Pravator, 30 szt., Pravastatin, tabl.
Rx
100%24,14 zł
Wskazania:
Leczenie pierwotnej hipercholesterolemii lub mieszanej dyslipidemii, jako leczenie wspomagające dietę, gdy odpowiedź na dietę i inne niefarmakologiczne metody leczenia (np.: ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie mc.) jest niewystarczająca. Prewencja pierwotna. Zmniejszenie umieralności i zachorowalności na choroby układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką hipercholesterolemią i z dużym ryzykiem wystąpienia pierwszego zdarzenia sercowo-naczyniowego, jako leczenie wspomagające dietę. Prewencja wtórna. Zmniejszenie umieralności i zachorowalności na choroby układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z zawałem serca lub niestabilną dławicą piersiową w wywiadzie oraz z prawidłowym lub zwiększonym stężeniem cholesterolu, jako leczenie wspomagające w celu skorygowania innych czynników ryzyka. Zmniejszenie hiperlipidemii występującej po przeszczepach u pacjentów otrzymujących leczenie immunosupresyjne po transplantacji narządu miąższowego.Dawkowanie:
Przed rozpoczęciem leczenia preparatem należy wykluczyć wtórne przyczyny hipercholesterolemii, a pacjent powinien stosować standardową dietę zmniejszającą stężenie lipidów, która powinna być kontynuowana podczas leczenia. Hipercholesterolemia: zalecana dawka wynosi 10-40 mg raz/dobę. Odpowiedź na leczenie jest widoczna w pierwszym tyg. stosowania, a pełny efekt działania podanej dawki pojawia się w ciągu 4 tyg., dlatego też należy okresowo badać stężenie lipidów oraz odpowiednio dostosować dawkę. Maks. dawka dobowa wynosi 40 mg. Zapobieganie schorzeniom układu naczyniowo-sercowego: we wszystkich badaniach dotyczących zapobiegania zachorowalności i umieralności jedyna badana dawka początkowa i podtrzymująca wynosiła 40 mg/dobę. Dawkowanie po przeszczepach. Zalecana dawka początkowa u pacjentów po przeszczepie narządów otrzymujących leczenie immunosupresyjne wynosi 20 mg/dobę. W zależności od zmian parametrów lipidowych dawkę można zwiększyć pod ścisłym nadzorem lekarza do maks. 40 mg/dobę. Dzieci i młodzież. Dzieci i młodzież (8-18 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną: zalecany zakres dawek wynosi 10-20 mg raz/dobę u chorych 8-13 lat, ponieważ w tej populacji nie badano dawek większych niż 20 mg oraz 10-40 mg/dobę u chorych 14-18 lat. Brak danych klinicznych u dzieci poniżej 8 lat. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma konieczności dostosowania dawki u tych pacjentów, chyba że istnieją predysponujące czynniki ryzyka. Niewydolność nerek lub wątroby. U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby znacznego stopnia początkowa dawka wynosi 10 mg/dobę. Lekarz dostosuje dawkę w zależności od parametrów lipidowych. Leczenie skojarzone. Działanie prawastatyny obniżające stężenie cholesterolu całkowitego i LDL-cholesterolu jest nasilone w przypadku jej stosowania z żywicami wiążącymi kwasy żółciowe (np. kolestyraminą lub kolestypolem). Lek powinien być stosowany albo na godzinę przed, albo przynajmniej 4 h po podaniu żywicy. U pacjentów przyjmujących cyklosporynę jednocześnie z lekami immunosupresyjnymi lub bez nich, leczenie należy rozpocząć od dawki 20 mg/dobę, ostrożnie i stopniowo zwiększając dawkę do 40 mg.Uwagi:
Podaje się raz dziennie, najlepiej wieczorem, z jedzeniem lub bez.Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wątroby, w tym niewyjaśnione utrzymujące się zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi 3-krotnie przekraczające górną granicę wartości uznanych za prawidłowe. Ciąża i karmienie piersią.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
