Estradot® 37,5; -50; -75; -100, 8 szt., Estradiol, system transdermalny
Rx
100%36,62 zł
Wskazania:
Hormonalna terapia zastępcza w leczeniu objawów niedoboru estrogenów u kobiet po menopauzie (naturalnej lub wywołanej chirurgicznie). Profilaktyka osteoporozy u kobiet po menopauzie, u których występuje zwiększone ryzyko złamań kości, a które nie tolerują lub dla których przeciwwskazane są inne leki stosowane w profilaktyce osteoporozy. Doświadczenie w leczeniu kobiet po 65 rż. jest ograniczone.Dawkowanie:
Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku. We wszystkich wskazaniach stosuje się najmniejszą skuteczną dawkę. Hormonalną terapię zastępczą (HTZ), w tym podawanie samych estrogenów lub podawanie estrogenów i progestagenu w leczeniu skojarzonym, należy stosować, dopóki w każdym indywidualnym przypadku korzyści wynikające z leczenia przewyższają ryzyko. Produkt leczniczy stosuje się w sposób ciągły naklejając system transdermalny co 3-4 dni (tj. 2x/tyg.) lub w sposób cykliczny tj. 3 tyg. stosowania, po których następuje 1-tyg. przerwa w leczeniu. U kobiet z zachowaną macicą produkt leczniczy należy stosować zawsze w skojarzeniu z progestagenem w następujący sposób: ostatnie 12-14 dni 4-tyg. cyklu (terapia ciągła sekwencyjna) lub przez 12-14 dni 3-tyg. cyklu (terapia cykliczna sekwencyjna). U kobiet z usuniętą macicą progestagen podaje się tylko w przypadku, kiedy obecne są ogniska endometriozy resztkowej. U kobiet, które obecnie nie przyjmują doustnych estrogenów lub u kobiet zmieniających terapię z zastosowaniem przezskórnie podawanego estradiolu, leczenie produktem leczniczym można rozpocząć w dowolnym czasie. U kobiet, które obecnie przyjmują doustne estrogeny, leczenie produktem leczniczym powinno rozpocząć się tydzień po zaprzestaniu doustnej hormonalnej terapii zastępczej lub wcześniej, jeśli w ciągu tego tyg. pojawią się ponownie objawy menopauzy. Leczenie należy rozpocząć od zastosowania najmniejszej dawki. W zależności od reakcji na leczenie, dawkę produktu leczniczego należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjentki. Jeśli po 3 m-cach stosowania złagodzenie objawów niedoboru estrogenów jest niewystarczające, dawkę estradiolu można zwiększyć. W razie wystąpienia objawów przedawkowania (np. tkliwość piersi), dawkę należy zmniejszyć. W terapii podtrzymującej należy zawsze stosować najmniejszą skuteczną dawkę leku. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby: nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentek z zaburzeniami czynności nerek i wątroby. Wszystkie produkty estrogenowe są przeciwwskazane u pacjentek z ostrą chorobą wątroby lub chorobą wątroby w wywiadzie, jeżeli wyniki testów wątrobowych nie powróciły do normy. Produktu leczniczego nie należy stosować u dzieci i młodzieży.Uwagi:
System transdermalny należy naklejać na czystą, suchą skórę brzucha. Systemu transdermalnego nie wolno naklejać na skórę piersi. Systemy transdermalne należy zmieniać 2x/tyg., naklejając je w różne miejsca na skórze tak, by przerwa między przyklejeniem systemu transdermalnego w to samo miejsce wynosiła przynajmniej tydzień. Powierzchnia skóry wybrana do naklejenia systemu transdermalnego powinna być nienatłuszczona, bez otarć i podrażnień. Nie zaleca się przyklejania systemu transdermalnego w okolicy talii, ponieważ ściśle przylegająca w tym miejscu odzież mogłaby spowodować odlepienie lub przesunięcie systemu transdermalnego. System transdermalny należy naklejać bezpośrednio po otwarciu opakowania i usunięciu warstwy ochronnej, przyciskając go dłonią do skóry przez ok. 10 sek., tak by całkowicie się przykleił, zwłaszcza na brzegach. W przypadku odklejenia się można powtórnie przykleić ten sam system transdermalny, a jeśli to konieczne można zastosować nowy. Zawsze należy się trzymać pierwotnego harmonogramu leczenia. W przypadku, gdy pacjentka zapomni nakleić system transdermalny, powinna to uczynić najszybciej jak to możliwe wg stosowanego schematu leczenia. Przerwa w leczeniu mogłaby zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia nawrotów objawów menopauzy oraz krwawienia lub plamienia.Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Rozpoznany nowotwór piersi, nowotwór piersi w wywiadzie lub podejrzenie tej choroby. Rozpoznanie lub podejrzenie zależnych od estrogenów nowotworów złośliwych, w tym rak endometrium. Niezdiagnozowane krwawienie z dróg rodnych. Nieleczony rozrost endometrium. Idiopatyczna, podawana w wywiadzie lub aktualnie występująca żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna). Obecne lub niedawno przebyte zaburzenia zakrzepowo-zatorowe tętnic (np. dusznica bolesna, zawał mięśnia sercowego). Ostra choroba wątroby lub choroba wątroby w wywiadzie, jeżeli wyniki testów wątrobowych nie powróciły do normy. Porfiria. Rozpoznanie lub podejrzenie ciąży. Karmienie piersią.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
Hormonalną terapię zastępczą (HTZ) można rozpocząć tylko w przypadku występowania objawów menopauzy niekorzystnie wpływających na jakość życia pacjentki. Przynajmniej raz w roku należy przeprowadzić dokładną ocenę ryzyka i korzyści wynikających ze stosowania HTZ i leczenie kontynuować tak długo, jak korzyści przewyższają ryzyko związane z jego stosowaniem. Badanie lekarskie/obserwacja. Przed rozpoczęciem lub ponownym wdrożeniem HTZ należy przeprowadzić pełny wywiad lekarski, w tym rodzinny. Badanie przedmiotowe (włącznie z badaniem ginekologicznym i badaniem piersi) powinno być przeprowadzane i obejmować dane uzyskane z wywiadu oraz uwzględniać przeciwwskazania i specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania. W trakcie leczenia zaleca się przeprowadzenie okresowych badań kontrolnych, których częstotliwość i charakter powinny być dostosowywane indywidualnie. Stany, które wymagają obserwacji. Pacjentkę należy poddać starannej obserwacji w razie obecności wymienionych poniżej stanów obecnie lub w przeszłości i/lub zaostrzenia ich w ciąży, lub w trakcie poprzedniego leczenia hormonalnego. Należy uwzględnić fakt, że mogą one nawracać lub nasilać się w trakcie stosowania produktu leczniczego. Chodzi tu szczególnie o następujące stany: mięśniaki (włókniaki macicy) lub endometrioza; zaburzenia zakrzepowo-zatorowe w wywiadzie lub czynniki ryzyka tych zaburzeń; czynniki ryzyka wystąpienia nowotworów hormonozależnych, np. nowotwór piersi u bliskich krewnych (matka, siostra); niewydolność serca; nadciśnienie tętnicze; zaburzenia nerek lub wątroby (np. gruczolak wątroby); cukrzyca z zajęciem naczyń lub bez zajęcia naczyń; kamica żółciowa; migrena lub (ciężkie) bóle głowy; toczeń rumieniowaty układowy; rozrost endometrium w wywiadzie; padaczka; astma; otoskleroza. Wskazania do natychmiastowego przerwania leczenia: leczenie należy przerwać w przypadku stwierdzenia przeciwwskazań do jego stosowania oraz w następujących sytuacjach: żółtaczka lub pogorszenie czynności wątroby; istotne podwyższenie ciśnienia tętniczego; wystąpienie bólów typu migrenowego u osoby, która dotychczas nie miała takich dolegliwości; ciąża. Rozrost endometrium. Ryzyko rozrostu i raka endometrium ulega zwiększeniu, gdy estrogeny stosuje się w monoterapii przez dłuższe okresy czasu. Aby zmniejszyć to ryzyko, jednak bez jego całkowitego wyeliminowania, konieczne jest kojarzenie terapii estrogenowej ze stosowaniem progestagenu, przez co najmniej 12 dni cyklu u kobiet z zachowaną macicą. W 1-szych m-cach leczenia może dojść do krwawienia lub plamienia w środku cyklu. Gdy tego typu objawy wystąpią po pewnym czasie od rozpoczęcia terapii lub będą się utrzymywać po jej