Fragmin®, 5 amp.-strzyk. 0,4 ml, Dalteparin sodium, inj. podsk. [roztw.]
Rx
100%98,49 zł
Wskazania:
Leczenie ostrej zakrzepicy żył głębokich. Niestabilna choroba wieńcowa (np. dławica piersiowa spoczynkowa, zawał mięśnia sercowego bez załamka Q). Przewlekłe leczenie objawowej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (proksymalna zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna) w celu zmniejszenia nawrotów choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z chorobami nowotworowymi. Zapobieganie krzepnięciu krwi w krążeniu pozaustrojowym, np. podczas hemodializy i hemofiltracji w przebiegu ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek. Profilaktyka przeciwzakrzepowa związana z zabiegami chirurgicznymi. Profilaktyka przeciwzakrzepowa u chorych unieruchomionych z przyczyn medycznych: z zastoinową niewydolnością serca w III lub IV klasie NYHA lub ostrą niewydolnością oddechową, z ostrym zakażeniem, z ostrą chorobą reumatyczną lub ostrą chorobą zapalną jelit, i co najmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka zakrzepicy żył głębokich np. wiek powyżej 75 lat, otyłość, choroba nowotworowa, zakrzepica żył głębokich w wywiadzie.Dawkowanie:
Leczenie ostrej zakrzepicy żył głębokich. Produkt leczniczy może być podawany podskórnie w 1-2 dawkach/dobę. W trakcie terapii produktem leczniczym można rozpocząć równoczesne podawanie antagonistów wit. K. Produkt leczniczy podaje się do czasu, kiedy stężenia czynników kompleksu protrombiny(czynniki: II, VII, IX, X) zmniejszą się do stężenia terapeutycznego. Następuje to zazwyczaj po około 5 dniach skojarzonego leczenia. Możliwe jest leczenie ambulatoryjne z zastosowaniem takich samych dawek, jak stosowane w szpitalu. Podawanie raz/dobę. Dawka 200 j.m./ kg mc. podskórnie raz/dobę. Monitorowanie działania przeciwzakrzepowego nie jest konieczne. Nie należy stosować pojedynczej dawki dobowej większej niż 18000 j.m. Dawkowanie z amp.-strzyk. jednorazowego użytku można ustalić na podstawie: mc. 46-56 kg: 10000 j.m; mc. 57-68 kg: 12500 j.m.; mc. 69-82 kg: 15 000 j.m.; mc. 83 kg i więcej: 18000 j.m. Podawanie 2x/dobę. Alternatywnie można zastosować dawkę 100 j.m./kg mc. podskórnie 2x/dobę. Na ogół nie jest konieczne monitorowanie działania przeciwzakrzepowego, jednak należy je rozważyć u szczególnych pacjentów. Krew należy pobierać w chwili występowania maks. stężenia produktu w osoczu (po 3-4 h od wykonania zastrzyku podskórnego). Zalecane maks. stężenia w osoczu zawierają się w przedziale 0,5-1,0 j.m. anty-Xa/ml. Zapobieganie krzepnięciu krwi w krążeniu pozaustrojowym, np. podczas hemodializy i hemofiltracji w przebiegu ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek. Produkt leczniczy należy podawać dożylnie, wybierając najwłaściwszy z niżej opisanych schematów dawkowania. Pacjenci z przewlekłą niewydolnością nerek lub pacjenci bez stwierdzonego zwiększonego ryzyka krwawienia. U tych pacjentów konieczne są zazwyczaj niewielkie zmiany dostosowujące dawkę, dlatego u większości z nich nie jest wymagane częste monitorowanie aktywności anty-Xa. Zalecane dawki zazwyczaj powodują uzyskanie w trakcie dializy aktywności 0,5-1,0 j.m. anty-Xa/ml. Hemodializa i hemofiltracja trwające nie dłużej niż 4 h: początkowo jednorazowo dożylnie 30-40 j.m./kg mc., a następnie wpostaci wlewudożylnegoz szybkością 10-15 j.m./kg mc./h lub pojedynczą dawkę dożylną 5000 j.m. Hemodializa i hemofiltracja trwająca ponad 4 h: jednorazowo dożylnie 30-40 j.m./kg mc., po czym stosuje się wlew dożylny z szybkością od 10-15 j.m./kg mc./h. Pacjenci z ostrą niewydolnością nerek lub pacjenci ze zwiększonym ryzykiem krwawienia. U