Nie oceniano skuteczności działania prawastatyny u pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną. Leczenie to nie jest odpowiednie, gdy hipercholesterolemia jest spowodowana zwiększonym stężeniem HDL-cholesterolu. Tak jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, nie zaleca się jednoczesnego stosowania prawastatyny z fibratami. U dzieci przed okresem dojrzewania lekarz powinien dokładnie ocenić stosunek ryzyka do korzyści przed rozpoczęciem leczenia. Zmniejsza stężenie lipidów, w trakcie leczenia obserwowano umiarkowane zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych. W większości przypadków aktywność aminotransferaz wątrobowych powracała do wartości początkowych bez konieczności przerywania leczenia. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz wątrobowych i należy przerwać leczenie, jeśli aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT) i aminotransferazy asparaginianowej (AST) 3-krotnie przekroczy górną granicę wartości uznanych za prawidłowe i będzie się utrzymywać. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania prawastatyny u pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie lub nadużywających alkoholu. Tak jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA (statyn), podczas stosowania prawastatyny opisywano występowanie bólu mięśni, miopatii, oraz bardzo rzadko rozpadu mięśni prążkowanych (rabdomioliza). U każdego pacjenta, u którego podczas leczenia statynami wystąpią niewyjaśnione objawy ze strony mięśni, takie jak ból lub tkliwość, osłabienie siły mięśni lub kurcze mięśniowe, należy wziąć pod uwagę wystąpienie miopatii. W takich przypadkach należy oznaczyć aktywność kinazy kreatynowej (CK). Należy chwilowo wstrzymać leczenie statynami, gdy aktywność CK ponad 5-krotnie przekracza górną granicę wartości uznanych za prawidłowe lub gdy występują nasilone objawy kliniczne. Bardzo rzadko (w około 1 przypadku na ponad 100 000 pacjento-lat) występuje rozpad mięśni prążkowanych, z wtórną niewydolnością nerek lub bez. Rozpad mięśni prążkowanych jest ostrym, potencjalnie śmiertelnym schorzeniem mięśni szkieletowych mogącym się rozwinąć w każdym momencie leczenia, charakteryzującym się masywnym zniszczeniem mięśni z towarzyszącym znacznym zwiększeniem aktywności CK (zazwyczaj ponad 30- lub 40-krotnym przekroczeniem górnej granicy wartości uznanych za prawidłowe) prowadzącym do mioglobinurii. Ryzyko wystąpienia miopatii podczas leczenia statynami wydaje się być zależne od narażenia, dlatego też może być różne dla poszczególnych leków (z powodu lipofilności i różnic właściwości farmakokinetycznych), ich dawek oraz potencjalnych interakcji leków. Chociaż nie ma przeciwwskazań ze strony układu mięśniowego do stosowania statyn, pewne czynniki predysponujące mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia toksyczności mięśniowej, tym samym uzasadniając uważną ocenę korzyści/ryzyka oraz specjalne monitorowanie kliniczne. U tych pacjentów wskazane jest oznaczenie aktywności CK przed rozpoczęciem leczenia statynami. Ryzyko wystąpienia oraz nasilenie zaburzeń ze strony mięśni podczas leczenia statynami jest wyższe podczas jednoczesnego stosowania leków wchodzących ze sobą w interakcje. Stosowanie samych fibratów rzadko powoduje wystąpienie miopatii. Na ogół powinno się unikać równoczesnego leczenia statynami i fibratami. Z ostrożnością należy stosować statyny jednocześnie z kwasem nikotynowym. Zwiększoną częstość występowania miopatii opisywano u pacjentów przyjmujących statyny jednocześnie z inhibitorami cytochromu P450, biorącego udział w metabolizmie. Może to wynikać z interakcji farmakokinetycznych, które nie były udokumentowane dla prawastatyny. Objawy niepożądane ze strony mięśni występujące podczas terapii statynami, zazwyczaj ustępują po odstawieniu statyn. Nie zaleca się rutynowego monitorowania aktywności CK ani innych enzymów mięśniowych u pacjentów bezobjawowych. Jednakże oznaczenie aktywności CK jest zalecane przed rozpoczęciem leczenia statynami u pacjentów ze specjalnymi czynnikami predysponującymi oraz u pacjentów leczonych statynami, u których wystąpiły objawy ze strony mięśni, jak opisano poniżej. Jeśli aktywność CK jest zdecydowanie wyższa od wartości początkowej (ponad 5-krotnie przekracza górną granicę wartości uznanych za prawidłowe), w celu potwierdzenia wyników należy ponownie oznaczyć aktywność CK po około 5-7 dniach. Po oznaczeniu aktywności CK wyniki należy interpretować w kontekście innych potencjalnych czynników, które mogły spowodować chwilowe uszkodzenie mięśni, takich jak intensywne ćwiczenia fizyczne lub uraz mięśni. Przed rozpoczęciem leczenia: należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami