Isosorbide mononitrate Vitabalans, 30 szt., Isosorbide mononitrate, tabl.
Rx
100%7,40 zł
Wskazania:
Zapobieganie napadom dławicy piersiowej.Dawkowanie:
Aby zminimalizować wynikające z zastosowania azotanu bóle i zawroty głowy zaleca się, aby rozpoczynać leczenie od zredukowanej dawki. Najczęściej stosowaną dawką początkową jest 10 mg 1-2 x/dobę. Dawkę można zwiększać, co 2-3 dni do dawki terapeutycznej, która zazwyczaj wynosi 20 mg 2x/dobę. Aby uniknąć wystąpienia tolerancji na azotany, przerwa pomiędzy podaniem wieku powinna wynosić co najmniej 12 h. Maks. dawka dobowa wynosi 80 mg. Gdy planowane jest przerwanie przewlekłego leczenia azotanem, dawki powinny być stopniowo zmniejszane. Tabl. należy połykać z dużą ilością płynu, nie stosować podjęzykowo. Zaburzenia czynności nerek i wątroby. Nie jest konieczna modyfikacja dawki. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest konieczna rutynowa modyfikacja dawki, ale wskazane jest zachowanie szczególnej ostrożności u osób ze zwiększoną skłonnością do niedociśnienia krwi. Dzieci. Produkt nie jest zalecany do stosowania u dzieci z powodu braku danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na monoazotan izosorbidu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub rta inne azotany. Znaczna hipotensja (skurczowe ciśnienie krwi < 90 mmHg), ostra niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania komór serca, ostra niewydolność krążenia (wstrząs, zapaść naczyniowa), wstrząs kardiogenny, kardiomiopatia przerostowa z zawężeniem drogi odpływu, zaciskające zapalenie osierdzia oraz tamponada serca, jaskra z zamkniętym kątem przesączania. Równoczesne podawanie monoazotanu izosorbidu (ISMN) oraz inhibitorów 5-fosfodiesterazy (sildenafilu, wardenafilu, tadalafilu)
Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
Monoazotan izosorbidu może być podawany w ostrym zawale mięśnia sercowego wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarskim; należy unikać spadku skurczowego ciśnienia krwi poniżej 90 mmHg. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z ciężką niedokrwistością, niskim ciśnieniem krwi lub hipowolemią, aby uniknąć zbyt dużego spadku ciśnienia krwi, szczególnie w pozycji pionowej. Leczenie tych pacjentów należy rozpoczynać w szpitalu. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym, hipotensją ortostatyczną, sercem płucnym i niedokrwieniem, wypadaniem płatka zastawki dwudzielnej, zwężeniem zastawki aortalnej i/lub dwudzielnej. Podczas stosowania stałych, dużych dawek azotanów (150 mg/dobę) obserwowano rozwój tolerancji lub tolerancji krzyżowej. Jej rozwojowi można zapobiec stosując maksymalną dawkę dobową mniejszą niż 60 mg oraz przerywany tryb dawkowania. U osób ze zmniejszoną aktywnością reduktazy methemoglobiny lub nieprawidłową budową hemoglobiny może wystąpić methemoglobinemia. Produkt nie jest wskazany do leczenia ostrego bólu dławicowego. Monoazotan izosorbidu wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Nawet, gdy preparat jest zażywany zgodnie z zaleceniami, może zmienić reakcje pacjenta w takim stopniu, że może to upośledzać zdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych, obsługiwania urządzeń mechanicznych lub pracy w miejscach bez zabezpieczenia. Dotyczy to szczególnie początkowego okresu leczenia, po zwiększeniu dawki leku i lub po zmianie preparatu a także w przypadku jednoczesnego spożywania alkoholu.
Interakcje:
Jednoczesne stosowanie innych leków rozszerzających naczynia krwionośne, leków przeciwnadciśnieniowych, inhibitorów konwertazy angiotensyny, beta-adrenolityków, antagonistów kanałów wapniowych, leków moczopędnych, neuroleptyków lub trój pierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i alkoholu może nasilać hipotensyjne działanie produktu. Dotyczy to w szczególności jednoczesnego stosowania inhibitorów 5-fosfodiesterazy (np. syldenafil, wardenafil lub tadalafil) ponieważ jednoczesne stosowanie może powodować obniżenie ciśnienia prowadzące do zgonu. Przerwa między zastosowaniem powyższych leków i monoazotanu izosorbidu powinna wynosić co najmniej 24 h. Produkt może nasilać wzrost ciśnienia krwi wywołany dihydroergotaminą przez zwiększanie jej biodostępności.
