Benodil, 20 amp. 2 ml, Budesonide, zaw. do nebulizacji
Rx
100%24,03 zł
Wskazania:
Produkt leczniczy jest stosowany w leczeniu: astmy, gdy stosowanie inhalatora ciśnieniowego lub inhalatora proszkowego jest niewłaściwe; zespołu krupu - ostrego zapalenia krtani, tchawicy i oskrzeli, niezależnie od etiologii, wiążącego się z istotnym zwężeniem górnych dróg oddechowych, dusznością lub „szczekającym” kaszlem i prowadzącego do zaburzeń oddychania; zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), w przypadku gdy stosowanie budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji jest uzasadnione. Produkt leczniczy NIE jest wskazany do łagodzenia ostrego napadu astmy lub stanów astmatycznych i bezdechu.Dawkowanie:
Astma. Dawkowanie produktu leczniczego należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta. Dawkę należy ustalić na najniższym poziomie zapewniającym skuteczną kontrolę objawów astmy. Dawkę dobową należy podzielić na dwie dawki (podawane rano i wieczorem). W przypadku niewystarczającej skuteczności produktu leczniczego dawkę dobową można podzielić na 3 lub 4 pojedyncze dawki. W przypadku, gdy wskazane jest zwiększenie efektu terapeutycznego, szczególnie u pacjentów, bez większego wydzielania śluzu w drogach oddechowych, zaleca się raczej zwiększenie dawki produktu leczniczego niż włączenie do leczenia doustnych kortykosteroidów, z powodu mniejszego ryzyka wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Rozpoczęcie leczenia. Gdy leczenie rozpoczyna się w okresie ciężkiej astmy i podczas zmniejszania lub całkowitego zaprzestania przyjmowania doustnych glikokortykosteroidów, zalecana dawka początkowa budezonidu znajduje się poniżej. Dawka podtrzymująca. Dawkę podtrzymującą należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta i powinna być ona możliwie najmniejsza aby zapewnić skuteczną kontrolę objawów astmy. Produkt leczniczy jest przeznaczony do długotrwałego leczenia astmy. Maks. dawka dobowa. Zastosowanie maks. dawki dobowej (2 mg budezonidu) dla niemowląt od 6 m-ca życia i dzieci w wieku poniżej 12 lat należy rozważyć tylko u dzieci z ciężką astmą i w ograniczonym czasie. Zalecana dawka. Niemowlęta (w wieku 6-23 m-cy) i dzieci (w wieku 2-11 lat): dawka początkowa : 0,5-1 mg budezonidu 2x/dobę. Dawka podtrzymująca: 0,25-0,5 mg budezonidu 2x/dobę. Maks. dawka dobowa: 2 mg budezonidu. Młodzież (w wieku 12-17 lat) i dorośli: dawka początkowa: 1-2 mg budezonidu 2x/dobę. Dawka podtrzymująca: 0,5-1 mg budezonidu 2x/dobę. Maks. dawka dobowa: 4 mg budezonidu. Objętość dawki produktu leczniczego. Objętość produktu 0,125 mg/ml, zaw. do nebulizacji: 2 ml - dawka 0,25 mg; 4 ml - dawka 0,5 mg; 6 ml - 0,75 mg. Objętość produktu 0,25 mg/ml, zaw. do nebulizacji: 2 ml - dawka 0,5 mg; 4 ml - dawka 1 mg; 6 ml - dawka 1,5 mg. Objętość produktu 0,5 mg/ml, zaw. do nebulizacji: 2 ml - dawka 1mg; 4 ml - dawka 2 mg. W przypadku gdy nie można dobrać odpowiednich dawek tym produktem leczniczym, dostępne są jego inne moce. Pacjenci leczeni doustnymi glikokortykosteroidami. Podczas zmiany leczenia z doustnych glikokortykosteroidów na leczenie wziewnym produktem leczniczym pacjent powinien być w stanie stabilnym. Wysoką dawkę produktu leczniczego można stosować jednocześnie z wcześniej stosowaną doustną dawką steroidów przez około 10 dni. Następnie dawkę doustnego steroidu należy stopniowo zmniejszać (przykładowo o 2,5 mg prednizolonu lub o równoważną dawkę innego glikokortykosteroidu każdego m-ca) do najmniejszej dawki zapewniającej kontrolę objawów choroby. W celu uzyskania dalszych informacji na temat przerwania stosowania doustnych kortykosteroidów, patrz Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności. Zespół krupu. Zwykle stosowana dawka u niemowląt i dzieci z pseudokrupem to 2 mg produktu. Dawkę tę można podać w całości lub podzielić ją na dwie dawki po 1 mg, podając w odstępie 30 minut. Ten sposób dawkowania może być powtarzany co 12 h maks. do 36 h lub do uzyskania poprawy stanu klinicznego. POChP: pacjentów należy leczyć stosując produkt leczniczy w dawkach 1-2 mg/dobę. Leczenie należy podzielić na 2 pojedyncze dawki co 12 h aż do momentu poprawy stanu klinicznego. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Brak dostępnych danych dotyczących stosowania budezonidu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Budezonid jest metabolizowany głównie w wątrobie, dlatego po podaniu doustnym u pacjentów z ciężką marskością wątroby może dojść do zwiększenia jego stężenia w surowicy.Uwagi:
Do inhalacji produktem leczniczym wymagany jest zestaw inhalacyjny zawierający nebulizator z kompresorem. Produkt leczniczy należy podawać za pomocą nebulizatora (PARI LC PLUS) i kompresora PARI Boy (SX) wyposażonego w ustnik lub odpowiednią maskę twarzową (PARI Baby mask z PARI Baby bend). Nebulizator należy połączyć ze sprężarką powietrza o odpowiednim przepływie powietrza 6-8 l/minutę, z objętością napełnienia komory 2-6 ml. Czas nebulizacji i dostarczana dawka są zależne od objętości oddechowej pacjenta i objętości napełnienia komory. Brak dostępnych danych na temat inhalacji płucnych i dostarczanej dawki przez zestaw do nebulizacji, który nie był badany w programie rozwojowym; zastosowanie alternatywnego, nieprzebadanego zestawu do nebulizacji może zwiększyć dostarczaną dawkę substancji czynnej do płuc; to z kolei może wpływać na skuteczność i bezpieczeństwo produktu, i w konsekwencji może okazać się konieczne dostosowanie odpowiedniej dawki. Amp. należy oderwać od paska, dobrze wstrząsnąć przez 30 sekund i otworzyć poprzez przekręcenie jej górnej części. Zawartość amp. należy delikatnie wycisnąć do komory nebulizatora. Pustą amp. należy wyrzucić, a komorę nebulizatora zamknąć. Niewykorzystaną zawiesinę należy natychmiast wyrzucić. Pacjenta należy poinstruować jak prawidłowo stosować produkt leczniczy. Dzieci powinny stosować produkt leczniczy wyłącznie pod nadzorem osoby dorosłej. Ważne informacje dla użytkownika: należy uważnie przeczytać instrukcje dotyczące stosowania zestawu do nebulizacji, które są zapakowane razem z każdym nebulizatorem; nebulizatory ultradźwiękowe nie są odpowiednie do podawania produktu leczniczego i dlatego nie wolno ich stosować; po inhalacji pacjent powinien wypłukać jamę ustną wodą, w celu zminimalizowania ryzyka infekcji grzybiczych jamy ustnej i gardła; po użyciu maski należy umyć twarz wodą, aby zapobiec podrażnieniu skóry twarzy; należy w odpowiedni sposób czyścić i konserwować nebulizator, zgodnie z instrukcjami wytwórcy.Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
Budezonid nie jest wskazany do szybkiego łagodzenia ostrych epizodów astmy, gdy wymagane jest zastosowanie wziewnych, krótko działających leków rozszerzających oskrzela. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z czynną lub nieaktywną gruźlicą płuc oraz u pacjentów z grzybiczymi lub wirusowymi zakażeniami dróg oddechowych. U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy zaobserwowano zwiększenie częstości występowania zapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne dowody na zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie zostało to jednoznacznie wykazane we wszystkich badaniach. Nie ma jednoznacznych dowodów klinicznych na różnice między produktami zawierającymi wziewne kortykosteroidy, dotyczące stopnia ryzyka występowania zapalenia płuc. Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować pacjentów z POChP, czy nie rozwija się u nich zapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często się nakładają. Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą aktualne palenie tytoniu, podeszły wiek, niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP. Efekt terapeutyczny następuje zwykle po 10 dniach. U pacjentów z nadmiernym wydzielaniem śluzu w oskrzelach, można zalecić początkowo krótkotrwałe leczenie skojarzone doustnymi kortykosteroidami (przez około 2 tyg.). Po zakończeniu leczenia doustnego, powinna wystarczyć monoterapia produktem leczniczym. Podczas zmiany leczenia z doustnych kortykosteroidów na leczenie wziewnym produktem leczniczym pacjent powinien być w stanie stabilnym. Kiedy rozpoczyna się stosowanie wziewnych steroidów, dawkę doustnych steroidów należy stopniowo zmniejszać (przykładowo o 2,5 mg prednizolonu lub równoważną dawkę innego glikokortykosteroidu każdego m-ca) do możliwie najmniejszej dawki zapewniającej kontrolę objawów choroby. Podczas zmiany leczenia z doustnego na leczenie wziewnym budezonidem mogą wystąpić objawy wcześniej tłumione przez glikokortykosteroidy o działaniu ogólnoustrojowym, mogą to być: alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, wyprysk, bóle mięśni i stawów. Należy zastosować odpowiednie leczenie tych objawów. Wystąpienie takich objawów jak zmęczenie, bóle głowy, nudności, wymioty lub inne podobne objawy, może wskazywać na niewystarczającą aktywność glikokrtykosteroidową. W takich przypadkach może być konieczne okresowe zwiększenie dawki doustnych glikokrtykosteroidów. Podobnie jak w przypadku innych produktów wziewnych, bezpośrednio po zastosowaniu produktu leczniczego Benodil może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli z natychmiastowym świszczeniem po zastosowaniu dawki. Jeśli wystąpią takie objawy, należy natychmiast przerwać stosowanie wziewnego budezonidu, ocenić stan pacjenta i w razie konieczności wprowadzić leczenie alternatywne. Pacjenci, u których było konieczne doraźne leczenie dużymi dawkami glikokortykosteroidów lub długotrwałe leczenie największymi zalecanymi dawkami wziewnych glikokortykosteroidów, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia niewydolności kory nadnerczy. Pacjenci są narażeni na wystąpienie niewydolności kory nadnerczy w ciężkich sytuacjach stresowych. Należy rozważyć zwiększenie dawki doustnych glikokortykosteroidów przed przewidywanym narażeniem organizmu na ciężki stres oraz przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi. Objawy ogólnoustrojowe mogą wystąpić podczas stosowania wziewnych glikokortykosteroidów, szczególnie, gdy są one stosowane długotrwale w dużych dawkach. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów po zastosowaniu wziewnych glikokortykosteroidów jest znacznie mniejsze niż po zastosowaniu doustnych glikokortykosteroidów. Do możliwych objawów ogólnoustrojowych zalicza się: zespół Cushinga, objawy zbliżone do zespołu Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćmę, jaskrę oraz rzadziej objawy psychiczne i zaburzenia zachowania, w tym nadmierną aktywność psychoruchową, zaburzenia snu, niepokój, depresję i agresję (szczególnie u dzieci). Z tego względu ważne jest, aby stosować najmniejszą skuteczną dawkę wziewnych glikokortykosteroidów, umożliwiającą właściwą kontrolę astmy. Zaleca się systematyczną kontrolę wzrostu dzieci, które długotrwale przyjmują wziewne glikokortykosteroidy. Jeśli wzrost jest spowolniony, należy zweryfikować