predysponującymi takimi jak niewydolność nerek, niedoczynność tarczycy, toksyczność mięśniowa po podaniu statyn lub fibratów w wywiadzie, dziedziczne schorzenia mięśni występujące u pacjenta lub jego rodziny lub nadużywanie alkoholu. W takich przypadkach należy oznaczyć aktywność CK przed rozpoczęciem leczenia. Oznaczenie aktywności CK należy również rozważyć przed rozpoczęciem leczenia u osób powyżej 70 lat, szczególnie przy obecności innych czynników predysponujących. Jeśli aktywność CK jest znacznie podwyższona w stosunku do wartości początkowej (ponad 5-krotnie przekracza górną granicę wartości uznanych za prawidłowe), nie należy rozpoczynać leczenia, a wyniki powinny być ponownie oznaczone po 5-7 dniach. Wartość początkowa aktywności CK może służyć jako odniesienie w przypadku późniejszego wzrostu podczas leczenia statynami. Podczas leczenia: należy poinformować pacjentów o konieczności natychmiastowego zgłaszania niewyjaśnionego bólu mięśni, tkliwości, osłabienia lub kurczów. W takich przypadkach należy oznaczyć aktywność CK. Jeśli aktywność CK jest znacznie podwyższona (ponad 5-krotnie przekracza górną granicę wartości uznanych za prawidłowe), należy przerwać leczenie statynami. Należy również rozważyć przerwanie leczenia w przypadku występowania silnych objawów ze strony mięśni, które powodują codzienny dyskomfort nawet, gdy wzrost CK pozostaje mniejszy lub równy 5-krotnej górnej granicy wartości uznanych za prawidłowe. Jeśli objawy ustąpią, a aktywność CK powróci do normy, można rozważyć ponowne zastosowanie leczenia statynami stosując najniższe dawki pod ścisłą kontrolą lekarza. Nie zaleca się ponownego leczenia statynami w przypadku podejrzenia dziedzicznej choroby mięśni. Zgłoszono bardzo rzadkie przypadki wystąpienia immunozależnej miopatii martwiczej (ang.IMNM) w trakcie leczenia statynami lub po jego zakończeniu. Cechy kliniczne IMNM to utrzymujące się osłabienie mięśni proksymalnych oraz zwiększona aktywność kinazy kreatynowej w surowicy, utrzymująca się mimo przerwania leczenia statynami. Pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc opisywano w trakcie stosowania statyn, szczególnie w trakcie długotrwałej terapii. Następujące objawy mogą wskazywać na wystąpienie śródmiąższowej choroby płuc: duszność, nieproduktywny kaszel i pogorszenie ogólnego stanu zdrowia pacjenta (zmęczenie, utrata mc. i gorączka). W razie podejrzenia śródmiąższowej choroby płuc należy przerwać leczenie statynami. Cukrzyca: niektóre dane sugerują, że wszystkie leki z grupy statyn zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy w przyszłości, mogą powodować hiperglikemię o nasileniu wymagającym odpowiedniej opieki diabetologicznej. Nad tym ryzykiem przeważa jednak korzyść w postaci zmniejszenia ryzyka rozwoju chorób naczyniowych, a zatem nie powinno się z tego powodu przerywać leczenia statynami. Pacjentów z grupy ryzyka (pacjentów, u których stężenie glukozy na czczo wynosi od 5,6 do 6,9 mmol/l, BMI > 30 kg/m2, ze zwiększonym stężeniem trójglicerydów, z nadciśnieniem tętniczym) należy poddać kontroli klinicznej i biochemicznej zgodnie z lokalnymi wytycznymi. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Prawastatyna nie ma wpływu, lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia w trakcie leczenia zawrotów głowy lub zaburzeń widzenia.Interakcje:
Stosowanie samych fibratów rzadko może spowodować miopatię. Podczas stosowania fibratów jednocześnie z innymi statynami opisywano przypadki zwiększonego ryzyka występowania działań niepożądanych ze strony mięśni, w tym rozpadu mięśni prążkowanych. Nie można wykluczyć pojawienia się tych objawów niepożądanych, dlatego też na ogół należy unikać jednoczesnego stosowania prawastatyny z fibratami (np. gemfibrozyl, fenofibrat). Jeśli uważa się, że takie połączenie jest konieczne, należy uważnie obserwować objawy kliniczne i kontrolować aktywność CK. Równoczesne stosowanie spowodowało zmniejszenie dostępności biologicznej prawastatyny o około 40-50%. Nie stwierdzono znacznego obniżenia dostępności biologicznej lub efektu terapeutycznego przy podawaniu prawastatyny na godzinę przed lub 4 h po podaniu kolestyraminy