Kineret, 7 amp.-strz. 0,67 ml, Anakinra, inj. [roztw.]
Rx-z
100%bezpł. zł
Wskazania:
Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS). Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania u dorosłych w terapii skojarzonej z metotreksatem w leczeniu objawów przedmiotowych i podmiotowych RZS w przypadku niewystarczającej odpowiedzi na monoterapię metotreksatem. Okresowe zespoły zależne od kriopiryny (CAPS, ang. Cryopyrin-Associated Periodic Syndromes). Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku 8 m-cy i starszych o mc. co najmniej 10 kg w leczeniu CAPS, w tym: noworodkowej zapalnej choroby wieloukładowej (NOMID, ang. Neonatal-Onset Multisystem Inflammatory Disease)/przewlekłego niemowlęcego zespołu neurologiczno-skórno-stawowego (CINCA, ang. Chronic Infantile Neurological, Cutaneous, Articular Syndrome); zespołu Muckle-Wellsa (MWS, ang. Muckle-Wells Syndrome); zespołu rodzinnej zimnej pokrzywki (FCAS, ang. Familial Cold Autoinflammatory Syndrome). Choroba Stilla. Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku 8 m-cy i starszych o mc. co najmniej 10 kg w leczeniu choroby Stilla, w tym postaci układowej młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (uMIZS) i choroby Stilla u dorosłych (AOSD, ang. Adult-Onset Still’s Disease), z czynnymi objawami układowymi wskazującymi na umiarkowaną lub znaczną aktywność choroby lub u pacjentów z utrzymującą się aktywnością choroby po leczeniu NLPZ lub glikokortykosteroidami. Produkt leczniczy można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwzapalnymi i lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby (DMARD, ang. disease-modifying antirheumatic drugs).Dawkowanie:
Leczenie produktem leczniczym powinno być wdrożone i nadzorowane przez lekarza specjalistę, doświadczonego w rozpoznawaniu i leczeniu RZS, CAPS oraz choroby Stilla. RZS: dorośli. Zalecana dawka produktu to 100 mg podawane raz/dobę we wstrzyk. podskórnym. Dawkę należy podawać codziennie, w przybliżeniu o tej samej porze dnia. CAPS: dorośli, młodzież, dzieci i niemowlęta w wieku 8 miesięcy i starsze o mc. co najmniej 10 kg. Dawka początkowa. Zalecana dawka początkowa w przypadku wszystkich podtypów CAPS to 1-2 mg/kg mc./dobę we wstrzyk. podskórnym. Odpowiedź na leczenie przejawia się głównie zmniejszeniem takich objawów klinicznych, jak gorączka, wysypka, ból stawów i ból głowy, a także markerów zapalenia w surowicy (stężenia CRP/SAA) lub częstości występowania nawrotów. Dawka podtrzymująca w przypadku CAPS o łagodnym nasileniu (FCAS, łagodna postać MWS). Pacjenci są zwykle dobrze kontrolowani dzięki utrzymaniu zalecanej dawki początkowej (1-2 mg/kg mc./dobę). Dawka podtrzymująca w przypadku CAPS o ciężkim nasileniu (MWS i NOMID/CINCA). Zwiększenie dawki może być konieczne w ciągu 1-2 m-cy, w zależności od reakcji terapeutycznej. Dawka podtrzymująca w przypadku CAPS o ciężkim przebiegu wynosi zazwyczaj 3 do 4 mg/kg mc./ dobę, można ją zwiększyć do maksymalnie 8 mg/kg mc./dobę. Dodatkowo do oceny objawów klinicznych i markerów zapalnych w ciężkim przebiegu CAPS, zaleca się ocenę zapalenia OUN, w tym ucha wewnętrznego (MRI lub TK, nakłucie lędźwiowe i badanie audiologiczne) i oczu (badania okulistyczne) po pierwszych 3 m-ach terapii, a następnie co 6 m-cy do momentu ustalenia skutecznej dawki terapeutycznej. Po uzyskaniu dobrej kontroli klinicznej okresowe badania OUN i okulistyczne można wykonywać raz do roku. Choroba Stilla. Zalecana dawka u pacjentów o mc. 50 kg lub większej to 100 mg/dobę we wstrzyk. podskórnym. U pacjentów o mc. poniżej 50 kg należy podawać dawkę odpowiednią do mc. po dawce początkowej wynoszącej 1-2 mg/kg mc./dobę. Odpowiedź na leczenie należy ocenić po upływie 1 m-ca. W przypadku utrzymywania się objawów układowych u dzieci można dostosować dawkę lub lekarz prowadzący powinien ponownie rozważyć dalsze leczenie produktem leczniczym. Osoby w podeszłym wieku (≥65 lat). RZS: dostosowanie dawki nie jest konieczne. Dawkowanie i sposób podawania są takie same, jak w przypadku osób dorosłych w wieku 18-64 lat. CAPS: dane dotyczące pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone. Nie oczekuje się konieczności dostosowania dawki. Choroba Stilla: dane dotyczące pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone. Nie