Raniberl® Max, 10 szt., Ranitidine, tabl. powl.
OTC
100%4,99 zł
Wskazania:
Lek jest stosowany w leczeniu objawowym dolegliwości żołądkowych, takich jak: zgaga, niestrawność (dyspepsja), nadkwaśność soku żołądkowego, ból w nadbrzuszu, które nie są związane z chorobą organiczną przewodu pokarmowego.Dawkowanie:
Dorośli i młodzież w wieku powyżej 16 lat z prawidłową czynnością nerek. Jeśli dolegliwości wystąpią w trakcie dnia lub nocy, należy przyjąć 1 tabl. powl. produktu. Dla większości pacjentów 1 tabl. powl./dobę jest wystarczająca. Jednak, maksymalnie w ciągu 24 h można przyjąć 2 tabl. powl. (jedną rano i drugą wieczorem). Jeśli dolegliwości utrzymują się lub nasilą się po 14 dniach leczenia, pacjent powinien niezwłocznie skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów ze znaczną niewydolnością nerek (ClCr mniejszy niż 50 ml/min) może wystąpić nagromadzenie ranitydyny, co może prowadzić do zwiększenia jej stężenia w surowicy krwi. Zaleca się, aby pacjent oczekujący na poradę lekarza nie przyjmował więcej niż 1 tabl. powl. w ciągu 24 h. Lek nie jest odpowiedni dla pacjentów z ciężkimi zaburzeniami nerek (ClCr mniejszy niż 10 ml/min). Dzieci i młodzież (w wieku poniżej 16 lat): nie zaleca się stosowania produktu u dzieci w wieku poniżej 16 lat.Uwagi:
Tabl. powl. należy połykać w całości popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody). Dawka może być przyjmowana niezależnie od posiłku.Przeciwwskazania:
Nie wolno przyjmować produktu leczniczego w przypadku stwierdzonej nadwrażliwości na chlorowodorek ranitydyny, innych antagonistów receptora H2 lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
Przyjmowanie antagonistów receptora H2 może maskować objawy raka żołądka, a w konsekwencji opóźnić jego zdiagnozowanie. Przed rozpoczęciem leczenia choroby wrzodowej żołądka, należy wykluczyć odpowiednimi metodami nowotworowy charakter choroby. Ranitydyna jest wydalana przez nerki. Dlatego, u pacjentów z niewydolnością nerek obserwuje się większe stężenie ranitydyny w osoczu. Preparat nie jest odpowiedni dla pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min). Rzadkie przypadki kliniczne wskazują na związek pomiędzy występowaniem ostrej porfirii a przyjmowaniem ranitydyny. Pacjenci, u których wystąpiła ostra porfiria w wywiadzie nie powinni przyjmować ranitydyny. U pacjentów, takich jak osoby w podeszłym wieku, osoby z przewlekłą chorobą płuc, z cukrzycą lub z zaburzeniami odporności może istnieć zwiększone ryzyko rozwoju pozaszpitalnego zapalenia płuc. W dużych badaniach epidemiologicznych wykazano zwiększone ryzyko rozwoju pozaszpitalnego zapalenia płuc u osób aktualnie przyjmujących ranitydynę w monoterapii, w porównaniu z osobami, które przerwały leczenie, z obserwowanym szacowanym ryzykiem względnym zwiększającym się o 1,82 (1,26-2,64 przy przedziale ufności CI 95%). Zaleca się zasięgnięcie porady lekarza przed przyjęciem produktu leczniczego wśród następujących grup pacjentów: pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby; pacjenci, którzy poddani są regularnej kontroli lekarza i/lub mają choroby wymagające leczenia; pacjenci, którzy przyjmują produkty lecznicze, które są przepisywane przez lekarza lub wydawane bez recepty; pacjenci w średnim lub podeszłym wieku z objawami dyspeptycznymi, które wystąpiły po raz pierwszy lub uległy zmianie w ostatnim czasie; pacjenci z niezamierzoną utratą mc. związaną z objawami dyspeptycznymi; pacjenci przyjmujący NLPZ, w szczególności z wrzodami żołądka i jelit w wywiadzie. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci poniżej 16 lat. Nie przeprowadzono dotychczas badań dotyczących wpływu stosowania ranitydyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych, takich jak: ból głowy, zawroty głowy, zmęczenie, stany dezorientacji i niepokoju, jak również omamy, można oczekiwać pogorszenia sprawności psychofizycznej.Interakcje:
Ranitydyna może mieć wpływ na wchłanianie, metabolizm i wydalanie nerkowe innych leków. Zmieniona farmakokinetyka może powodować konieczność modyfikacji dawek leków lub przerwania leczenia.Pojawiające się interakcje mogą być powodowane przez różne mechanizmy, włączając w to: 1) Hamowanie różnorodnej aktywności układu oksygenazy związanej z cytochromem P-450. Ranitydyna w zwykłych dawkach terapeutycznych nie nasila działania leków, które są unieczynniane przez ten układ enzymatyczny, takich jak diazepam, lidokaina, fenytoina, propranolol i teofilina. Istnieją jednak pojedyncze doniesienia o zwiększonym stężeniu teofiliny w osoczu i objawach przedawkowania teofiliny, u pacjentów przyjmujących jednocześnie ranitydynę i teofilinę. W związku z tym, podczas jednoczesnego stosowania teofiliny i produktu leczniczego, należy kontrolować stężenie teofiliny i, w razie konieczności, zmniejszyć jej dawkę. Istnieją doniesienia o wydłużeniu czasu protrombinowego w czasie stosowania leków przeciwzakrzepowych - pochodnych kumaryny (np. warfaryny). W związku z wąskim indeksem terapeutycznym należy uważnie kontrolować wydłużanie lub skracanie czasu protrombinowego w trakcie jednoczesnego leczenia ranitydyną. 