sposób leczenia zmniejszając przyjmowaną dawkę wziewnych glikokortykosteroidów do możliwie najmniejszej dawki zapewniającej kontrolę objawów choroby. Przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu leczenia należy dokładnie rozważyć korzyści wynikające ze stosowania glikokortykosteroidu i ryzyko związane ze spowolnieniem wzrostu. Ponadto wskazana jest konsultacja z lekarzem specjalizującym się w chorobach układu oddechowego u dzieci. Produkt leczniczy nie jest wskazany do łagodzenia ostrych napadów astmy, gdzie wymagane jest zastosowanie krótko działającego leku wziewnego rozszerzającego oskrzela. Pacjenci, u których leczenie krótko działającymi lekami rozszerzającymi oskrzela jest nieskuteczne lub gdy potrzebują więcej inhalacji niż zazwyczaj, powinni zasięgnąć pomocy lekarskiej. W tej sytuacji należy rozważyć wzmocnienie ich stałego leczenia poprzez podanie na przykład większych dawek wziewnego budezonidu lub podanie długo działającego β-agonisty, bądź zastosowanie leczenia doustnymi glikokortykosteroidami. Zaburzenia czynności wątroby mogą wpływać na wydalanie kortykosteroidów, powodując zmniejszenie szybkości eliminacji i zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej. Należy ostrzec pacjenta o możliwym wystąpieniu ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Jednakże klirens osoczowy po podaniu dożylnej dawki budezonidu pacjentom z marskością wątroby i osobom zdrowym był podobny. Po podaniu doustnym obserwowano wzrost dostępności ogólnoustrojowej budezonidu przy zaburzonej czynności wątroby w wyniku zmniejszenia metabolizmu pierwszego przejścia. Kliniczne znaczenie tej obserwacji dla przebiegu leczenia produktem leczniczym nie jest znane, ponieważ brak danych dla budezonidu wziewnego, niemniej jednak można spodziewać się wzrostu stężeń w osoczu i zwiększenia ryzyka wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Badania in vivo wykazały, że jednoczesne doustne podawanie ketokonazolu i itrakonazolu (znanych inhibitorów aktywności izoenzymu CYP3A4 w wątrobie oraz w błonie śluzowej jelit) może powodować zwiększenie ogólnoustrojowej ekspozycji na budezonid. Należy unikać jednoczesnego stosowania budezonidu z ketokonazolem, itrakonazolem, inhibitorami proteazy HIV lub innymi, silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4. Jeśli jest to niemożliwe, przerwa między podaniem tych produktów i podaniem budezonidu powinna być jak najdłuższa. Należy wziąć także pod uwagę zmniejszenie dawki budezonidu. Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów. Podczas leczenia wziewnymi kortykosteroidami może wystąpić kandydoza jamy ustnej. Może być wówczas konieczne podanie odpowiedniego leku przeciwgrzybiczego, u niektórych pacjentów konieczne może być przerwanie leczenia kortykosteroidami. Zaburzenie widzenia może wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. Produkt leczniczy nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.Interakcje:
Metabolizm budezonidu przebiega głównie z udziałem enzymu CYP3A4. Inhibitory tego enzymu, np. ketokonazol i itrakonazol, mogą zwiększać ogólnoustrojową ekspozycję budezonidu. Ze względu na brak danych umożliwiających dostosowanie dawkowania, należy unikać terapii skojarzonej. Jeśli jednoczesne stosowanie tych leków z budezonidem jest konieczne, przerwa między stosowaniem dawek poszczególnych leków powinna być jak najdłuższa i dodatkowo należy rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu. Ograniczone dane dotyczące tej interakcji w przypadku zastosowania dużych dawek wziewnego budezonidu wskazują na znaczne zwiększenie stężenia budezonidu w osoczu (około czterokrotne), jeśli