oczekuje się konieczności dostosowania dawki. Dzieci i młodzież (<18 lat). Nie ma dostępnych danych dotyczących dzieci w wieku poniżej 8 m-cy. RZS: nie określono skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku 0-18 lat z RZS (MIZS – młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów). CAPS: dawkowanie i sposób podawania u dzieci i niemowląt w wieku 8 m-cy i starszych o mc. powyżej 10 kg są takie same jak u dorosłych pacjentów z CAPS. Dawka ustalana jest na podstawie mc. Choroba Stilla: u dzieci o mc. poniżej 50 kg należy podawać dawkę odpowiednią do mc. po dawce początkowej wynoszącej 1-2 mg/kg mc./dobę, u pacjentów o mc. 50 kg lub większej należy podawać 100 mg/dobę. U dzieci wykazujących niewystarczającą odpowiedź, dawkę można zwiększyć do maks. 4 mg/kg mc./dobę. Zaburzenia czynności wątroby. Dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg Child-Pugh). Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności nerek. W przypadku pacjentów z nieznaczną niewydolnością nerek (ClCr 60-89 ml/min.) dostosowanie dawki nie jest konieczne. Należy zachować należytą ostrożność stosując lek u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (ClCr 30-59 ml/min.). U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (ClCr <30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, w tym u pacjentów dializowanych, należy rozważyć podawanie zleconej dawki produktu leczniczego co 2. dzień.Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na substancję czynną, którąkolwiek substancję pomocniczą lub białka otrzymywane z E. coli. Nie należy stosować preparatu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min.). Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
W trakcie badań klinicznych stwierdzono, że reakcje alergiczne związane z podawaniem preparatu występowały rzadko. W większości przypadków były to osutki plamisto-grudkowe lub o typie pokrzywki. W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji alergicznych należy przerwać podawanie preparatu i rozpocząć odpowiednie leczenie. Osłonka na igłę w ampułkostrzykawce zawiera suchą, naturalną gumę (pochodną lateksu), która może powodować reakcje alergiczne. Stosowanie preparatu wiązało się ze zwiększeniem częstości występowania ciężkich zakażeń (1,8%) w porównaniu z placebo (0,7%). U niewielkiej liczby pacjentów z astmą oskrzelową częstość występowania ciężkich zakażeń była większa u pacjentów przyjmujących preparat (4,5%) w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (0%). Nie oceniano bezpieczeństwa stosowania, ani skuteczności preparatu u pacjentów z przewlekłymi zakażeniami. Lekarze powinni zachować ostrożność podając preparat pacjentom, u których występowały nawracające zakażenia lub schorzenia towarzyszące, w których zwiększa się ryzyko zakażeń. Podawanie preparatu było w 2,4% przypadków związane z neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów - ANC <1,5 x 109/l); neutropenia występowała u 0,4% pacjentów otrzymujących placebo. U żadnego z pacjentów nie stwierdzono ciężkiego zakażenia związanego z neutropenią. U pacjentów z neutropenią (ANC <1,5 x 109/l) nie należy rozpoczynać leczenia za pomocą preparatu. Zaleca się, by przed rozpoczęciem stosowania preparatu oznaczyć liczbę neutrofilów, a po rozpoczęciu terapii monitorować liczbę neutrofilów raz na miesiąc przez pierwsze sześć miesięcy leczenia, a następnie raz na trzy miesiące. U pacjentów, u których wystąpiła neutropenia (ANC <1,5 x 109/l), należy przerwać podawanie preparatu i ściśle monitorować bezwzględną liczbę neutrofilów. Wpływ leczenia preparatem na istniejące nowotwory złośliwe nie był badany. W związku z tym nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów, u których rozpoznano wcześniej chorobę nowotworową. W kontrolowanym placebo badaniu klinicznym z udziałem 126 pacjentów,w którym jednocześnie podano preparat i szczepionkę zawierającą toksoidy, tężcowy i błoniczy, nie zaobserwowano różnic w odpowiedzi immunologicznej polegającej na wytworzeniu przeciwciał przeciwtężcowych pomiędzy grupami przyjmującymi preparat i placebo. Brak danych dotyczących wpływu szczepionek zawierających inne inaktywowane antygeny u pacjentów otrzymujących preparat. Brak danych dotyczących zarówno wpływu szczepień