pacjentów poddawanych hemodializie w przebiegu ostrej niewydolności nerek stosuje się mniejszy zakres dawek niż u pacjentów hemodializowanych długotrwale, dlatego należy u nich systematycznie kontrolować aktywność anty-Xa. Zalecane stężenie w osoczu zawiera się w przedziale 0,2-0,4 j.m. anty-Xa/ml. Jednorazowa początkowa dawka dożylna 5-10 j.m./ kg mc., a następnie wlew dożylny z szybkością 4-5 j.m./kg mc./h. Profilaktyka przeciwzakrzepowa związana z zabiegami chirurgicznymi. Produkt leczniczy należy podawać podskórnie. Monitorowanie działania przeciwzakrzepowego na ogół nie jest konieczne. W przypadku monitorowania, krew należy pobierać w chwili osiągnięcia maks. stężenia produktu w osoczu (po 3-4 h od wykonania zastrzyku podskórnego). Zalecane dawki na ogół powodują uzyskanie maks. aktywności w osoczu zawierającej się w przedziale 0,1-0,4 j.m. antyXa/ml. Ogólne zabiegi chirurgiczne. Należy wybrać właściwe dawkowanie spośród podanych poniżej. Pacjenci narażeni na ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych: 2500 j.m. podskórnie na 2 h przed zabiegiem chirurgicznym oraz 2500 j.m. podskórnie każdego ranka po zabiegu do momentu uruchomienia pacjenta (na ogół produkt podaje się przez 5-7 dni lub dłużej). Pacjenci z dodatkowymi czynnikami ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych (np. z chorobą nowotworową): podawać produkt leczniczy do momentu uruchomienia pacjenta (na ogół przez 5-7 dni lub dłużej). Początek podawania produktu w dniu poprzedzającym zabieg chirurgiczny: 5000 j.m. podskórnie w godz. wieczornych przed zabiegiem. Po zabiegu podawać 5000 j.m. podskórnie co wieczór. Początek podawania produktu w dniu zabiegu chirurgicznego: 2500 j.m. podskórnie w ciągu 2 h przed zabiegiem chirurgicznym oraz 2500 j.m. podskórnie 8-12 h później, jednak nie wcześniej niż po 4 h od zakończenia zabiegu. Po zabiegu, począwszy od następnego dnia podawać 5000 j.m. podskórnie codziennie rano. Zabieg ortopedyczny (np. zabieg wymiany stawu biodrowego). Podawać produkt leczniczy przez okres do 5 tyg. po zabiegu, wybierając 1 z podanych poniżej sposobów leczenia. Początek podawania produktu przed zabiegiem - wieczór przed zabiegiem: 5000 j.m. podskórnie wieczorem przed zabiegiem chirurgicznym. Po zabiegu 5 000 j.m. podskórnie co wieczór. Początek podawania produktu przed zabiegiem - dzień zabiegu: 2500 j.m. podskórnie w ciągu 2 h przed zabiegiem oraz 2500 j.m. podskórnie 8-12 h później, jednak nie wcześniej niż po 4 h od zakończenia zabiegu. Począwszy od dnia następującego po zabiegu codziennie 5000 j.m. podskórnie. Początek podawania produktu po zabiegu: 2500 j.m. podskórnie po 4-8 h od zabiegu, jednak nie wcześniej niż po 4 h od jego zakończenia. Począwszy od dnia następującego po zabiegu codziennie 5000 j.m. podskórnie. Profilaktyka ostrej zakrzepicy żył głębokich u chorych unieruchomionych z przyczyn medycznych. Zalecana dawka dalteparyny sodowej wynosi 5000 j.m. raz/dobę. Leczenie dalteparyną sodowąprowadzi się do końca okresu unieruchomienia pacjentado 14 dni lub dłużej. Monitorowanie działania przeciwzakrzepowego na ogół nie jest konieczne. Okres podawania: profilaktyka przeciwzakrzepowa u pacjentów ze znacząco zwiększonym ryzykiem zakrzepowo-zatorowym, czasowo unieruchomionych z powodu ciężkiej choroby, takiej jak niewydolność serca, niewydolność oddechowa lub ciężkie zakażenie powinna być prowadzona do momentu całkowitego uruchomienia pacjenta. Okres stosowania jest określany w zależności od stanu pacjenta i zazwyczaj wynosi 14 dni. Sposób podawania: kroplę na końcu igły należy usunąć przed wstrzyknięciem, ponieważ przedostanie się dalteparyny