Ciąża i laktacja:
Pomimo, że w przedklinicznych badaniach na zwierzętach nie zaobserwowano szkodliwego działania na zarodek, monoazotan izosorbidu należy stosować podczas ciąży i laktacji jedynie po przeprowadzeniu starannej analizy ryzyka i korzyści, ponieważ nie ma doświadczeń w zakresie podawania monoazotanu izosorbidu kobietom w okresie ciąży lub karmienia piersią. Brak danych potwierdzających przenikanie monoazotanu izosorbidu do mleka matki.Działania niepożądane:
Większość objawów niepożądanych wynika z farmakologicznych właściwości produktu leczniczego i zależy od dawki. Ból głowy występuje u ok. 25% pacjentów na początku leczenia i może być spowodowany rozszerzeniem naczyń krwionośnych przez monoazotan izosorbidu; ból zwykle przemija w ciągu ok. 1-go tyg. Zgłaszano przypadki niedociśnienia (z zawrotami głowy i nudnościami), przemijającego w trakcie leczenia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zawroty głowy, osłabienie; (rzadko) niepokój, dezorientacja, zmęczenie, omamy wzrokowe. Zaburzenia serca: (często) tachykardia; (rzadko) zaburzenia rytmu serca, nasilenie objawów dławicy piersiowej w razie znacznego zmniejszenia ciśnienia krwi lub w wyniku redystrybucji przepływu krwi do słabo wentylowanych obszarów płuc. Zaburzenia naczyń: (często) zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, zaczerwienienie skóry; (rzadko) zapaść. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) wysypka alergiczna, świąd. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (często) nudności, wymioty; (rzadko) bóle brzucha, biegunka, zgaga. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) utrudnione i bolesne oddawanie moczu, częstomocz. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (rzadko) impotencja. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (rzadko) zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego lub ciśnienia wewnątrzgałkowego. Przedawkowanie:
Do objawów przedawkowania należy niedociśnienie, tachykardia, gorąca i zaczerwieniona skóra, ból głowy, kołatanie serca oraz omdlenie. Duże dawki mogą spowodować wystąpienie methemoglobinemii. Bardzo duże dawki mogą spowodować wzrost ciśnienia śródczaszkowego wywołując dezorientację, wystąpienie objawów mózgowych oraz wymiotów. Poza ogólnymi metodami postępowania, takimi jak płukanie żołądka oraz ułożenie pacjenta w pozycji poziomej z uniesionymi nogami, muszą być monitorowane w warunkach intensywnej opieki medycznej podstawowe funkcje życiowe, i jeśli to konieczne, korygowane. Podanie węgla leczniczego jest zalecane jako metoda leczenia przedawkowania. Dializa nie ma zastosowania. W przypadkach znacznej hipotensji i/lub wstrząsu należy wypełnić łożysko naczyniowe; w wyjątkowych przypadkach można podać dopaminę we wlewie. Podanie epinefryny i leków o podobnym działaniu jest przeciwwskazane. W razie wystąpienia methemoglobinemii stosuje się następujące odtrutki, zależnie od stopnia jej ciężkości: 1 Witamina C: 1 g doustnie lub sól fizjologiczna dożylnie. 2 Błękit metylenowy: do 50 ml 1 % roztworu błękitu metylenowego dożylnie, 3. Błękit toluidynowy: początkowo 2-4 mg/kg masy ciała wyłącznie dożylnie;, jeżeli to konieczne, wlew można powtórzyć kilka razy, w odstępach godzinnych w dawce 2 mg/kg mc. 4 Tlenoterapia, hemodializa, wymienna transfuzja krwi.
Działanie:
Mechanizm działania monoazotanu izosorbidu (ISMN) jest taki sam jak innych azotanów organicznych: bezpośrednie zwiotczenie mięśni gładkich naczyń. ISMN również zwiotcza mięśniówkę gładką oskizefików, przewodu pokarmowego, dróg żółciowych oraz dróg moczowych i macicy. Ponadto, zmniejsza adhezję i agregację płytek.Skład:
1 tabl. zawiera 20 mg monoazotanu izosorbidu.