zakończeniu, należy przeprowadzić badania ukierunkowane na wykrycie ich przyczyny. Do badań tych może należeć biopsja endometrium w celu wykluczenia nowotworu złośliwego endometrium. Stymulacja wyłącznie estrogenami może doprowadzić do transformacji przedrakowej lub złośliwej w resztkowych ogniskach endometriozy. Dlatego zaleca się dodatkowo podawanie progestagenów u kobiet, które przebyły histerektomię z powodu endometriozy i u których istnieją resztkowe ogniska endometriozy. We wszystkich przypadkach niezdiagnozowanego przewlekłego krwawienia z dróg rodnych lub plamienia, należy wykonać odpowiednie badania diagnostyczne, w tym pobranie próbki endometrium, w celu wykluczenia wszelkich anomalii i ponownej oceny zasadności leczenia. Nowotwór piersi. Randomizowane, kontrolowane badanie kliniczne z użyciem placebo - Inicjatywa na rzecz Zdrowia Kobiet (ang. WHI) oraz badania epidemiologiczne, w tym Million Women Study (MWS), wykazały zwiększone ryzyko wystąpienia nowotworu piersi u pacjentek stosujących estrogeny, estrogeny z progestagenami lub tibolon jako HTZ, przez okres kilku lat. We wszystkich rodzajach HTZ wzrost ryzyka staje się widoczny w ciągu kilku lat stosowania oraz wzrasta wraz z czasem stosowania terapii, ale powraca do normy w ciągu kilku lat (najdalej 5) po zaprzestaniu leczenia. W badaniu MWS względne ryzyko wystąpienia nowotworu piersi związane ze stosowaniem skoniugowanych estrogenów końskich (CEE) lub estradiolu (E2), było wyższe w przypadku podania progestagenu, niezależnie od typu progestagenu oraz sposobu jego dawkowania, sekwencyjnego bądź ciągłego. Droga podania nie miała wpływu na wzrost ryzyka wystąpienia nowotworu piersi. W badaniu WHI stosowanie skoniugowanych estrogenów końskich i octanu medroksyprogesteronu (CEE+MPA) w sposób ciągły złożony, związane było z niewielkim zwiększeniem się rozmiarów nowotworów piersi oraz częstszymi przerzutami do lokalnych węzłów chłonnych, w porównaniu do placebo. HTZ, a w szczególności złożona estrogenowo-progestagenowa, zwiększa radiologiczną gęstość obrazów mammograficznych, co może utrudniać radiologiczne wykrywanie nowotworu piersi. Pacjentki należy poinformować o tym, że wszelkie zmiany w obrębie piersi powinny zgłaszać lekarzowi lub pielęgniarce. Badania dodatkowe, w tym mammografię, należy przeprowadzać zgodnie z aktualnie przyjętymi metodami wykonywania badań przesiewowych i powinny być dostosowane do potrzeb klinicznych danej pacjentki. Nowotwór jajnika. Nowotwór jajnika występuje znacznie rzadziej niż nowotwór piersi. Z danych epidemiologicznych z dużej metaanalizy wynika nieznacznie zwiększone ryzyko wystąpienia nowotworu jajnika, które uwidacznia się w ciągu 5 lat stosowania i zmniejsza się w czasie po odstawieniu tych środków, u kobiet przyjmujących HTZ w postaci samych estrogenów lub skojarzenia estrogenów i progestagenów. Z niektórych innych badań, w tym badania WHI, wynika, że stosowanie skojarzonej HTZ może wiązać się z podobnym lub nieznacznie mniejszym ryzykiem wystąpienia nowotworu jajnika. Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ). Stosowanie HTZ wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia ŻChZZ, tj. zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Niektóre randomizowane, kontrolowane badania kliniczne (np. badanie WHI z zastosowaniem tylko estrogenu, badanie WHI z zastosowaniem skojarzonej hormonalnej terapii zastępczej i badanie HERS) oraz badania epidemiologiczne, wykazały 2-3-krotne zwiększenie ryzyka u kobiet stosujących tę terapię w porównaniu z kobietami jej nie stosującymi. Ocenia się, że w przypadku osób nie stosujących HTZ liczba przypadków zakrzepicy żylnej, które wystąpią w ciągu 5 lat wynosi ok. 3 na 1000 kobiet 50-59 lat i 8 na tysiąc u kobiet 60-69 lat. Ocenia się, że u zdrowych kobiet, które stosują