Endoxan, 50 szt., Cyclophosphamide, draż.
Rx
100%bezpł. zł
Wskazania:
Cyklofosfamid jest stosowany w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym w poniżej wymienionych chorobach. Białaczki: ostra lub przewlekła białaczka limfoblastyczna/limfocytowa i białaczka szpikowa. Chłoniaki złośliwe: ziarnica złośliwa (choroba Hodgkina), chłoniak nieziarniczy, szpiczak mnogi. Złośliwe guzy lite z przerzutami lub bez przerzutów: rak jajnika, rak piersi, drobnokomórkowy rak płuc, neuroblastoma (nerwiak niedojrzały), mięsak Ewinga, mięśniakomięsak prążkowany u dzieci, kostniakomięsak, ziarniniak Wegenera. Leczenie immunosupresyjne w przeszczepach organów. Leczenie kondycjonujące, poprzedzające allogeniczny przeszczep szpiku kostnego: ciężka anemia aplastyczna, ostra białaczka szpikowa i ostra białaczka limfoblastyczna, przewlekła białaczka szpikowa.Dawkowanie:
Dawkę ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta. W monoterapii: w długotrwałym leczeniu chorób nowotworowych stosuje się przeciętnie 1-4 tabl. (50-200 mg) na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć. W skojarzeniu z innymi cytostatykami o podobnej toksyczności, konieczne może być zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów pomiędzy kolejnymi cyklami leczenia. Ciężka niewydolność nerek lub wątroby wymaga zmniejszenia dawki. W przypadku stężenia bilirubiny wynoszącego 3,1 do 5 mg/dl dawka powinna być zmniejszona o 25%. W przypadku wskaźnika filtracji kłębkowej poniżej 10 ml/min dawkę należy zmniejszyć o 50%. Cyklofosfamid jest usuwa w trakcie hemodializy. Czas trwania leczenia oraz odstęp pomiędzy kolejnymi cyklami ustala się w zależności od wskazań, zastosowanego schematu chemioterapii skojarzonej, stanu ogólnego pacjenta, parametrów laboratoryjnych oraz poprawy parametrów morfologii krwi. W zespole nerczycowym "minimalnej zmiany" u dzieci należy stosować w dawce 2,5-3 mg/kg mc./dobę przez okres 60-90 dni.Uwagi:
W trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu, grejpfrutów i soku grejpfrutowego. Ze stosowaniem cyklofosfamidu wiąże się duże ryzyko wystąpienia wymiotów, stąd zaleca się zapobiegawcze stosowanie antagonisty receptora serotoninowego i kortykosteroidu. Postępowanie uroprotekcyjne obejmuje podawanie preparatów zawierających mesnę. Należy zwracać szczególną uwagę na odpowiednie nawodnienie pacjenta. Cyklofosfamid może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Lek powinien być stosowany pod nadzorem onkologa klinicznego z odpowiednim doświadczeniem w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na cyklofosfamid. Klinicznie istotna mielosupresja, szczególnie u chorych uprzednio leczonych cytostatykami i/lub po radioterapii. Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego. Choroby powodujące zastój w drogach moczowych. Czynne zakażenia.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
Należy zachować szczególną ostrożność u chorych, którzy byli uprzednio poddawani leczeniu cytotoksycznemu i/lub radioterapii, z zaburzeniami elektrolitowymi, z niewydolnością nerek i/lub wątroby, w podeszłym wieku, z zaburzeniami czynności układu immunologicznego (np. w przebiegu cukrzycy). W początkowym okresie leczenia należy co 5-7 dni kontrolować morfologię krwi obwodowej z obrazem odsetkowym leukocytów, zaś w przypadku zmniejszenia ich liczby <3 G/l - co 1-2 dni, w leczeniu przewlekłym - co 2 tyg. U chorych przyjmujących cyklofosfamid należy regularnie oceniać czynność wątroby i nerek; w razie potrzeby zmniejszyć dawkę leku. W przypadku wystąpienia krwiomoczu lub krwinkomoczu konieczne jest przerwanie leczenia. Odpowiednie nawodnienie chorego w trakcie leczenia i równoczesne stosowanie mesny może zmniejszyć częstość występowania i nasilenie krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego. W wyniku leczenia cyklofosfamidem mogą ulec nasileniu choroby o podłożu zatorowo-zakrzepowym, może wystapić DIC lub zespół hemolityczno-mocznicowy. Ich przyczyną może być choroba podstawowa. W trakcie leczenia należy również kontrolować stężenie elektrolitów we krwi i zachować szczególną ostrożność u pacjentów z chorobami serca w wywiadzie. Lek wykazuje częściową oporność krzyżową z ifosfamidem. Stosowanie szczepionek zawierających żywe atenuowane wirusy jest przeciwwskazane przez okres nie krótszy niż 3 m-ce po zakończeniu chemioterapii. U chorych leczonych lekami przeciwnowotworowymi (w tym cyklofosfamidem), u których wystąpiła ospa wietrzna, może wystąpić zagrażające życiu zaostrzenie infekcji. Lek wykazuje działanie mutagenne, karcenogenne i teratogenne.Interakcje:
Cyklofosfamid może nasilać hipoglikemizujące działanie pochodnych sulfonylomocznika. Równocześnie stosowany allopurinol lub hydrochlorotiazyd nasilają jego działanie immunosupresyjne. Stosowanie fenobarbitalu, fenytoiny lub wodzianu chloralu nasila jego metabolizm cyklofosfamidu przez enzymy mikrosomalne wątroby. W trakcie stosowania leku skuteczność szczepienia przeciw grypie może być zmniejszona. Cyklofosfamid hamuje aktywność cholinoesterazy - w przypadku równoczesnego stosowania depolaryzujących leków zwiotczających (np.chlorku sukcynylocholiny) przy współistniejącym defekcie pseudocholinoesterazy, może dochodzić do przedłużonych okresów bezdechu. Chloramfenikol może wydłużać T0,5 cyklofosfamidu i spowalniać jego metabolizm. Antracykliny i pentostatyna oraz uprzednie napromienianie okolicy serca mogą nasilać potencjalnie kardiotoksyczne działanie leku. Cyklofosfamid może nasilać kardiotoksyczność doksorubicyny. Indometacyna stosowana równocześnie z cyklofosfamidem może spowodować zatrucie wodne. Grejpfruty i sok grejpfrutowy mogą zmniejszać aktywację, a przez to skuteczność cyklofosfamidu. U chorych otrzymujących duże dawki cyklofosfamidu w skojarzeniu z busulfanem lub napromienianiem całego ciała w przypadku przeszczepienia szpiku kostnego może wystąpić zakrzepica wielkich pni żyły wątrobowej. U chorych po adrenalektomii przyjmujących cyklofosfamid może być konieczna modyfikacja dawkowania kortykosteroidów stosowanych w terapii substytucyjnej. Ciąża i laktacja:
Kategoria D. Nie stosować w ciąży, szczególnie w I trymestrze. W trakcie leczenia i po nim należy stosować skuteczne metody antykoncepcji. Cyklofosfamid przenika do pokarmu kobiecego - podczas leczenia należy przerwać karmienie piersią.Działania niepożądane:
Mielotoksyczność. Leukopenia i małopłytkowość (w 7-14 dniu, powrót do wartości prawidłowych po 3-4 tyg. od rozpoczęcia leczenia), niedokrwistość (zwykle po kilku cyklach leczenia), krwawienia. Wtórne zakażenia - niekiedy prowadzące nawet do zgonu. Często: nudności i wymioty zależne od dawki (w 50% umiarkowane do ciężkich), rzadko: jadłowstręt, biegunka, zaparcie, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, w pojedynczych przypadkach: krwotoczne zapalenie jelita grubego. Częstym powikłaniem jest krwotoczne jałowe zapalenie pęcherza moczowego (zwłaszcza po dużych dawkach), rzadko - obrzęk ścian pęcherza, krwawienia podśluzówkowe i zapalenie śródmiąższowe ze zwłóknieniem ścian pęcherza. Rzadko występuje uszkodzenie kanalików nerkowych (szczególnie po zastosowaniu dużych dawek). Hepatotoksyczność obejmuje: zwiększenie aktywności ALT, AST, GGT, fosfatazy alkalicznej i stężenia bilirubiny oraz - po podaniu dużych dawek - zakrzepicę wielkich pni żyły wątrobowej (zespół Budda i Chiariego). W pojedynczych przypadkach: przewlekłe śródmiąższowe zwłóknienie płuc, zapalenie płuc, toksyczno-alergiczny obrzęk płuc. Kardiotoksyczność obejmuje wystąpienie: kardiomiopatii, zaburzeń rytmu serca, zastoinowej niewydolności serca, krwotocznego zapalenie mięśnia sercowego, martwicy serca i zapalenia osierdzia. Często obserwuje się przemijającą utratę włosów, sporadycznie - zmiany barwnikowe na powierzchni dłoni, stóp i paznokci oraz zapalenie skóry i błon śluzowych. Mogą również wystąpić: zespół Schwartza i Barttera (wzmożone zatrzymywanie wody w wyniku nadmiernego wydzielania ADH), reakcje nadwrażliwości z gorączką, wstrząs, przejściowe zaburzenia widzenia, zwroty głowy, ostre zapalenie trzustki, zaburzenia spermatogenezy (oligospermia, azoospermia) i oogenezy (amenorrhoea). U leczonych cyklofosfamidem istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia wtórnych nowotworów: raka pęcherza moczowego (szczególnie u chorych, których wystąpiło krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego), zespołów mielodysplastycznych, ostrej białaczki.Przedawkowanie:
W przypadku przedawkowania należy się spodziewać objawów mielosupresji - głównie leukocytopenii oraz krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego. Brak swoistego antidotum. Stosuje się leczenie podtrzymujące i objawowe. Cyklofosfamid można usunąć z organizmu za pomocą hemodializy.Działanie:
Cytostatyk, z grupy oksazofosforyn o działaniu alkilującym, wykazujący podobieństwo chemiczne do iperytu azotowego. Działanie cytotoksyczne leku polega na interakcji alkilujących metabolitów cyklofosfamidu z DNA, co prowadzi do fragmentacji łańcuchów DNA i rozerwania wiązań krzyżowych DNA-białko. Działanie leku nie jest swoiste dla poszczególnych faz cyklu. Cyklofosfamid jest prawie całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego, dostępność biologiczna po podaniu doustnym wynosi 75%. Bardzo słabo wiąże się z białkami osocza; niektóre jego metabolity wiążą się z nimi w 60%.Skład:
1 draż. zawiera 50 mg cyklofosfamidu.