itrakonazol w dawce 200 mg raz/dobę stosowany jest jednocześnie z wziewnym budezonidem (pojedyncza dawka wynosząca 1000 µg). U kobiet stosujących jednocześnie estrogeny lub steroidowe środki antykoncepcyjne obserwowano zwiększone stężenie glikokortykosteroidów w osoczu i ich nasilone działanie, ale nie obserwowano żadnych działań podczas jednoczesnego stosowania budezonidu i doustnych środków antykoncepcyjnych w małych dawkach. Ponieważ czynność kory nadnerczy może być zahamowana, test stymulacji ACTH służący do diagnozy niewydolności przysadki mózgowej może dawać błędne wyniki (małe wartości).Ciąża i laktacja:
Wyniki prospektywnych badań epidemiologicznych i doświadczenia uzyskane po wprowadzeniu budezonidu do obrotu nie wykazują zwiększonego ryzyka działań niepożądanych na zdrowie płodu/noworodka, jeśli budezonid był stosowany w ciąży w postaci inhalacji. Ważne jest zarówno dla płodu jak i dla matki aby utrzymać odpowiednie leczenie astmy podczas ciąży. Podobnie jak w przypadku innych leków, budezonid można stosować w ciąży jedynie wówczas, gdy w opinii lekarza przewidywana korzyść dla matki jest większa niż ryzyko dla płodu. Budezonid przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Jednakże, podczas stosowania dawek terapeutycznych budezonidu, nie przewiduje się jakiegokolwiek wpływu takiego leczenia na dziecko karmione piersią. Budezonid może być stosowany przez kobiety karmiące piersią. Leczenie podtrzymujące budezonidem w postaci inhalacji (200 lub 400 µg 2x/dobę) u kobiet z astmą karmiących piersią powodowało nieistotną ogólnoustrojową ekspozycję na działanie budezonidu u dzieci karmionych piersią. W badaniu farmakokinetycznym, szacowana dobowa dawka u niemowląt stanowiła 0,3% dobowej dawki u matki, po zastosowaniu obu powyższych dawek, a średnie stężenie w osoczu u niemowląt szacowano jako 1/600 stężenia obserwowanego w osoczu matki, przy całkowitej doustnej biodostępności u niemowląt. Stężenie budezonidu w osoczu u niemowląt było poniżej limitu oznaczalności. Na podstawie danych dotyczących budezonidu stosowanego wziewnie oraz faktu, że wykazuje on liniową farmakokinetykę podczas stosowania dawek terapeutycznych w zalecanych odstępach między nimi, zarówno podczas podawania donosowego, wziewnego, doustnego czy doodbytniczego, przewiduje się, że ekspozycja dzieci karmionych piersią na działanie budezonidu stosowanego w dawkach terapeutycznych jest mała.Działania niepożądane:
Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych może być związane z wiekiem, czynnością nerek i stanem ogólnym pacjenta. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) kandydoza jamy ustnej i gardła, zapalenie płuc (u pacjentów z POChP). Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) natychmiastowe i opóźnione reakcje nadwrażliwości, w tym wysypka, kontaktowe zapalenie skóry, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia endokrynologiczne: (rzadko) objawy przedmiotowe i podmiotowe ogólnoustrojowego działania glikokortykosteroidów, w tym zahamowanie czynności kory nadnerczy i spowolnienie wzrostu. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) drżenie, niepokój, depresja; (rzadko) nadmierna aktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, agresja, zmiany zachowania (głównie u dzieci), nerwowość, lęk. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zaćma, nieostre widzenie; (nieznana) jaskra. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel, podrażnienie gardła; (rzadko) skurcz oskrzeli, bezgłos, chrypka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) łatwe siniaczenie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) skurcze mięśni. Sporadycznie mogą wystąpić objawy przedmiotowe i podmiotowe ogólnoustrojowych działań niepożądanych glikokortykosteroidów po zastosowaniu glikokortykosteroidów wziewnych, prawdopodobnie zależne od dawki, czasu ekspozycji, poprzedniej i towarzyszącej ekspozycji na kortykosteroidy oraz indywidualnej wrażliwości. Po narażeniu na budezonid może wystąpić zakażenie grzybicze jamy ustnej i gardła. Należy poinformować pacjenta, aby płukał jamę ustną po każdorazowym zastosowaniu leku w celu zminimalizowania tego ryzyka. Tak jak w przypadku innych inhalacji może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli. Podczas stosowania nebulizatora z maską twarzową obserwowano przypadki podrażnienia skóry twarzy, jako przykład reakcji nadwrażliwości. Aby zapobiec występowaniu podrażnienia, należy myć wodą skórę twarzy po każdym zastosowaniu nebulizatora z maską twarzową. W badaniach kontrolowanych placebo, zaćma była również obserwowana niezbyt często w grupie placebo. Dane zebrano z badań klinicznych z udziałem 13119 pacjentów stosujących wziewny budezonid i 7278 pacjentów otrzymujących placebo. Częstość występowania niepokoju wynosiła 0,52% dla wziewnego budezonidu i 0,63% w grupie placebo; częstość występowania depresji wynosiła 0,67% dla wziewnego budezonidu i 1,15% w grupie placebo. Ze względu na ryzyko spowolnienia wzrostu u dzieci i młodzieży, wskazane jest monitorowanie wzrostu.Przedawkowanie:
Ostre przedawkowanie budezonidu, nawet w nadmiernych dawkach, nie powinno mieć znaczenia klinicznego. Nie jest znana ostra toksyczność budezonidu. W przypadku krótkotrwałego przedawkowania może dojść do zahamowania czynności osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej. W przypadku długotrwałego stosowania bardzo dużych dawek możliwy jest zanik kory nadnerczy. Możliwe jest ujawnienie się działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów. Może być osłabiona adaptacja na stres. Nie ma konieczności podejmowania szczególnych działań doraźnych w przypadku długotrwałego przedawkowania. Należy kontynuować leczenie budezonidem w możliwie najmniejszej dawce podtrzymującej. Prawidłowa czynność osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej powraca samoistnie w ciągu 1-2 dni. W sytuacjach stresowych może być konieczne zastosowanie dodatkowego leczenia kortykosteroidem, na przykład podawanie dużych dawek hydrokortyzonu. W przypadku zaniku kory nadnerczy pacjenta należy potraktować jak leczonego glikokortykosteroidami i konieczne jest podanie mu dawki podtrzymującej kortykosteroidu działającego ogólnoustrojowo. Produkt leczniczy zawiera 0,1 mg/ml wersenianu disodowego, który powoduje skurcz oskrzeli na poziomie powyżej 1,2 mg/ml.Działanie:
Budezonid jest glikokortykosteroidem wykazującym silne miejscowe działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne, przeciwzapalne wysiękowe i przeciwobrzękowe z mniejszą częstością występowania poważnych działań niepożądanych niż w przypadku doustnych kortykosteroidów. Ze względu na poniższe cechy można wytłumaczyć jego bezpośrednie działanie na drogi oddechowe: hamowanie powstawania, przechowywania i uwalniania mediatorów z komórek tucznych, bazofilów i makrofagów; zmniejszenie nadmiernej reaktywności układu oddechowego na bodźce zewnętrzne; zmniejszenie pobudzenia cholinergicznego, co w konsekwencji powoduje zmniejszenie wydzielania śluzu; uszczelnienie nabłonka i śródbłonka; zmniejszenie objawów zapalenia (obrzęk, naciek komórkowy); zwiększona skuteczność β2-sympatykomimetyków (nieznaczny wpływ).Skład:
1 amp. o pojemności 2 ml zawiera 0,25 mg, 0,5 mg lub 1 mg budezonidu.