sodowej do kanału iniekcyjnego może prowadzić do powstania niegroźnego krwiaka powierzchniowego lub w rzadkich przypadkach miejscowego podrażnienia. Do wstrzyknięcia podskórnego powinno się wybrać miejsce na przedniej lub bocznej ścianie brzucha lub bocznej stronie uda. Igłę należy wprowadzić prostopadle w stosunku do długiej osi ciała pacjenta do fałdu skóry dobrze przytrzymywanego dwoma palcami przez cały okres wykonywania wstrzyknięcia. Wstrzyknięcie należy wykonywać powoli i dokładnie podskórnie. Należy unikać podawania leku domięśniowo. Niestabilna choroba wieńcowa (niestabilna dławica piersiowa i zawał mięśnia sercowego bez załamka Q). Na ogół nie jest konieczne monitorowanie działania przeciwzakrzepowego, jednak należy je rozważyć u szczególnych pacjentów. Krew należy pobierać w chwili występowania maks. stężenia produktu w osoczu (po 3-4 h od wykonania zastrzyku podskórnego). Zalecane maks. aktywności w osoczu zawierają się w przedziale 0,5-1,0 j.m. anty-Xa/ml. Zaleca się równoczesne podawanie ASA (w dawce 75-325 mg/ dobę). Podawać produkt leczniczy w dawce 120 j.m./kg mc. podskórnie co 12 h do maks. dawki 10 000 j.m./12 h. Kontynuować leczenie do stabilizacji klinicznego stanu pacjenta (na ogół przez co najmniej 6 dni) lub dłużej, jeżeli lekarz uzna to za korzystne. Następnie zaleca się przedłużone leczenie stałą dawką produktu leczniczego do przeprowadzenia zabiegu rewaskularyzacji (takiego jak interwencje przezskórne lub przeszczep pomostowy omijający tętnicę wieńcową). Produktu nie należy stosować dłużej niż przez 45 dni. Dawkę produktu leczniczego wyznacza się zależnie od płci i mc. pacjenta: w przypadku kobiet o mc. mniejszej niż 80 kg i mężczyzn o mc. mniejszej niż 70 kg, należy podawać 5000 j.m. podskórnie co 12 h; w przypadku kobiet o mc. co najmniej 80 kg i mężczyzn o mc. co najmniej 70 kg, należy podawać 7500 j.m. podskórnie co 12 h. Przewlekłe leczenie objawowej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (proksymalna zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna) w celu zmniejszenia nawrotów choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z chorobami nowotworowymi. M-c 1. Przez pierwsze 30 dni leczenia dalteparynę należy podawać raz/dobę, podskórnie (s.c.), w dawce 200 j.m./kg mc. Całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 18000 j.m. M-ce 2-6. Dalteparynę należy podawać raz/dobę podskórnie, w dawce ok. 150 j.m./kg mc. Wielkość dawki produktu podawanej z jedno dawkowej amp.-strzyk. wyznacza się wg: mc. ≤56 kg: 7500 j.m.; mc. 57-68 kg: 10000 j.m.; mc. 69-82 kg: 12500 j.m.; mc. 83-98 kg: 15000 j.m.; mc. większa równa 99 kg: 18000 j.m. Zmniejszenie dawki w przypadku małopłytkowości w przebiegu chemioterapii. W badaniach klinicznych stosowano następujące zasady dawkowania: w przypadku małopłytkowości indukowanej chemioterapią z liczbą płytek krwi <50000/mm3 należy wstrzymać podawanie dalteparyny do czasu, gdy liczba płytek krwi powróci do poziomu powyżej 50000/mm3. Jeśli liczba płytek krwi znajduje się w przedziale pomiędzy 50000 a 100000/mm3, dawkę dalteparyny należy zmniejszyć o 17-33% dawki początkowej (w zależności od mc. pacjenta). Z chwilą, gdy liczba płytek krwi powróci do wartości ≥100000/mm3, należy powrócić do pełnej dawki dalteparyny. Zmniejszenie dawki dalteparyny sodowej w przypadku małopłytkowości w przedziale 50000-100000/mm3, dawkowanie przy użyciu jedno dawkowych amp.