szczepionkami zawierającymi żywe organizmy, jak i wpływu wtórnych dróg przenoszenia zakażenia przez szczepionki zawierające żywe organizmy u pacjentów otrzymujących preparat. W związku z tym szczepionek zawierających żywe mikroorganizmy nie należy stosować jednocześnie z preparatem. W badaniach klinicznych uczestniczyło w sumie 635 pacjentów w wieku powyżej 65 lat, w tym 131 pacjentów w wieku powyżej 75 lat. Nie zaobserwowano ogólnych różnic dotyczących bezpieczeństwa stosowania, ani skuteczności między pacjentami należącymi do tych grup, a pacjentami z młodszych grup wiekowych. Z uwagi na z reguły większą częstość występowania zakażeń w populacji osób starszych, należy zachować ostrożność podczas leczenia tej grupy pacjentów. Stwierdzono, że jednoczesne stosowanie preparatu i etanerceptu było związane ze zwiększonym ryzykiem ciężkich infekcji i neutropenii, w porównaniu z monoterapią etanerceptem. Nie stwierdzono, by wspomniane leczenie skojarzone wiązało się z dodatkowymi korzyściami klinicznymi. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania preparatu z etanerceptem, ani innymi lekami z grupy antagonistów TNF. Interakcje:
Nie prowadzono formalnych badań dotyczących interakcji preparatu z innymi lekami. Podczas badań klinicznych nie obserwowano interakcji pomiędzy preparatem i innymi lekami, w tym niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, kortykosteroidami, ani lekami modyfikującymi przebieg choroby reumatycznej (ang. disease modifying antirheumatic drugs - DMARD). W badaniu klinicznym prowadzonym w grupie pacjentów otrzymujących preparat i etanercept w trakcie leczenia metotreksatem zaobserwowano większą częstość występowania ciężkich zakażeń (7%) i neutropenii, niż u pacjentów otrzymujących etanercept w monoterapii lub obserwowano we wcześniejszych badaniach, w których stosowano jedynie preparat. Nie wykazano dodatkowych korzyści klinicznych związanych z jednoczesnym stosowaniem preparatu i etanerceptu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania preparatu z etanerceptem oraz z innymi antagonistami TNF.Ciąża i laktacja:
Brak dostatecznych danych dotyczących stosowania preparatu u kobiet w ciąży. W badaniach na zwierzętach nie wykazano bezpośredniego, ani pośredniego szkodliwego wpływu na ciążę, rozwój embrionalny, płodowy, przebieg porodu, ani na rozwój w okresie pourodzeniowym. Nie zaleca się stosowania preparatu u kobiet w ciąży. Podczas leczenia kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji. Brak danych dotyczących przenikania anakinry do ludzkiego mleka. Nie zaleca się stosowania preparatu u karmiących matek.Działania niepożądane:
Najczęściej opisywanym zdarzeniem niepożądanym we wszystkich badaniach preparatu kontrolowanych placebo była reakcja w miejscu wstrzyknięcia, o nasileniu w większości przypadków od łagodnego do umiarkowanego. Reakcja w miejscu wstrzyknięcia stanowiła najczęstszą przyczynę wykluczenia pacjentów z udziału w badaniu preparatu. Częstość występowania ciężkich zdarzeń niepożądanych po zalecanej dawce preparatu (100 mg/dobę) była porównywalna z placebo (7,1% w porównaniu z 6,5% w grupie placebo). Częstość występowania ciężkich zakażeń była większa u pacjentów otrzymujących preparat, niż u pacjentów otrzymujących placebo (1,8% w porównaniu z 0,7%). Zmniejszenie liczby neutrofilów występowało częściej u pacjentów otrzymujących preparat, niż u pacjentów otrzymujących placebo. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) neytropenia. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) reakcja w miejscu wstrzyknięcia. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) ciężkie zakażenia wymagające hospitalizacji. Odczyn w miejscu wstrzyknięcia był najczęstszym, stale opisywanym zdarzeniem niepożądanym związanym ze stosowaniem preparatu. Nasilenie większości reakcji w miejscu wstrzyknięcia (95%) określono jako małe do umiarkowanego. Odczyny w miejscu wstrzyknięcia najczęściej dotyczyły obecności co najmniej jednego z następujących objawów: rumienia, podskórne wynaczynienia krwi, zapalenia i bólu. Podczas leczenia dawką 100 mg/dobę, odczyn w miejscu wstrzyknięcia wystąpiła u 71% pacjentów, w porównaniu z 28% pacjentów otrzymujących placebo. Te odczyny były najczęściej opisywane podczas czterech pierwszych