2) Konkurencja w zakresie nerkowego wydzielania cewkowego: związku z tym, że ranitydyna jest częściowo eliminowana przez system kationowy, może wpływać na klirens innych leków eliminowanych tą drogą. Duże dawki ranitydyny mogą zmniejszać wydalanie prokainamidu i N-acetyloprokainamidu, powodując zwiększenie stężenia tych leków w osoczu. 3) Zmiana pH soku żołądkowego: biodostępność pewnych leków może ulec zmianie. Może to spowodować wzrost wchłaniania (np. triazolam, midazolam, glipizyd, glibenklamid) lub spadek wchłaniania (ketokonazol, atazanawir, delawirydyna, gefitynib). Nie stwierdzono interakcji między ranitydyną a amoksycyliną lub metronidazolem. Jeśli jednocześnie z ranitydyną podawane są duże dawki sukralfatu (2 g), absorpcja ranitydyny może być obniżona. Działanie to nie występuje, jeśli sukralfaty przyjmowane są w odstępie przynajmniej 2 godz. Ranitydyna może nasilać działanie alkoholu.Ciąża i laktacja:
Ranitydyna przenika przez barierę łożyskową. Ranitydynę należy stosować u kobiet w ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Ranitydyna przenika do mleka kobiecego. Ranitydynę, jak inne leki, należy stosować u kobiet karmiących piersią tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Brak danych dotyczących wpływu ranitydyny na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na reprodukcję u samców i samic.Działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) zwykle przemijające zmniejszenie liczby leukocytów i płytek krwi, przypadki agranulocytozy (brak granulocytów w rozmazie krwi) lub pancytopenii czasami z częściowym lub całkowitym zahamowaniem czynności szpiku. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje nadwrażliwości (np.: eozynofilia, pokrzywka, gorączka, spadek ciśnienia krwi, obrzęk naczynioruchowy, trudności w przełykaniu, skurcz oskrzeli, ból w klatce piersiowej); (bardzo rzadko) wstrząs anafilaktyczny. Działania te występowały po podaniu pojedynczej dawki. Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) przemijające stany splątania, niepokój, omamy, depresja, odnotowane przeważnie u pacjentów ciężko chorych, pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z nefropatią. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) ból głowy (czasami silny), zmęczenie i zawroty głowy, przemijające zaburzenia ruchowe - ruchy mimowolne. Zaburzenia oka: (bardzo rzadko) przemijające niewyraźne widzenie, prawdopodobnie przypominające zmiany w akomodacji oka. Zaburzenia serca: (bardzo rzadko) tak jak w przypadku innych antagonistów receptora H2: arytmie - tachykardia, bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo rzadko) zapalenie naczyń. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) zapalenie płuc, duszność (to działanie występowało po podaniu pojedynczej dawki). Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) ból brzucha, zaparcia, nudności (objawy te przeważnie ustępują w czasie trwania leczenia); (bardzo rzadko) ostre zapalenie trzustki, biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) przemijające i odwracalne zmiany w wynikach testów czynnościowych wątroby; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby (komórkowe, kanalikowe lub mieszane) przebiegające z żółtaczką lub bez, zwykle przemijające. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) wysypka skórna; (bardzo rzadko) rumień wielopostaciowy, świąd, łysienie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo rzadko) objawy mięśniowo-szkieletowe takie jak ból stawów i mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (Rzadko) zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu (zwykle niewielkie; normalizuje się w czasie trwania leczenia; (bardzo rzadko) śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo rzadko) objawy i stany dotyczące piersi (takie jak ginekomastia i mlekotok), zmniejszenie libido i przemijające zaburzenia potencji. Bezpieczeństwo leczenia ranitydyną oceniano u dzieci od 0-16 lat, stosowaną w chorobach związanych z nadmierną kwaśnością soku żołądkowego. Leczenie zasadniczo było dobrze tolerowane, a profil działań niepożądanych przypominał opisywany u dorosłych. Ilość danych pochodzących z długoterminowych obserwacji dotyczących bezpieczeństwa leczenia, szczególnie w zakresie wpływu na wzrost i rozwój dzieci jest ograniczona.Przedawkowanie:
W razie przedawkowania należy zastosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące. Jeżeli jest to konieczne, substancję czynną można usunąć z osocza krwi przez hemodializę.Działanie:
Ranitydyna jest kompetycyjnym antagonistą receptorów histaminowych H2. Hamuje wydzielanie kwasu solnego w żołądku, zarówno podstawowe, jak i stymulowane, zmniejsza zawartość kwasu, w mniejszym stopniu zmniejsza wydzielanie pepsyny oraz objętość soku żołądkowego. Ranitydyna ma długi czas działania; pojedyncza dawka 150 mg hamuje wydzielanie kwasu solnego przez 12 h.Skład:
1 tabl. powl. zawiera 167 mg chlorowodorku ranitydyny (co odpowiada 150 mg ranitydyny).