-strzyk. - szczegóły patrz ChPL. Niewydolność nerek. W przypadku znacznej niewydolności nerek definiowanej jako stężenie kreatyniny przekraczające 3 x GGN, dawkę dalteparyny należy dostosować tak,aby utrzymać stężenie terapeutyczne anty-Xa na poziomie 1 j.m./ml (zakres 0,5-1,5 j.m./ml), mierzone 4-6 h po wstrzyknięciu. Jeśli stężenie anty-Xa znajduje się poniżej lub powyżej zakresu terapeutycznego, dawkę dalteparyny należy odpowiednio zwiększyć lub zmniejszyć. Oznaczenie stężeniaanty-Xa należy powtórzyć po podaniu 3-4 iniekcji w ponownie dobranej dawce. Ten schemat dostosowania dawki należy powtarzać do czasu, gdy anty-Xa osiągnie wartość terapeutyczną. Uwaga. Różne heparyny drobnocząsteczkowe nie muszą być równoważne. Ponieważ heparyny drobnocząsteczkowe różnią się sposobem wytwarzania, ciężarem cząsteczkowym, deklarowaną aktywnością oraz działaniem farmakologicznym, nie należy zastępować jednej heparyny inną. Z tego powodu należy każdorazowo przestrzegać wskazań dotyczących dawkowania oraz informacji dotyczących stosowania danego produktu. Możliwość mieszania z roztw. do wlewów dożylnych. Produkt leczniczy można łączyć z izotoniczną solą fizjologiczną (9 mg/ml) lub izotoniczną glukozą (50 mg/ml) w roztw. do wlewów, w szklanych but. i pojemnikach plastikowych. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego u dzieci. Monitorowanie stężenia anty-Xa u dzieci. Po około 4 h po podaniu produktu, w niektórych specjalnych populacjach otrzymujących produkt leczniczy, np. u dzieci, należy rozważyć pomiar maks. stężenia anty-Xa. W przypadku terapeutycznego stosowania dawek podawanych raz/dobę, maks. stężenie anty-Xa powinno zasadniczo wynosić 0,5-1,0 j.m./ml w czasie pomiarów 4 h po podaniu produktu. W przypadku niskiej i zmiennej fizjologicznej czynności nerek, np. u noworodków, wskazane jest ścisłe monitorowanie stężenia anty-Xa. W przypadku leczenia profilaktycznego stężenie anty-Xa powinno zwykle utrzymywać się w zakresie 0,2 -0,4 j.m./ml. Podczas podawania produktu leczniczego, istnieje ryzyko wystąpienia powikłań krwotocznych. Stosując produkt leczniczy w dużych dawkach należy zachować ostrożność u pacjentów będących tuż po operacjach. Po wdrożeniu leczenia pacjenci powinni być uważnie monitorowani pod kątem powikłań dotyczących krwawienia. Można to zapewnić dzięki regularnym badaniom fizykalnym pacjentów, ścisłej obserwacji drenu chirurgicznego oraz okresowym pomiarom stężenia hemoglobiny i anty-Xa.Uwagi:
Podanie podskórne, dożylne lub infuzjadożylna. Produktu leczniczego nie należy podawać domięśniowo.Przeciwwskazania:
Potwierdzona lub podejrzewana małopłytkowość poheparynowa na tle immunologicznym. Nadwrażliwość na sól sodową dalteparyny lub inną heparynę małocząsteczkową lub heparynę niefrakcjonowaną. Czynne krwawienie np. z przewodu pokarmowego lub naczyń mózgu. Zaburzenia krzepnięcia o ciężkim przebiegu. Bakteryjne zapalenie wsierdzia. Niedawno przebyte urazy lub zabiegi chirurgiczne w obrębie OUN, oczu i/lub uszu. Ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia, dużych dawek soli sodowej dalteparyny (stosowanych na przykład w leczeniu ostrej zakrzepicy żył głębokich i niestabilnej choroby wieńcowej) nie należy podawać pacjentom, u których planowane jest wykonanie znieczulenia podpajęczynówkowego lub zewnątrzoponowego, lub innego zabiegu powodującego konieczność wykonania nakłucia lędźwiowego. Nie podawać domięśniowo.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