lub na godzinę przed podaniem kolestypolu. Jednoczesne stosowanie prawastatyny i cyklosporyny prowadzi do około 4-krotnego wzrostu ogólnoustrojowego narażenia na prawastatynę. Jednak u niektórych pacjentów narażenie może być większe. U pacjentów otrzymujących te leki w skojarzeniu zalecana jest ścisła obserwacja kliniczna oraz monitorowanie parametrów biochemicznych. Antagoniści wit. K: tak jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA (statyn), rozpoczęcie podawania prawastatyny lub zwiększanie dawki u pacjentów otrzymujących warfarynę lub inne leki przeciwzakrzepowe mogą spowodować zwiększenie wartości INR. Zaprzestanie stosowania lub zmniejszenie dawki prawastatyny może wpłynąć na zmniejszenie wartości INR. Należy monitorować wartości INR. Prawastatyna nie jest w klinicznie znaczącym stopniu metabolizowana przez układ cytochromu P450. Dlatego produkty, które są metabolizowane przez układ cytochromu P450 lub przez jego inhibitory mogą być dodane do leczenia prawastatyną bez powodowania istotnych zmian w stężeniu prawastatyny w osoczu, co miało miejsce podczas stosowania innych statyn. Nieobecność istotnej interakcji farmakokinetycznej z prawastatyną została udowodniona dla wielu produktów, w szczególności tych, które są substratami/inhibitorami CYP3A4, np. diltiazemu, werapamilu, itrakonazolu, ketokonazolu, inhibitorów proteazy, soku grejpfrutowego oraz inhibitorów CYP2C9 (np. flukonazolu). Jednakże należy zwrócić uwagę na dolegliwości dotyczące mięśni zgłaszane przez pacjentów przyjmujących jednocześnie prawastatynę, amiodaron, szczególnie u osób w podeszłym wieku stosujących również inne produkty lecznicze. W jednym z dwóch badań interakcji prawastatyny i erytromycyny obserwowano statystycznie znaczący wzrost wartości AUC prawastatyny (70%) oraz Cmax (121%). W podobnym badaniu z klarytromycyną obserwowano statystycznie istotny wzrost wartości AUC (110%) i Cmax (127%). Mimo iż zmiany te były niewielkie, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania prawastatyny z erytromycyną lub klarytromycyną. Podawanie prawastatyny w skojarzeniu z nelfinawirem prowadzi do znaczącej redukcji stężeń prawastatyny w osoczu. Większe dawki prawastatyny mogą być konieczne w celu uzyskania optymalnego zmniejszenia stężenia lipidów. Badania interakcji przy podawaniu prawastatyny łącznie z ASA, środkami zobojętniającymi (podawanymi na godzinę przed prawastatyną), kwasem nikotynowym lub probukolem nie wykazały istotnych statystycznie różnic dostępności biologicznej prawastatyny.Ciąża i laktacja:
Stosowanie prawastatyny w czasie ciąży jest przeciwwskazane, a prawastatyna powinna być podawana kobietom w wieku rozrodczym tylko wtedy, gdy została wykluczona możliwość zajścia w ciążę, a pacjentka została poinformowana o potencjalnym ryzyku. Szczególna uwaga jest zalecana w przypadku kobiet w młodym wieku mogących zajść w ciążę. Należy się upewnić czy pacjentka zrozumiała potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem leku w czasie ciąży. Jeśli kobieta planuje zajść w ciążę lub jest w ciąży, powinna o tym fakcie natychmiast poinformować lekarza i należy przerwać stosowanie prawastatyny ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu. Niewielka ilość prawastatyny przenika do mleka ludzkiego, dlatego też prawastatyna jest przeciwwskazana w okresie karmienia piersią.Działania niepożądane:
Prawastatynę w dawce 40 mg podawano w siedmiu randomizowanych badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo u 21 000 pacjentów leczonych prawastatyną (N=10764) lub placebo (N=10719), reprezentujących ponad 47 000 pacjento-lat narażenia na prawastatynę. Ponad 19 000 pacjentów było następnie obserwowanych średnio przez 4,8-5,9 lat. Zgłoszono następujące działania niepożądane; w porównaniu do grupy placebo żadne z nich nie wystąpiło u więcej niż 0,3% w grupie stosującej prawastatynę. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) zawroty głowy, ból głowy, zaburzenia snu, bezsenność. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zaburzenia widzenia (w tym niewyraźne widzenie i podwójne widzenie). Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) niestrawność/zgaga, bóle brzucha, nudności/wymioty, zaparcia, biegunka, wzdęcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) świąd, wysypka, pokrzywka, nieprawidłowości skóry głowy/włosów (w tym łysienie). Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zaburzenia oddawania moczu (w tym ból przy oddawaniu moczu, częste oddawanie moczu, oddawanie moczu w nocy). Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) zaburzenia funkcji seksualnych. Zaburzenia ogólne: (niezbyt często) zmęczenie. Epizody szczególnie interesujące pod względem klinicznym. Mięśnie szkieletowe: w badaniach klinicznych zgłaszano wpływ na mięśnie szkieletowe, np. bóle mięśniowo-szkieletowe, w tym bóle stawów, skurcze mięśni, bóle mięśni, osłabienie mięśni i podwyższoną aktywność CK. Wskaźnik bólów mięśni (1,4% dla prawastatyny vs 1,4% dla placebo) i osłabienia mięśni (0,1% dla prawastatyny vs <0,1% dla placebo) i częstość występowania aktywności CK >3 x GGN i >10 x GGN w badaniach CARE, WOSCOPS i LIPID były zbliżone do placebo (odpowiednio 1,6% dla prawastatyny vs 1,6% dla placebo i 1,0% dla prawastatyny vs 1,0% dla placebo). Wpływ na wątrobę: zgłaszano podwyższoną aktywność transaminaz w surowicy. W 3 długoterminowych badaniach klinicznych z grupą kontrolną otrzymującą placebo (CARE, WOSCOPS i LIPID) wyraźne odchylenia wartości ALT i AST od normy (>3 x GGN) występowały z podobną częstotliwością (≤1,2%) w obydwu grupach leczonych. Oprócz wyżej wymienionych, po wprowadzeniu prawastatyny do obrotu, zgłoszono następujące działania niepożądane. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje nadwrażliwości: anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, zespół objawów toczniopodobnych. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) polineuropatia obwodowa, szczególnie po długotrwałym stosowaniu, parestezje. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) żółtaczka, zapalenie wątroby, piorunująca martwica wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) zapalenie skórno-mięśniowe. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo rzadko) rozpad mięśni prążkowanych, któremu może towarzyszyć ostra niewydolność nerek wtórna do mioglobinurii, miopatia, zapalenie mięśni lub zapalenie wielomięśniowe, pojedyncze przypadki zaburzeń ścięgien, czasem zerwanie ścięgna; (nieznana) immunozależna miopatia martwicza. Działania niepożądane charakterystyczne dla leków z tej grupy: koszmary senne; utrata pamięci; depresja; pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc, szczególnie w trakcie długotrwałego stosowania; cukrzyca: częstość zależy od występowania lub braku czynników ryzyka (stężenie glukozy we krwi na czczo ≥5,6 mmol/l, BMI >30 kg/m2, zwiększone stężenie trójglicerydów, nadciśnienie w wywiadzie). Należy spodziewać się, że częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci będą takie same jak u dorosłych.Przedawkowanie:
Do chwili obecnej doświadczenie z przedawkowaniem prawastatyny jest bardzo ograniczone. Nie ma określonego sposobu leczenia przedawkowania. W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe i w razie konieczności środki wspomagające.Działanie:
Prawastatyna jest inhibitorem współzawodniczącym z reduktazą 3-hydroksy-3metyloglutarylo-koenzymu A (HMG-CoA), enzymu katalizującego wczesny etap biosyntezy cholesterolu, i w dwojaki sposób obniżającego stężenie lipidów. Po pierwsze, jako odwracalny i swoisty inhibitor współzawodniczący z reduktazą HMG-CoA w niewielkim stopniu zmniejsza syntezę wewnątrzkomórkowego cholesterolu. Prowadzi to do zwiększenia liczby receptorów LDL-cholesterolu na powierzchni komórek i zwiększenia katabolizmu i klirensu krążącego LDL-cholesterolu. Po drugie, prawastatyna hamuje wytwarzanie LDL-cholesterolu poprzez hamowanie w wątrobie syntezy VLDL-cholesterolu, prekursora LDL-cholesterolu. Zarówno u osób zdrowych, jak i u pacjentów z hipercholesterolemią, sól sodowa prawastatyny obniża następujące parametry lipidowe: cholesterol całkowity, LDL-cholesterol, apolipoproteinę B, VLDL-cholesterol oraz trójglicerydy, a zwiększa HDL-cholesterol oraz apolipoproteinę A.Skład:
1 tabl. zawiera 20 mg lub 40 mg soli sodowej prawastatyny.