terapię HTZ przez 5 lat, liczba dodatkowych przypadków zakrzepicy żylnej wyniosłaby 2-6 (szacunkowo - 4) na 1000 kobiet 50-59 lat oraz pomiędzy 5-15 (szacunkowo - 9) na 1000 kobiet 60-69 lat. Wystąpienie przypadków zakrzepicy żylnej jest bardziej prawdopodobne w 1-szym roku stosowania HTZ, niż w latach późniejszych. Powszechnie uznane czynniki ryzyka wystąpienia ŻChZZ obejmują: występowanie tej choroby w wywiadzie pacjentki lub jej rodziny (występowanie ŻChZZ u krewnych w linii prostej, w relatywnie młodym wieku może wskazywać skłonności genetyczne), otyłość (wskaźnik mc. WMC > 30 kg/m.), toczeń rumieniowaty układowy (SLE). Ryzyko występowania ŻChZZ wzrasta również z wiekiem. Badacze nie są zgodni, co do roli żylaków w występowaniu ŻChZZ. Pacjentki z ŻChZZ podaną w wywiadzie lub ze skłonnością do zakrzepicy żył mają większe ryzyko wystąpienia ŻChZZ, a HTZ może to ryzyko zwiększyć. Epizody zakrzepowo-zatorowe w wywiadzie osobistym lub silne skłonności do takich zaburzeń pojawiające się w rodzinie, a także występowanie u pacjentki nawracających poronień samoistnych są podstawą aby przeprowadzić badania wykluczające predyspozycje do zakrzepów. Do czasu potwierdzenia istnienia czynników ryzyka wystąpienia zakrzepicy lub rozpoczęcia terapii lekami przeciwzakrzepowymi stosowanie HTZ jest przeciwwskazane. U kobiet stosujących leki przeciwzakrzepowe należy dokładnie rozważyć, czy ryzyko związane ze stosowaniem HTZ nie przewyższa oczekiwanych korzyści. Ryzyko ŻChZZ może być przemijająco zwiększone w przypadku dłuższych okresów unieruchomienia, ciężkich urazów, bądź większych zabiegów chirurgicznych. Jak w przypadku wszystkich pacjentów poddanych operacji należy zwrócić baczną uwagę na profilaktykę wystąpienia ŻChZZ po zabiegach chirurgicznych. W przypadku dłuższego unieruchomienia pacjentki w związku z planowaną operacją, w szczególności w obrębie jamy brzusznej lub operacji ortopedycznej kończyn dolnych, należy rozważyć przerwanie HTZ na 4-6 tyg. wcześniej, jeśli to tylko możliwe. Nie należy rozpoczynać leczenia zanim pacjentka nie osiągnie pełnej aktywności ruchowej. Jeśli po rozpoczęciu terapii produktem leczniczym rozwinie się ŻChZZ, leczenie należy natychmiast przerwać. Pacjentki należy poinformować, że jeśli stwierdzą u siebie wystąpienie ewentualnych objawów zakrzepicy (np. bolesny obrzęk kończyny dolnej, nagły ból w klatce piersiowej, duszność), powinny bezzwłocznie głosić się do lekarza. Choroba niedokrwienna serca. Wyniki randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych nie wykazały istnienia korzyści sercowonaczyniowych w przypadku ciągłego złożonego stosowania skoniugowanych estrogenów końskich i medroksyprogesteronu (MPA). Dwa szeroko zakrojone badania kliniczne (Women's Health Initiative and Heart and Estrogen/Progestin Replacement Study) wykazały zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń sercowo-naczyniowych w 1-szym roku terapii oraz nie wykazano korzyści ogólnej. Dla pozostałych produktów stosowanych w HTZ, istnieją jedynie ograniczone dane pochodzące z randomizowach badań klinicznych dotyczących wpływu na zachorowalność i śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych. Nie można, zatem jednoznacznie stwierdzić, że wyniki tych badań odnoszą się również do innych produktów stosowanych w HTZ. Udar mózgu. W jednym, przeprowadzonym na dużą skalę, randomizowanym badaniu klinicznym (badanie WHI) stwierdzono, jako drugorzędowy punkt końcowy, zwiększone ryzyko wystąpienia udaru mózgu u kobiet leczonych w sposób ciągły złożony skoniugowanymi estrogenami i MPA. Ocenia się, że w przypadku kobiet nie stosujących HTZ liczba przypadków udaru mózgu, które wystąpią w ciągu 5 lat wynosi ok. 3 na 1000 kobiet 50-59 lat i 11 na tysiąc u kobiet 60-69 lat. Ocenia się, że u kobiet, które stosują terapię skoniugowanymi estrogenami i MPA przez 5 lat, liczba dodatkowych przypadków wyniesie pomiędzy 0-3 (szacunkowo 1) na 1000 kobiet 50-59 lat oraz pomiędzy 1-9 (szacunkowo 4) na 1000 kobiet 60-69 lat. Brak danych potwierdzających wzrost ryzyka w odniesieniu do pozostałych produktów stosowanych w HTZ. Ciężkie reakcje anafilaktyczne/rzekomoanafilaktyczne i obrzęk naczynioruchowy. Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki reakcji anafilaktycznych/rzekomoanafilaktycznych występujących na różnych etapach leczenia estradiolem i wymagających nagłej pomocy medycznej. Reakcje te obejmowały skórę (pokrzywka, świąd, obrzęk twarzy, gardła, warg, języka, skóry i obrzęk okostnej oczodołu) i układ oddechowy (zaburzenia oddychania) lub układ pokarmowy (ból brzucha, wymioty). Po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano przypadki obrzęku naczynioruchowego z zajęciem oczu/powiek, twarzy, krtani, gardła, języka i kończyn (dłoni, nóg, kostek i palców rąk), przebiegającego z pokrzywką lub bez i wymagającego interwencji medycznej. Jeśli obrzęk naczynioruchowy obejmuje język, głośnię lub krtań, może dojść do niedrożności dróg oddechowych. Pacjentki, u których wystąpił obrzęk naczynioruchowy po leczeniu estradiolem nie powinny ponownie stosować produktu leczniczego. Estrogeny mogą wywołać lub nasilić objawy obrzęku naczynioruchowego, zwłaszcza u kobiet z dziedzicznym obrzękiem naczynioruchowym. Otępienie. W randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu WHIMS (the Women’s Health Initiative Memory Study), będącym badaniem dodatkowym do badania klinicznego WHI, u kobiet 65 lat i starszych (średni wiek: 71 lat) leczonych doustnymi preparatami CEE i MPA przez średnio 4 lata zgłaszano 2-krotny wzrost ryzyka rozwoju prawdopodobnego otępienia. Bezwzględny wzrost ryzyka prawdopodobnego otępienia wyniósł 23 dodatkowe przypadki na 10 000 osobo-lat (45 w por. z 22) wśród kobiet przyjmujących CEE/MPA, a ryzyko względne wyniosło 2,05. W randomizowanym badaniu kontrolowanym placebo z użyciem samego estrogenu, będącym badaniem dodatkowym (WHIMS) do badania klinicznego WHI, bezwzględny wzrost ryzyka prawdopodobnego otępienia po średnim okresie obserwacji wynoszącym 5,2 lata wyniósł 12 dodatkowych przypadków na 10 000 osobo-lat (37 w por. z 25) wśród kobiet przyjmujących CEE, a ryzyko względne wyniosło 1,49 nie osiągając znamienności statystycznej (p = 0,18) w porównaniu z placebo. Ponieważ oba te badania dodatkowe przeprowadzono u kobiet 65-79 lat, nie wiadomo, czy uzyskane wyniki odnoszą się również do młodszych kobiet po menopauzie. W przypadku produktów przezskórnych zawierających sam estrogen lub estrogen w skojarzeniu z progestagenem, nie przeprowadzono dotychczas dużych, randomizowanych badań klinicznych oceniających ryzyko rozwoju prawdopodobnego otępienia w związku ze stosowaniem HTZ. Dlatego brak jest danych potwierdzających tezę, że częstość występowania prawdopodobnego otępienia zmienia się po zastosowaniu produktu. Inne stany. Stosowanie estrogenów może prowadzić do zatrzymania płynów w związku, z czym pacjentki z zaburzeniami czynności serca lub nerek należy starannie obserwować. Staranną obserwację należy zastosować także u pacjentek z krańcową niewydolnością nerek, gdyż należy spodziewać się zwiększenia stężenia substancji czynnej produktu leczniczego. Kobiety z wcześniej istniejącą hipertójglicerydemią muszą być dokładnie obserwowane w trakcie estrogenowej terapii zastępczej lub hormonalnej terapii zastępczej, gdyż stwierdzono rzadkie przypadki znacznego zwiększenia stężenia trójglicerydów w osoczu, prowadzące do zapalenia trzustki podczas estrogenowej terapii u kobiet z tym zaburzeniem. Estrogeny zwiększają stężenie globuliny wiążącej tyroksynę (ang. TBG), co prowadzi do zwiększenia stężenia całkowitej