Cefepim MIP Pharma, 10 fiol., Cefepime dihydrochloride, inj./inf. [prosz. do przyg. roztw.]
Rx
100%X zł
Wskazania:
Produkt jest wskazany w leczeniu ciężkich zakażeń wymienionych poniżej, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na działanie cefepimu. U dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat o mc. >40 kg: zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek), powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zapalenie otrzewnej związane z dializą u pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CAPD). U dorosłych: ostre zakażenia dróg żółciowych. U dzieci w wieku od 2 m-cy do 12 lat o mc. ≤40 kg: zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek), bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Produkt wskazany jest w leczeniu pacjentów z bakteriemią, która występuje lub istnieje podejrzenie, że występuje w związku z którymkolwiek wymienionym powyżej zakażeniem. Lek może być stosowany w empirycznym leczeniu dorosłych, młodzieży oraz dzieci w wieku od 2 m-cy do 12 lat z gorączką neutropeniczną podejrzewaną o wystąpienie w wyniku zakażenia bakteryjnego. U pacjentów z dużym ryzykiem ciężkich zakażeń (np. u pacjentów, którzy przebyli ostatnio zabieg przeszczepienia szpiku kostnego, chorują na niedociśnienie lub nowotwory układu krwiotwórczego, lub mają ciężką długotrwałą neutropenię) stosowanie antybiotyku w monoterapii może nie być właściwe. Brak wystarczających danych potwierdzających skuteczność stosowania u tych pacjentów cefepimu w monoterapii. Może być zalecana terapia łączona z zastosowaniem antybiotyku aminoglikozydowego lub glikopeptydowego, przy uwzględnieniu indywidualnego profilu ryzyka pacjenta. W przypadku zakażenia z możliwym udziałem bakterii nie mieszczących się w zakresie działania cefepimu, powinien on być stosowany razem z innymi lekami przeciwbakteryjnymi. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.Dawkowanie:
Po rekonstytucji cefepim może być podawany poprzez powolne wstrzyknięcie dożylne trwające 3-5 minut lub poprzez krótkotrwały wlew dożylny trwający około 30 min. Dawkowanie i sposób podawania zależą od rodzaju i ciężkości zakażenia, wrażliwości patogenu, wydolności nerek oraz ogólnego stanu pacjenta. Dawkowanie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Dorośli i młodzież o mc. powyżej 40 kg (w przybliżeniu w wieku powyżej 12 lat). Wielkość pojedynczej dawki i przerwy pomiędzy dawkami: ciężkie zakażenia; bakteriemia, zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek), ostre zakażenia dróg żółciowych: 2 g co 12 h; bardzo ciężkie zakażenia: powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną: 2 g co 8 h. Niemowlęta i dzieci w wieku od 1 m-ca do 12 lat i/lub o mc. ≤40 kg, z prawidłową czynnością nerek. Wielkość pojedynczej dawki (mg/kg mc.), przerwy pomiędzy dawkami i czas trwania leczenia: ciężkie zakażenia: zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek); dzieci powyżej 2 miesiąca życia, o mc. ≤40 kg - 50 mg/kg co 12 h. Cięższe zakażenia: 50 mg/kg co 8 h przez 10 dni. Niemowlęta w wieku 1-2 miesięcy: 30 mg/kg co 12 h. Cięższe zakażenia: 30 mg/kg co 8 godzin przez 10 dni. Wielkość pojedynczej dawki (mg/kg mc.), przerwy pomiędzy dawkami i czas trwania leczenia - bardzo ciężkie zakażenia: bakteriemia, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną; dzieci powyżej 2 miesiąca życia, o mc. ≤40 kg - 50 mg/kg co 8 h przez 7-10 dni. Niemowlęta w wieku 1-2 miesięcy: 30 mg/kg co 8 h przez 7-10 dni. Doświadczenie dotyczące podawania cefepimu dzieciom w wieku poniżej 2 miesięcy jest ograniczone. Na podstawie danych farmakokinetycznych uzyskanych u dzieci z grupy wiekowej powyżej 2 miesięcy zaleca się, aby dzieci w wieku 1-2 miesięcy otrzymywały dawkę 30 mg/kg mc. co 12 lub co 8 h. U dzieci o mc. >40 kg należy uwzględnić zalecenia dotyczące dawkowania u dorosłych. U pacjentów w wieku powyżej 12 lat o mc. <40 kg należy uwzględnić zalecenia dotyczące dawkowania u młodszych pacjentów o mc. <40 kg. Nie należy podawać dawki większej niż maks. zalecana dobowa dawka 2 g co 8 h, podobnie jak u dorosłych. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek dawkę cefepimu należy zmodyfikować w celu skompensowania zmniejszonego wydalania. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat i o mc. powyżej 40 kg: u pacjentów z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek zalecana jest dawka początkowa 2 g cefepimu. Poniżej przedstawia zasady dawkowania podtrzymującego. Zalecane dawkowanie podtrzymujące, wielkość pojedynczej dawki i przerwy pomiędzy dawkami - ciężkie zakażenia: bakteriemia, zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek), ostre zakażenia dróg żółciowych: ClCr (ml/min) >50 (zwykła dawka, brak konieczności modyfikacji) 2 g co 12h. ClCr (ml/min) 30-50 - 2 g co 24 h. ClCr (ml/min) 11-29 - 1 g co 24 h. ClCr (ml/min) <10 - 0,5 g co 24 h. Zalecane dawkowanie podtrzymujące, wielkość pojedynczej dawki i przerwy pomiędzy dawkami - bardzo ciężkie zakażenia: powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną: ClCr (ml/min) >50 (zwykła dawka, brak konieczności modyfikacji) 2 g co 8 h. ClCr (ml/min) 30-50 - 2 g co 12 h. ClCr (ml/min) 11-29 - 2 g co 24 h. ClCr (ml/min) <10 - 1 g co 24 h. U pacjentów hemodializowanych, w czasie 3-godz. dializy zostaje usunięte około 68% całkowitej ilości cefepimu znajdującego się w organizmie na początku dializy. Z danych farmakokinetycznych wynika, że konieczne jest zmniejszenie dawek w tej grupie pacjentów. Zalecane jest stosowanie następujących dawek cefepimu: dawka nasycająca 1 g w pierwszej dobie terapii, następnie 500 mg/dobę w kolejnych dniach, z wyjątkiem pacjentów z gorączką neutropeniczną, u których zaleca się kontynuowanie podawania dawki 1 g/dobę. W dniach dializ cefepim należy podawać po zabiegu hemodializy, w miarę możliwości o tej samej porze każdego dnia. U pacjentów poddawanych ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CAPD) zaleca się następujące dawkowanie: 1 g cefepimu co 48 h w przypadku ciężkich zakażeń: bakteriemia, zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek), ostre zakażenia dróg żółciowych; 2 g cefepimu co 48 h w przypadku bardzo ciężkich zakażeń: zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zapalenie otrzewnej, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną. Niemowlęta i dzieci w wieku od 1 miesiąca do 12 lat o mc. ≤40 kg. Dawka 50 mg/kg mc. (u dzieci w wieku od 2 miesięcy do 12 lat) i dawka 30 mg/kg mc. (u niemowląt w wieku 1-2 miesięcy) są porównywalne z dawką 2 g u dorosłych, z uwzględnieniem takich samych zasad wydłużania odstępów pomiędzy dawkami, jakie przedstawiono poniżej. Dzieci o mc. ≤40 kg (w wieku od 2 miesięcy do ok. 12 lat). Wielkość pojedynczej dawki (mg/kg mc.) i przerwy pomiędzy dawkami - ciężkie zakażenia: zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek): ClCr (ml/min) >50 (zwykła dawka, brak konieczności modyfikacji) 50 mg/kg co 12h. ClCr (ml/min) 30-50 - 50 mg/kg co 24 h. ClCr (ml/min) 11-29 - 25 mg/kg co 24 h. ClCr (ml/min) ≤10 - 12,5 mg/kg co 24 h. Wielkość pojedynczej dawki (mg/kg mc.) i przerwy pomiędzy dawkami - bardzo ciężkie zakażenia: bakteriemia, bakteryjne zapalenie opon-mózgowo-rdzeniowych, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną: ClCr (ml/min) >50 (zwykła dawka, brak konieczności modyfikacji) 50 mg/kg co 8 h. ClCr (ml/min) 30-50 - 50 mg/kg co 12 h. ClCr (ml/min) 11-29 - 50 mg/kg co 24 h. ClCr (ml/min) ≤10 - 25 mg/kg co 24 h. Niemowlęta w wieku 1-2 miesięcy. Wielkość pojedynczej dawki (mg/kg mc.) i przerwy pomiędzy dawkami – ciężkie zakażenia: zapalenie płuc, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek): ClCr (ml/min) >50 (zwykła dawka, brak konieczności modyfikacji) 30 mg/kg co 12h. ClCr (ml/min) 30-50 - 30 mg/kg co 24 h.. ClCr (ml/min) 11-29 - 15 mg/kg co 24 h. ClCr (ml/min) ≤10 - 7,5 mg/kg co 24 h. Wielkość pojedynczej dawki (mg/kg mc.) i przerwy pomiędzy dawkami - bardzo ciężkie zakażenia: bakteriemia, bakteryjne zapalenie opon-mózgowo-rdzeniowych, leczenie empiryczne pacjentów z gorączką neutropeniczną: ClCr (ml/min) >50 (zwykła dawka, brak konieczności modyfikacji) 30 mg/kg co 8 h. ClCr (ml/min) 30-50 - 30 mg/kg co 12 h. ClCr (ml/min) 11-29 - 30 mg/kg co 24 h. ClCr (ml/min) ≤10 - 15 mg/kg co 24 h. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna. Ze względu na zwiększone ryzyko zaburzenia czynności nerek, u pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas dobierania dawki i monitorować czynność nerek. Jeśli występują zaburzenia czynności nerek, zaleca się modyfikację dawki. Leczenie trwa zazwyczaj 7-10 dni. Co do zasady, leczenie z zastosowaniem cefepimu powinno trwać nie
krócej niż 7 dni i nie dłużej niż 14 dni. Empiryczne leczenie gorączki neutropenicznej trwa zazwyczaj 7 dni lub do czasu ustąpienia neutropenii.Uwagi:
Po odpowiednim przygotowaniu roztw., cefepim można podawać poprzez bezpośrednie wstrzyknięcie dożylne trwające 3-5 minut lub poprzez zestaw do inf. w sytuacji, gdy pacjent otrzymuje jednocześnie w inf. dożylnej inny zgodny roztw., albo poprzez inf. dożylną trwającą około 30 minut. Uwagi dotyczące niezgodności oraz instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem - patrz ChPL.Przeciwwskazania:
Produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów, u których w przeszłości wystąpiły reakcje nadwrażliwości na którykolwiek składnik produktu, na cefalosporyny, penicyliny lub inne antybiotyki betalaktamowe (monobaktamy i karbapenemy). Ze względu na zawartość L-argininy, produkt ten jest ponadto przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na L-argininę oraz pacjentów z kwasicą. W związku z tym zalecana jest ostrożność w przypadku hiperkaliemii.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków β-laktamowych, podczas stosowania cefepimu obserwowano ciężkie i czasami zakończone zgonem reakcje nadwrażliwości. W przypadku wystąpienia silnej reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać leczenie cefepimem i rozpocząć odpowiednią terapię. Przed rozpoczęciem leczenia cefepimem należy przeprowadzić dokładny wywiad w celu ustalenia, czy u pacjenta występowały w przeszłości reakcje nadwrażliwości na cefepim, beta-laktamy lub inne leki. W 10% przypadków występuje zjawisko krzyżowej nadwrażliwości na penicylinę i cefalosporyny. Należy zachować ostrożność podczas stosowania cefepimu u pacjentów, u których kiedykolwiek rozpoznano astmę lub skłonność do alergii. Po podaniu pierwszej dawki należy uważnie obserwować stan pacjenta. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, na przykład ze zmniejszoną ilością wydalanego moczu z powodu niewydolności nerek (ClCr ≤50 ml/min) lub innymi stanami, ktore mogą osłabiać czynność nerek, dawkowanie cefepimu należy odpowiednio zmodyfikować w celu wyrównania wolniejszego tempa wydalania przez nerki. W tej grupie pacjentów dawki podtrzymujące cefepimu powinny być zmniejszone, ponieważ po podaniu zwykle stosowanych dawek mogą występować wysokie stężenia antybiotyku w surowicy, a czas ich utrzymywania się może być wydłużony. Dalsze dawkowanie należy określić w zależności od stopnia wydolności nerek, nasilenia zakażenia i wrażliwości drobnoustrojów. Po wprowadzeniu produktu do obrotu opisywano przypadki ciężkich działań niepożądanych: przemijającą encefalopatię (zaburzenia świadomości, w tym dezorientacja, omamy, stupor i śpiączka), mioklonie, drgawki (w tym bezdrgawkowy stan padaczkowy) i/lub niewydolność nerek. W większości