Ze względu na ryzyko krwiaka nadoponowego lub podpajęczynówkowego, ostrożnego rozważenia wymaga leczenie dalteparyną, gdy planowane jest nakłucie lędźwiowe lub znieczulenie zewnątrzoponowe. Preparat stosować ostrożnie u pacjentów, ze zwiększonym ryzykiem krwawienia, takich jak pacjenci z małopłytkowością, zaburzeniami czynności płytek, ciężką niewydolnością wątroby lub nerek, nie leczonym lub nie reagującym na leczenie nadciśnieniem tętniczym lub retinopatią nadciśnieniową lub cukrzycową. Duże dawki soli sodowej dalteparyny podawane w zakrzepicy żył głębokich, niestabilnej chorobie wieńcowej należy stosować ostrożnie u pacjentów, którzy niedawno przebyli zabieg chirurgiczny. Monitorowanie działania przeciwzakrzepowego soli sodowej dalteparyny należy rozważyć u szczególnych pacjentów, na przykład u pacjentów pediatrycznych, osób z niewydolnością nerek lub pacjentów z dużą niedowagą lub chorobliwą nadwagą, kobiet ciężarnych lub u osób narażonych na zwiększone ryzyko krwawienia lub nawrotu zakrzepicy. Za metodę z wyboru pomiaru aktywności anty-Xa uważa się oznaczenia laboratoryjne z użyciem substratu chromogennego. Równoczesne stosowanie preparatu i leku trombinowego w przypadku wystąpienia pełnościennego zawału serca u pacjenta z niestabilną chorobą wieńcową zwiększa ryzyko krwawień. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania dalteparyny u dzieci.Interakcje:
Równoczesne podawanie leków wpływających na krzepnięcie krwi, takich jak leki trombolityczne, inne leki przeciwzakrzepowe, NLPZ, lub leki hamujące czynność płytek, może nasilać przeciwzakrzepowe działanie soli sodowej dalteparyny. Jednakże, o ile nie ma indywidualnych przeciwwskazań, pacjenci leczeni preparatem z powodu niestabilnej choroby wieńcowej powinni otrzymywać także doustnie kwas acetylosalicylowy.Ciąża i laktacja:
Możliwość uszkodzenia płodu w trakcie stosowania soli sodowej dalteparyny w ciąży wydaje się mało prawdopodobna, mimo, że nie można jej całkowicie wykluczyć. Preparat można stosować w ciąży wyłącznie w przypadku konieczności. Zachować ostrożność w czasie stosowania w okresie karmienia piersią.Działania niepożądane:
Badanie kliniczne: zdarzenia zgłaszane przez co najmniej 1% pacjentów w badaniach klinicznych obejmują: krwawienie, krwiak w miejscu wstrzyknięcia, przemijającą, nieimmunologiczną małopłytkowość (typu I), ból w miejscu wstrzyknięcia, reakcje alergiczne, przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz (AspAT, A1AT). Obserwacje po wprowadzeniu leku do lecznictwa: inne zgłaszane działania niepożądane obejmują indukowaną heparynę małopłytkowość na tle immunologicznym (typu II) z towarzyszącymi powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi lub bez takich powikłań, martwicę skóry w miejscu wstrzyknięć, reakcje anafilaktyczne oraz krwiak podpajęczynówkowy lub zewnątrzoponowy.Przedawkowanie:
W przypadkach przedawkowania z dużym ryzykiem krwawienia przeciwzakrzepowe działanie soli sodowej dalteparyny można zahamować podaniem protaminy. Dawka 1 mg protaminy częściowo neutralizuje wpływ 100 j.m. soli sodowej dalteparyny.Działanie:
Sól sodowa dalteparyny jest heparyną małocząsteczkową o masie cząsteczkowej 6000, uzyskiwaną ze śluzówki jelita świńskiego. Działanie przeciwzakrzepowe zależy od zdolności nasilania hamującego działania antytrombiny (AT) na aktywność czynnika Xa i trombinę. Sól sodowa dalteparyny silniej hamuje aktywność czynnika Xa niż wydłuża czas krzepnięcia osocza (APTT). Preparat słabiej wpływa na czynność płytek krwi i ich adhezję niż heparyna, zatem wywiera mniejszy wpływ na pierwotną hemostazę. Dostępność biologiczna podskórnie podanego leku wynosi około 90%. T0,5 wynosi około 2 h po podaniu dożylnym i 3-4 h po podaniu podskórnym. T0,5 w niewielkim stopniu zależy od stosowanych dawek w zakresie 30-120 j.m./kg mc. Eliminacja leku odbywa się głównie przez nerki.Skład:
1 amp.-strzyk. (0,2 ml) zawiera 2500 lub 5000 j.m. (anty-Xa) soli sodowej dalteparyny. 1 amp.-strzyk. (0,1 lub 0,4 ml) zawiera 10000 j.m. (anty-Xa) soli sodowej dalteparyny.