ilości tyroksyny krążącej, mierzonej poprzez obliczenie stężenia jodu związanego z białkami (ang. PBI), stężeniem T4 (metodą kolumnową lub radioimmunologiczną) lub T3 (metodą radioimmunologiczną). Dochodzi do spadku wychwytu T3 na żywicy, co jest konsekwencją zwiększonego stężenia TBG. Nie stwierdza się zmian stężenia wolnej T4 i T3. Może dochodzić do zwiększenia stężenia w osoczu innych białek wiążących, tj. globuliny wiążącej kortykosteroidy (ang. CBG), globuliny wiążącej hormony płciowe (ang. SHBG), co prowadzi odpowiednio do zwiększenia stężenia krążących kortykosteroidów i hormonów płciowych. Nie stwierdza się zmian stężenia hormonów w postaci niezwiązanej lub biologicznie czynnej. Może dochodzić do zwiększenia stężenia innych białek w osoczu (angiotensynogenu/substratu reniny, α-1-antytrypsyny, ceruloplazminy). U pacjentek wymagających stosowania terapii zastępczej hormonami tarczycy i przyjmujących jednocześnie estrogeny należy regularnie kontrolować czynność tarczycy, aby upewnić się, że stężenia hormonów tarczycy pozostają w dopuszczalnych granicach wartości. Brak ostatecznych dowodów potwierdzających poprawę funkcji poznawczych. Istnieją pewne dowody, pochodzące z badania WHI, na temat zwiększonego ryzyka wystąpienia otępienia u kobiet, które rozpoczęły stosowanie ciągłej terapii skojarzonej lub HTZ samymi estrogenami po 65 rż. Nie jest wiadome, czy powyższe wyniki odnoszą się także do młodszych kobiet lub innych produktów stosowanych w HTZ. Mimo, iż dotychczasowe obserwacje sugerują, że estrogeny, w tym estradiol podawany przezskórnie, nie mają wpływu na metabolizm węglowodanów, do czasu uzyskania dalszych informacji należy monitorować pacjentki z cukrzycą podczas rozpoczynania leczenia. Osteoporoza. Przy rozpoczynaniu HTZ w celu zapobiegania osteoporozie, należy bardzo dokładnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka dla pacjentki. Jeśli ryzyko przewyższa oczekiwane korzyści, należy rozważyć ewentualne alternatywne sposoby leczenia. Zaleca się okresowe oceny celowości dalszego leczenia. Uczulenie kontaktowe. Uczulenie kontaktowe jest rzadkie, ale pacjentki, u których ono się rozwija, powinny zostać uprzedzone o możliwej ciężkiej reakcji nadwrażliwości w razie kontynuowania ekspozycji na czynnik wywołujący tę nadwrażliwość. Należy poinformować pacjentki, że preparat nie jest produktem leczniczym antykoncepcyjnym ani też nie powoduje przywrócenia płodności. Produkt nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.Interakcje:
Metabolizm estrogenów i progestagenów może zostać nasilony w przypadku równoczesnego stosowania substancji, które są znane jako aktywatory enzymów uczestniczących w metabolizmie leku, zwłaszcza enzymów cytochromu P-450 - tj.: leki przeciwdrgawkowe (np. karbamazepina, fenytoina, fenobarbital), meprobamat, fenylobutazon oraz leki przeciwzakaźne (np. ryfampicyna, ryfabutyna, newirapina, efawirenz). Estradiol jest metabolizowany głównie przez CYP3A4; dlatego jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A4 tj.: ketokonazol, erytromycyna lub rytonawir może spowodować zwiększenie pola AUC estradiolu o ok. 50%. Należy zachować ostrożność, jeśli pacjentka otrzymuje inhibitory proteazy (np. rytonawir, telaprewir i nelfinawir), o których wiadomo, że są silnymi inhibitorami enzymów cytochromu P-450, ale kiedy są stosowane równocześnie z hormonami steroidowymi wykazują właściwości indukujące. Produkty lecznicze roślinne zawierające ziele dziurawca zwyczajnego mogą nasilać metabolizm estrogenów (i progestagenów). Pod względem klinicznym, zwiększony metabolizm estrogenów (i progestagenów) może zmniejszać ich działanie oraz prowadzić do nieregularnych krwawień z macicy. Podczas stosowania systemów transdermalnych w HTZ, nie występuje efekt 1-ego przejścia przez wątrobę, w związku z czym, na estrogeny podawane przezskórnie mniejszy wpływ wywierają substancje indukujące działanie enzymów niż w przypadku tych samych hormonów podawanych doustnie.Ciąża i laktacja:
Produkt leczniczy nie jest wskazany w okresie ciąży. Jeśli podczas stosowania systemów transdermalnych wystąpi ciąża, należy natychmiast odstawić produkt leczniczy. Produkt leczniczy nie jest wskazany w okresie karmienia piersią.Działania niepożądane:
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (niezbyt często) nowotwór piersi. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcja anafilaktyczna, reakcja rzekomoanafilaktyczna, nadwrażliwość. Zaburzenia psychiczne: (często) depresja; (nieznana) nerwowość, chwiejność emocjonalna. Zaburzenia układu nerwowego: (często) migrena, ból głowy, zawroty głowy. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) zator żylny, nadciśnienie. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, ból brzucha, wzdęcia; (niezbyt często) wymioty; (nieznana) biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) kamica żółciowa, odbiegające od normy wyniki testów wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) łysienie, hirsutyzm; (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, rumień guzowaty, rumień wielopostaciowy, uogólniona wysypka, uogólniony świąd skóry, pokrzywka, kontaktowe zapalenie skóry, ostuda. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) ból pleców, ból kończyn. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo często) tkliwość piersi; (często) zaburzenia menstruacyjne (zmiany rytmu krwawienia z pochwy, nietypowe ustanie krwawienia), krwotok maciczny, upławy, powiększenie piersi; (niezbyt często) mięśniak macicy, drożdżyca narządów płciowych; (nieznana) hiperplazja endometrium, tkliwość piersi, ból piersi, dysplazja włóknisto-torbielowata sutka, powiększenie piersi, wydzielina z piersi. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) reakcja w miejscu stosowania (w miejscu naklejenia systemu transdermalnego, obserwowano po odklejeniu systemu transdermalnego ze skóry), do reakcji w miejscu stosowania leku należy miejscowe krwawienie, zasinienie, pieczenie, uczucie dyskomfortu, suchość, wyprysk, obrzęk, rumień, zapalenie, podrażnienie, ból, grudki, parestezje, świąd, wysypka, przebarwienia skóry, pigmentacja skóry, opuchlizna, pokrzywka i powstawanie pęcherzy; (często) wahania mc., obrzęk, świąd i wysypka (w miejscu stosowania); (niezbyt często) zwiększenie lub zmniejszenie libido. Ryzyko nowotworu piersi. Maks. 2-krotny wzrost ryzyka rozpoznania nowotworu piersi u kobiet stosujących leczenie skojarzone estrogenami z progestagenem przez ponad 5 lat. Wszelki wzrost ryzyka u pacjentek stosujących terapię samymi estrogenami jest znacząco mniejszy niż ryzyko obserwowane u pacjentek otrzymujących leczenie skojarzone estrogenami z progestagenem. Wielkość ryzyka zależy od czasu stosowania leku. Przedstawiono wyniki największego randomizowanego badania kontrolowanego placebo (badania WHI) oraz największego badania epidemiologicznego (MWS). Badanie MWS (Million Women study) - szacowany, dodatkowy wzrost ryzyka wystąpienia nowotworu piersi po 5 latach stosowania leczenia - szczegóły patrz ChPL. Ryzyko raka endometrium. Kobiety po menopauzie z zachowaną macicą. Ryzyko wystąpienia raka endometrium wynosi ok. 5 na każde 1000 kobiet z zachowaną macicą niestosujących HTZ. U kobiet z zachowaną macicą nie zaleca się stosowania HTZ samymi estrogenami z uwagi na wzrost ryzyka raka endometrium. W zależności od czasu trwania terapii samymi estrogenami i dawki estrogenów wzrost ryzyka wystąpienia raka endometrium w badaniach epidemiologicznych wahał się 5-55 dodatkowych przypadków na każde 1000 kobiet 50-65 lat. Dodanie progestagenu do terapii samymi estrogenami przez co