tyg. leczenia. Średni czas trwania wymienionych typowych objawów wynosił 14-28 dni. Jeżeli u pacjentów, u których wcześniej nie stwierdzono odczynu w miejscu wstrzyknięcia, odczyn nie wystąpił w ciągu pierwszego miesiąca leczenia, częstość jego występowania podczas dalszego leczenia była niewielka. Częstość występowania ciężkich zakażeń w badaniach z zastosowaniem zalecanej dawki (100 mg/dobę) wynosiła 1,8% u pacjentów otrzymujących preparat i 0,7% u pacjentów otrzymujących placebo. Obserwacje prowadzone w okresie do 3 lat wykazały, że częstość występowania ciężkich zakażeń pozostawała stabilna. Najczęściej występowały zakażenia bakteryjne, takie jak zapalenie tkanki podskórnej (cellulitis), zapalenie płuc oraz zakażenia kości i stawów. Po ustąpieniu zakażenia większość pacjentów kontynuowała udział w badaniu. W trakcie badania nie doszło do zgonów w następstwie ciężkich zakażeń. W badaniach klinicznych po wprowadzeniu preparatu do obrotu zaobserwowano występowanie rzadkich przypadków zakażeń oportunistycznych, w których występowały patogeny grzybicze, prątkowe, bakteryjne i wirusowe. Zakażenia były obserwowane we wszytkich układach organizmu i notowane u pacjentów stosujących tylko preparat lub preparat w połączeniu z lekami immunosupresyjnymi. W kontrolowanych placebo badaniach preparatu zastosowanie leczenia było związane z niewielkim zmniejszeniem średnich wartości całkowitej liczby leukocytów i ANC. Neutropenia (ANC <1,5 x 109/l) wystąpiła u 2,4% pacjentów otrzymujących preparat i u 0,4% pacjentów otrzymujących placebo. U pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS) ryzyko wystąpienia chłoniaków może wzrosnąć średnio 2-3-krotnie. W badaniach klinicznych u pacjentów otrzymujących preparat częstość występowania chłoniaków była większa niż w populacji ogólnej. Częstość ta była zgodna z częstością zanotowaną u pacjentów z RZS. W badaniach klinicznych bezwzględna częstość występowania nowotworów złośliwych w grupie pacjentów otrzymujących preparat i w grupie pacjentów otrzymujących placebo była taka sama i nie odbiegała od częstości występowania w populacji ogólnej. Co więcej, całkowita częstość występowania nowotworów złośliwych nie wzrosła w ciągu 3 lat stosowania preparatu. W badaniach klinicznych u do 3% dorosłych pacjentów, przynajmniej raz w trakcie trwania obserwacji stwierdzono obecność przeciwciał mogących neutralizować efekt biologiczny anakinry. Obecność przeciwciał była zwykle przemijająca i nie była związana z występowaniem działań niepożądanych czy zmniejszeniem skuteczności leku. Dodatkowo w badaniach pediatrycznych u 6% pacjentów, przynajmniej raz w trakcie trwania obserwacji wykryto obecność przeciwciał mogących neutralizować efekt biologiczny anakinry.Przedawkowanie:
Podczas badań klinicznych dotyczących pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów nie zaobserwowano występowania toksyczności powodującej konieczność zmniejszenia dawki. W badaniach dotyczących posocznicy 1015 pacjentom podawano preparat w dawkach do 2 mg/kg/h przez 72 h. Profil zdarzeń niepożądanych występujących podczas wymienionych badań nie wykazywał ogólnych różnic w stosunku do profilu obserwowanego w badaniach dotyczących reumatoidalnego zapalenia stawów. Działanie:
Anakinra neutralizuje aktywność biologiczną interleukiny-1α (IL-1α) i interlekukiny-1β (IL-1β) poprzez kompetycyjne hamowanie wiązania z receptorem interleukinowym typu I (IL-1RI). Interleukina-1 (IL-1) jest cytokiną odgrywającą zasadniczą rolę w reakcji zapalnej, pośredniczącą w wielu etapach odpowiedzi komórkowej, w tym istotnych etapach procesu zapalnego w obrębie błony maziowej. IL-1 występuje w osoczu i płynie stawowym pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Opisywano korelację pomiędzy aktywnością choroby, a stężeniami IL-1 w osoczu. Anakinra hamuje etapy odpowiedzi wywołanej przez IL-1 w warunkach in vitro, w tym indukcję wytwarzania tlenku azotu, prostaglandyny E2 i/lub kolagenazy w komórkach błony maziowej, fibroblastach i chondrocytach.Skład:
1 amp.-strzyk. lub 1 fiolka zawiera 100 mg substancji anakinra na 0,67 ml (150 mg/ml). Anakinra- antagonista ludzkich receptorów interleukiny-1 (r-metHuIL-1ra), wytwarzany w komórkach Escherichia coli za pomocą techniki rekombinacji DNA.
