za pomocą technik małoinwazyjnych (np. artroskopu). W niektórych przypadkach chirurg ortopeda może zastosować przeszczepy ścięgien z innych części ciała, aby przywrócić ciągłość ścięgna. Operacja trwa około 45–60 minut i jest przeprowadzana w znieczuleniu przewodowym lub ogólnym. Po zabiegu ścięgno jest unieruchomione w gipsie syntetycznym lub specjalnym bucie (ortezie) na kilka tygodni, co pozwala na jego prawidłowe gojenie.

Wskazania do rekonstrukcji ścięgna Achillesa obejmują:

• zerwanie ścięgna na skutek urazu lub zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych;
• całkowite oderwanie ścięgna od jego przyczepu na kości piętowej;
• przewlekłe uszkodzenia nieodpowiadające na leczenie zachowawcze;
• brak poprawy po wcześniejszych zabiegach;
• widoczne uszkodzenia strukturalne ścięgna potwierdzone badaniami obrazowymi.

Przeciwwskazania do zabiegu obejmują:

• zły stan ogólny pacjenta;
• aktywne infekcje;
• zaburzenia krzepnięcia krwi;
• zaawansowana osteoporoza;
• znaczne uszkodzenia skóry w miejscu planowanego cięcia;
• alergie na materiały używane podczas operacji;
• nieuregulowane schorzenia przewlekłe, takie jak cukrzyca czy nadciśnienie tętnicze.

Przygotowanie do zabiegu rekonstrukcji ścięgna Achillesa obejmuje m.in.:

• wykonanie podstawowych badań krwi;
• konsultację z anestezjologiem;
• ewentualne konsultacje ze specjalistami w przypadku schorzeń współistniejących.

Zgłaszając się na zabieg do szpitala, pacjent powinien mieć ze sobą dokumentację medyczną, wyniki badań oraz kule łokciowe, które będą potrzebne podczas rekonwalescencji.

Hospitalizacja po rekonstrukcji ścięgna Achillesa trwa od 1 do 3 dni. Operacja ta wiąże się z koniecznością unieruchomienia przez pierwszych kilka tygodni. W tym czasie na kończynę zakładany jest gips lub orteza, a pacjent musi poruszać z pomocą kul łokciowych. Zaopatrzenie ortopedyczne po operacji jest niezbędne, aby odpowiednio ustawić stopę – w lekkim zgięciu podeszwowym, co pozwala na odciążenie operowanego ścięgna piętowego. Po zabiegu pacjent otrzymuje leki przeciwbólowe i instrukcje dotyczące postępowania pooperacyjnego. Rehabilitacja rozpoczyna się po około 2-3 tygodniach. Fizjoterapia obejmuje ćwiczenia wzmacniające mięśnie uda i stawu skokowego. Powrót do sprawności trwa 6-8 miesięcy.

Celem rekonstrukcji ścięgien Achillesa jest przywrócenie prawidłowej długości ścięgna i umożliwienie pacjentowi powrotu do aktywności ruchowej. Dzięki odpowiedniej fizjoterapii pacjenci odzyskują sprawność oraz możliwość wspięcia na palce, biegania czy wykonywania wielu innych czynności. Pełny powrót do aktywności, w tym do uprawiania sportu, jest możliwy po zakończeniu procesu rehabilitacji, zazwyczaj po około 6-12 miesiącach od operacji.