najmniej 12 dni każdego cyklu leczenia może zapobiegać temu wzrostowi ryzyka. W badaniu MWS stosowanie przez 5 lat HTZ opartej na skojarzeniu estrogenów z progestagenami (w terapii sekwencyjnej lub ciągłej) nie spowodowało wzrostu ryzyka raka endometrium (współczynnik ryzyka 1,0 (0,8 - 1,2)). Nowotwór jajnika. Stosowanie HTZ obejmującej jedynie estrogeny lub skojarzenie estrogenów z progestagenami wiąże się z nieznacznie zwiększonym ryzykiem rozpoznania nowotworu jajnika. Metaanaliza 52 badań epidemiologicznych wykazała zwiększone ryzyko wystąpienia nowotworu jajnika u kobiet aktualnie stosujących HTZ w porównaniu do kobiet, które nigdy nie stosowały HTZ (RW 1,43%, 95% PU 1,31-1,56). U kobiet 50-54 lat stosowanie HTZ przez 5 lat może spowodować 1 dodatkowe rozpoznanie na 2000 stosujących. Wśród kobiet 50-54 lat, które nie stosują HTZ, nowotwór jajnika zostanie rozpoznany w okresie 5 lat u 2 na 2000 kobiet. Ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. HTZ jest związana z 1,3-3-krotnym wzrostem względnego ryzyka wystąpienia ŻChZZ, tzn. zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Wystąpienie tych działań niepożądanych jest bardziej prawdopodobne w 1-szym roku stosowania terapii hormonalnej. Badania WHI - dodatkowe ryzyko ŻChZZ w okresie 5 lat stosowania leczenia - szczegóły patrz ChPL. Ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca. Ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca jest nieznacznie zwiększone u pacjentek stosujących HTZ opartą na leczeniu skojarzonym estrogenami z progestagenem powyżej 60 lat. Ryzyko udaru niedokrwiennego. Stosowanie leczenia samymi estrogenami oraz leczenia skojarzonego estrogenami z progestagenem wiąże sie z maks. 1,5-krotnym wzrostem względnego ryzyka wystąpienia udaru niedokrwiennego. Ryzyko wystąpienia udaru krwotocznego nie ulega zwiększeniu podczas stosowania HTZ. To względne ryzyko nie zależy od wieku pacjentki ani od czasu trwania leczenia, ponieważ jednak wyjściowe ryzyko jest silnie zależne od wieku, całkowite ryzyko udaru u kobiet stosujących HTZ wzrasta wraz z wiekiem. Połączone dane z badań WHI - dodatkowy wzrost ryzyka udaru niedokrwiennego w okresie 5 lat stosowania leczenia - szczegóły patrz ChPL. Inne działania niepożądane odnotowane w związku z terapią estrogenowo-progestagenową. Łagodne i złośliwe nowotwory estrogenozależne np.: rak endometrium. Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, np. zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych lub narządów miednicy i zatorowość płucna występują znacznie częściej wśród stosujących HTZ w porównaniu do pacjentek nie stosujących HTZ. Udar niedokrwienny. Zawał mięśnia sercowego. Choroba pęcherzyka żółciowego. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: ostuda, rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, plamica naczyniowa. Prawdopodobne otępienie po 65 rż. Zespół suchego oka. Zmiana składu filmu łzowego.Przedawkowanie:
Ze względu na drogę podania, przedawkowanie estradiolu w przypadku stosowania produktu leczniczego jest mało prawdopodobne. Jeśli jednak przedawkowanie nastąpi, należy jak najszybciej odkleić system transdermalny.Działanie:
Substancja czynna zawarta w produkcie leczniczym, 17-β-estradiol, jest identyczna pod względem chemicznym i biologicznym z endogennym ludzkim 17-β-estradiolem i jest klasyfikowana jako estrogen naturalny. Związek ten uzupełnia zmniejszone wydzielanie estrogenu u kobiet w okresie menopauzy oraz łagodzi objawy menopauzy. Estradiol zapobiega utracie masy kostnej u kobiet po menopauzie lub po chirurgicznym usunięciu jajników.Skład:
System transdermalny o powierzchni 3,75, 5, 7,5 lub 10 cm2 zawiera 0,585, 0,78, 1,17 lub 1,56 mg estradiolu o nominalnej szybkości uwalniania in vivo: 37,5, 50, 75 lub 100 µg estradiolu na dobę.