przypadków działania te występowały u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, którzy otrzymywali cefepim w dawkach większych niż zalecane. Objawy toksycznego działania na układ nerwowy ustępowały na ogół po przerwaniu leczenia i/lub po hemodializie, jednak zdarzały się również przypadki zakończone zgonem. W przypadku stosowania cefepimu jednocześnie z innymi lekami mogącymi działać nefrotoksycznie, np. antybiotykami aminoglikozydowymi lub silnie działającymi lekami moczopędnymi, należy uważnie kontrolować czynność nerek. Podczas stosowania niemal wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym cefepimu, obserwowano biegunkę związaną z zakażeniem Clostridium difficile (ang. CDAD) o różnym nasileniu - od łagodnej biegunki po zagrażające życiu zapalenie okrężnicy. Możliwość CDAD należy rozważyć u wszystkich pacjentów, u których po leczeniu antybiotykiem wystąpi biegunka. Niezbędny jest staranny wywiad medyczny, gdyż opisywano przypadki wystąpienia CDAD ponad 2 miesiące po podaniu leków przeciwbakteryjnych. W razie podejrzenia lub potwierdzenia wystąpienia CDAD może być konieczne przerwanie antybiotykoterapii, która nie jest skierowana przeciwko C. difficile. Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, stosowanie cefepimu może wywołać nasilony wzrost niewrażliwych drobnoustrojów. Jeśli w trakcie leczenia rozwinie się dodatkowe zakażenie, należy wdrożyć odpowiednie postępowanie. Z ponad 6400 dorosłych pacjentów leczonych cefepimem w badaniach klinicznych, 35% miało więcej niż 65 lat, a 16% - 75 lat. W badaniach klinicznych skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania cefepimu u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową wydolnością nerek, otrzymujących dawki zalecane dla dorosłych, były porównywalne do skuteczności i bezpieczeństwa stosowania tego antybiotyku u dorosłych z pozostałych grup wiekowych. U pacjentów w podeszłym wieku obserwowano umiarkowane wydłużenie T0,5 i mniejszy klirens nerkowy niż u młodszych osób. W przypadku zaburzenia czynności nerek zalecane jest dostosowanie dawkowania. Cefepim jest wydalany przede wszystkim przez nerki, dlatego ryzyko wystąpienia toksyczności tego leku jest większe u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Jako że u pacjentów w podeszłym wieku częściej obserwuje się osłabioną czynność nerek, należy zachować ostrożność w doborze dawek oraz kontrolować czynność nerek. Ciężkie objawy niepożądane, w tym przemijająca encefalopatia (zaburzenia świadomości, w tym dezorientacja, omamy, stupor i śpiączka), mioklonie, drgawki (w tym bezdrgawkowy stan padaczkowy) i/lub niewydolność nerek, występowały u pacjentów w podeszłym wieku z niewydolnością nerek, otrzymujących zwykle stosowane dawki cefepimu. Wpływ produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn nie został zbadany. Jednakże możliwe szkodliwe działania uboczne, takie jak zaburzenia stanu świadomości, zawroty głowy, stan splątania lub omamy, mogą negatywnie wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.Interakcje:
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. U pacjentów otrzymujących cefepim dwa razy na dobę opisywano występowanie dodatnich wyników odczynu Coombsa, bez hemolizy. Wyniki oznaczania glukozy w moczu mogą być fałszywie dodatnie, dlatego zaleca się stosowanie enzymatycznej metody oznaczania glukozy w moczu z wykorzystaniem oksydazy glukozowej.Ciąża i laktacja:
Badania wpływu cefepimu na rozrodczość prowadzone na myszach, szczurach i królikach nie wykazały żadnych dowodów szkodliwego oddziaływania na płód, nie przeprowadzono jednak odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań klinicznych w tym zakresie u kobiet ciężarnych. Jako że badania rozrodczości prowadzone na zwierzętach nie zawsze mają przełożenie na reakcje organizmów ludzkich, produkt ten może być stosowany w czasie ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Cefepim przenika do mleka matek w bardzo małych stężeniach. Należy zachować ostrożność podczas stosowania cefepimu u kobiet karmiących, zaś stan karmionych niemowląt powinien być ściśle kontrolowany.Działania niepożądane:
Działania niepożądane zgłaszane w trakcie badań klinicznych oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) kandydoza jamy ustnej, zapalenie pochwy; (rzadko) kandydoza. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) dodatni odczyn Coombsa; (często) wydłużony czas protrombinowy, wydłużony czas tromboplastyny częściowej, niedokrwistość, eozynofilia; (niezbyt często) małopłytkowość, leukopenia, neutropenia; (nieznana) niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, agranulocytoza. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcja anafilaktyczna; (nieznana) wstrząs anafilaktyczny. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) fałszywie dodatni wynik testu na obecność glukozy w moczu. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) splątanie, omamy. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) ból głowy; (rzadko) drgawki, parestezje, zaburzenia smaku, zawroty głowy; (nieznana) śpiączka, stupor, encefalopatia, zaburzenia świadomości, mioklonie. Zaburzenia naczyniowe: (często) zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia; (rzadko) rozszerzenie naczyń krwionośnych; (nieznana) krwotok. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka; (niezbyt często) zapalenie okrężnicy (w tym rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy), nudności, wymioty; (rzadko) ból brzucha, zaparcia; (nieznana) zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej, zwiększone stężenie bilirubiny we krwi. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka; (niezbyt często) rumień, pokrzywka, świąd; (nieznana) zespół Lyella (martwica toksycznorozpływna naskórka)a, zespół Stevens-Johnsona, rumień wielopostaciowy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zwiększone stężenie mocznika w surowicy, zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy; (nieznana) niewydolność nerek, toksyczna nefropatia. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (rzadko) świąd narządów płciowych. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) reakcje w miejscu infuzji, ból w miejscu wstrzyk., stan zapalny w miejscu wstrzyk.; (niezbyt często) gorączka, stan zapalny w miejscu inf.; (rzadko) dreszcze. Badania diagnostyczne: (często) zwiększona aktywność fosfatazy alkalicznej. Działania niepożądane ogólnie uznane za działania związane z całą klasą leków. Profil bezpieczeństwa cefepimu u niemowląt i dzieci jest podobny do obserwowanego u dorosłych. W badaniach klinicznych najczęściej występującą reakcją niepożądaną podejrzewaną o związek przyczynowy ze stosowaniem cefepimu była wysypka.Przedawkowanie:
W przypadkach ciężkiego przedawkowania, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, hemodializa może być pomocna w usunięciu cefepimu z organizmu. Zastosowanie dializy otrzewnowej nie przynosi korzyści. Niezamierzone przedawkowanie występowało, gdy pacjentom z zaburzeniami czynności nerek podawano produkt w dużych dawkach. Objawy przedawkowania obejmują encefalopatię (zaburzenia świadomości, w tym dezorientacja, omamy, stupor i śpiączka), mioklonie oraz drgawki.Działanie:
Mechanizm działania cefepimu opiera się na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii (w fazie wzrostu) poprzez inhibicję białek wiążących penicylinę (PBP), takich jak np. transpeptydazy, co skutkuje działaniem bakteriobójczym.Skład:
Produkt leczniczy, 1 g lub 2 g prosz. do sporządzania roztw. do wstrzyk./do inf.: 1 fiol. zawiera 1 g lub 2 g cefepimu w postaci cefepimu dichlorowodorku jednowodnego.
