Revatio™, 90 szt., Sildenafil, tabl. powl.
Rx-z
100%X zł
Wskazania:
Dorośli. Leczenie dorosłych pacjentów z tętniczym nadciśnieniem płucnym sklasyfikowanym wg WHO jako klasa II i III, lek stosuje się w celu poprawy wydolności wysiłkowej. Wykazano skuteczność działania produktu leczniczego w pierwotnych postaciach nadciśnienia płucnego, oraz wtórnych związanych z chorobami tkanki łącznej. Dzieci i młodzież. Leczenie dzieci i młodzieży w wieku od 1. roku do 17 lat z tętniczym nadciśnieniem płucnym. Wykazano skuteczność działania produktu pod względem poprawy wydolności wysiłkowej lub hemodynamiki płuc w pierwotnych postaciach nadciśnienia płucnego oraz wtórnych związanych z wrodzoną wadą serca.Dawkowanie:
Leczenie powinno być rozpoczęte i monitorowane wyłącznie przez lekarza doświadczonego w terapii nadciśnienia płucnego. Jeśli w trakcie leczenia produktem leczniczym dojdzie do pogorszenia stanu klinicznego, należy rozważyć zastosowanie innych metod. Dorośli. Zalecana dawka to 20 mg 3x/dobę. Lekarz powinien zalecić pacjentowi, który zapomni przyjąć dawkę produktu aby zrobił to jak najszybciej po czym kontynuował normalne dawkowanie. Nie należy przyjmować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej. Dzieci i młodzieży (w wieku 1-17 lat): zalecana dawka u pacjentów o mc. ≤20 kg wynosi 10 mg (1 ml rekonstytuowanej zaw.) 3x/dobę, a dla pacjentów o mc. >20 kg wynosi 20 mg (2 ml rekonstytuowanej zaw.) 3x/dobę. Nie należy stosować większych dawek niż zalecane u dzieci i młodzieży z tętniczym nadciśnieniem płucnym. Nie należy stosować tabl. 20 mg w przypadkach kiedy powinna być stosowana dawka 10 mg 3x/dobę. Dla pacjentów o mc. ≤20 kg i pozostałych młodszych pacjentów, którzy nie mogą połknąć tabl., dostępne są inne odpowiednie postacie farmaceutyczne produktu leczniczego. Pacjenci przyjmujący inne produkty lecznicze. Na ogół, każda decyzja o dostosowaniu dawki powinna być podejmowana po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. W przypadku stosowania syldenafilu u pacjentów przyjmujących inhibitory CYP3A4 takie jak erytromycyna lub sakwinawir, należy rozważyć zmniejszenie dawki do 20 mg 2x/dobę. Zmniejszenie dawki do 20 mg raz/dobę zaleca się w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP3A4 o większej sile działania, jak np. klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon. W przypadku jednoczesnego stosowania syldenafilu z induktorami CYP3A4 może być wymagane dostosowanie dawki. W celu uzyskania informacji dotyczących stosowania syldenafilu z inhibitorami CYP3A4 o największej sile działania. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). Nie ma potrzeby zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Skuteczność kliniczna mierzona za pomocą testu 6-min marszu może być mniejsza u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci z niewydolnością nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek, w tym ciężką (ClCr <30 ml/min) modyfikowanie dawki początkowej nie jest konieczne. W wypadku złej tolerancji produktu leczniczego należy rozważyć zmniejszenie dawki do 20 mg 2x/dobę wyłącznie po dokładnym przeanalizowaniu stosunku korzyści do ryzyka. Pacjenci z niewydolnością wątroby. U pacjentów z niewydolnością wątroby (wg Child-Pugh klasa A i B) nie ma potrzeby modyfikowania dawki początkowej. Zmniejszenie dawki do 20 mg 2x/dobę należy rozważyć wyłącznie w wypadku złej tolerancji produktu leczniczego, po dokładnym przeanalizowaniu stosunku korzyści do ryzyka. Stosowanie produktu jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (wg Child-Pugh klasa C). Dzieci i młodzież (dzieci poniżej 1. roku oraz niemowlęta). Nie należy stosować syldenafilu u niemowląt z przetrwałym nadciśnieniem płucnym noworodka poza zatwierdzonymi wskazaniami, ponieważ ryzyko związane z leczeniem przewyższa jego korzyści. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego w innych wskazaniach u dzieci w wieku poniżej 1. roku. Brak dostępnych danych. Przerwanie leczenia. Dostępne dane, jakkolwiek ograniczone, sugerują, że nagłe przerwanie terapii produktem nie powoduje pogorszenia przebiegu tętniczego nadciśnienia płucnego w stosunku do stanu sprzed rozpoczęcia terapii. W celu uniknięcia nagłego pogorszenia stanu klinicznego po odstawieniu produktu, dlatego należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki. Podczas odstawiania produktu wskazana jest intensywna kontrola.Uwagi:
Prosz. do sporz. zaw. doust. przeznaczony jest wyłącznie do stosowania doustnego. Przygotowaną zaw. doust. (biała zaw. doust. o smaku winogronowym) należy podawać co ok. 6-8 h wraz z posiłkiem lub niezależnie od niego. Przed każdorazowym podaniem produktu, należy energicznie wstrząsnąć nim przez co najmniej 10 sek.Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Jednoczesne stosowanie syldenafilu z lekami będącymi źródłem tlenku azotu (azotan amylu) czy azotanami w jakiejkolwiek postaci jest przeciwwskazane (w związku ze znanym wpływem syldenafilu na szlak tlenku azotu/cyklicznego monofosforanu guanozyny-cGMP, zwiększa on działanie hipotensyjne azotanów) oraz stosowanie w połączeniu z inhibitorami CYP3A4 (ketokonazol, itrakonazol, rytonawir). Stosowanie syldenafilu jest przeciwwskazane u pacjentów: z ciężką niewydolnością wątroby (wg Child-Pugh klasa C), po ostatnio przebytym udarze mózgu, zawale mięśnia sercowego, ze znacznym niedociśnieniem (ciśnienie tętnicze krwi <90/50 mm Hg), u dzieci i młodzieży <18 lat, bezpieczeństwo stosowania syldenafilu w tych grupach nie było badane.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
Skuteczność preparatu u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem płucnym (klasa czynnościowa IV) nie została ustalona. Bilans korzyści i ryzyka stosowania syldenafilu u pacjentów z I klasą czynnościową nadciśnienia płucnego nie został ustalony. Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących innych form wtórnego nadciśnienia płucnego oprócz tych związanych z chorobami tkanki łącznej i naprawczymi zabiegami chirurgicznymi. Bezpieczeństwo stosowania syldenafilu nie było badane u pacjentów z dziedzicznymi chorobami zwyrodnieniowymi siatkówki takimi jak barwnikowe zwyrodnienie siatkówki (Retinitis pigmentosa) -u części z tych pacjentów występują genetyczne zaburzenia dotyczące fosfodiesteraz siatkówkowych (z tego względu stosowanie preparatu u tych pacjentów nie jest zalecane). Ostrożnie u pacjentów z niedociśnieniem, odwodnionych oraz u pacjentów ze znacznego stopnia zwężeniem drogi odpływu z lewej komory lub zaburzeniami czynności układu autonomicznego. Po wprowadzeniu preparatu na rynek u mężczyzn stosujących go z powodu zaburzeń erekcji, opisywano poważne zaburzenia sercowo-naczyniowe w tym zawał serca, niestabilną dławicę piersiową, nagły zgon sercowy, komorowe zaburzenia rytmu, krwotok mózgowy, przemijające napady niedokrwienne, nadciśnienie i niedociśnienie. Syldenafil należy ostrożnie stosować u pacjentów z anatomicznymi deformacjami prącia (duże wygięcie, włóknienie ciał jamistych czy choroba Peyroniego) oraz u pacjentów z ryzykiem wystąpienia priapizmu (u pacjentów z anemią sierpowatą, szpiczakiem mnogim i białaczką). Syldenafil podawany pacjentom przyjmującym leki β-adrenolityczne może u niektórych osób prowadzić do układowego niedociśnienia, dlatego zalecane jest zachowanie ostrożności. Badania dotyczące czynności płytek krwi wykazały, że syldenafil wzmaga antyagregacyjne działanie nitroprusydku sodu w warunkach in vitro. Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania syldenafilu u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia czy czynną chorobą wrzodową. Syldenafil można zatem stosować u tych pacjentów jedynie po gruntownym rozważeniu stosunku ryzyka do ewentualnych korzyści związanych z leczeniem. U pacjentów z tętniczym nadciśnieniem płucnym może istnieć zwiększone ryzyko wystąpienia krwotoku w przypadku rozpoczęcia leczenia syldenafilem u pacjentów stosujących antagonistów witaminy K, zwłaszcza u pacjentów z tętniczym nadciśnieniem płucnym związanym z chorobami tkanki łącznej. Nie ma danych dotyczących stosowania syldenafilu u pacjentów z nadciśnieniem płucnym wtórnym do zatorowości płucnej w przebiegu zakrzepicy żylnej. Donoszono jednak o zagrażających życiu przypadkach obrzęku płuc po zastosowaniu leków rozszerzających naczynia (głównie prostacykliny) u tych pacjentów. W przypadku pojawienia się obrzęku płuc u pacjentów z nadciśnieniem płucnym przyjmujących syldenafil, należy rozważyć możliwość występowania zatorowości płucnej w przebiegu zakrzepicy żylnej. W powłoczce tabletki znajduje się laktoza jednowodna. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lapp lub nieprawidłowym wchłanianiem glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki. Podczas odstawiania preparatu wskazana jest intensywna kontrola.Interakcje:
Syldenafil jest słabym inhibitorem izoenzymów 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4 cytochromu P450. (ICmax >150 µM). Metabolizm syldenafilu odbywa się głównie w układzie cytochromu P450 (CYP) izoform 3A4 (główna ścieżka) i 2C9 (ścieżka poboczna) - tak więc inhibitory wymienionych izoenzymów mogą zmniejszać klirens syldenafilu, aktywatory tych izoenzymów zaś mogą go zwiększać. Antagonista endoteliny, bosentan, umiarkowanie silny aktywator CYP3A4, CYP2C9 i prawdopodobnie CYP2C19 stosowany jednocześnie z syldenafilem powodował zmniejszenie AUC syldenafilu o 62,6%, a Cmax o 55,4%. Skuteczność syldenafilu powinna być ściśle kontrolowana u pacjentów przyjmujących jednocześnie silne induktory CYP3A4 takie jak karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, ziele dziurawca i ryfampicyna. Jednoczesne stosowanie inhibitora proteazy HIV rytonawiru (silny inhibitor cytochromu P450) skutkowało wzrostem Cmax syldenafilu o 300% i wzrostem AUC o 1000%w osoczu. W oparciu o wyniki badań farmakokinetycznych jednoczesne stosowanie syldenafilu i rytonawiru jest przeciwwskazane u pacjentów z nadciśnieniem płucnym. Jednoczesne stosowanie inhibitora proteazy HIV sakwinawiru (inhibitor CYP3A4) powodowało zwiększenie Cmax syldenafilu o 140%, AUC o 210%. Syldenafil nie wpływa na farmakokinetykę sakwinawiru. Po pojedynczej dawce syldenafilu 100 mg podawanego z erytromycyną (specyficzny inhibitor CYP3A4), dochodziło do wzrostu układowej ekspozycji na syldenafil (AUC) o 182%. Cymetydyna (inhibitor cytochromu P450, niespecyficzny inhibitor CYP3A4) podawana z 50 mg syldenafilu powodowała wzrost stężenia syldenafilu w osoczu o 56%. Należy się spodziewać, że silne inhibitory CYP3A4 : ketokonazol i itrakonazol będą działać podobnie jak rytonawir. Inhibitory CYP3A4 o większej niż średnia sile działania: klarytromycyna, telitromycyna i nefazodon, powinny wywoływać efekt pośredni pomiędzy wywołanym przez rytonawir a tym wywołanym przez inhibitory o średniej sile - sakwinawir/erytromycyna -zakłada się siedmiokrotny wzrost ekspozycji. Analiza farmakokinetyczna populacji pacjentów z nadciśnieniem płucnym wykazała, że jednoczesne stosowanie ?-adrenolityków z substratami CYP3A4 może powodować dodatkowy wzrost ekspozycji na syldenafil w porównaniu do substratów CYP3A4 stosowanych pojedynczo. Nicorandyl stanowi połączenie leku aktywującego kanał potasowy i azotanu (mogą wystąpić poważne interakcje z syldenafilem). Sok grejpfrutowy jest słabym inhibitorem CYP3A4 w ścianie jelita i może powodować niewielki wzrost stężenia syldenafilu w osoczu.Ciąża i laktacja:
Ze względu na brak danych nie należy stosować preparatu w czasie ciąży, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to bezwzględnie konieczne. Nie należy stosować preparatu w laktacji (nie wiadomo czy syldenafil jest wydzielany do mleka).Działania niepożądane:
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: niedokrwistość niesklasyfikowana inaczej (ang. not otherwise specified - NOS). Zaburzenia ucha i błędnika: zawroty głowy Zaburzenia wzroku: nieprawidłowe odczucia ze strony oka, chromatopsja, widzenie na niebiesko, podwójne widzenie, podrażnienie oka, światłowstręt, krwawienie do siatkówki, zmniejszenie ostrości widzenia. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: rozdęcie brzucha, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie żołądka i jelit, choroba refluksowa, żylaki odbytu. Zakażenia i infestacje: zapalenie zatok niesklasyfikowane inaczej (NOS), zapalenie tkanki podskórnej. Badania: zwiększenie masy ciała. Zaburzenia metabolizmu: zatrzymanie płynów. Zaburzenia układu nerwowego: parestezje, drżenie, uczucie palenia niesklasyfikowane inaczej (NOS), migrena niesklasyfikowana inaczej (NOS), niedoczulica. Zaburzenia psychiczne: lęk. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia: zapalenie oskrzeli niesklasyfikowane inaczej (NOS), katar niesklasyfikowany inaczej (NOS). Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: ginekomastia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: łysienie, rumień. W badaniach postmarketingowych inhibitorów PDE5 stosowanych w leczeniu zaburzeń erekcji (ang. MED - male erectile dysfunction) rzadko raportowano: nienaczyniową niedokrwienną przednią neuropatię nerwu wzrokowego (ang. NAION - non-arteritic anterior ischaemic optic neuropathy), zamknięcie żyły siatkówki, zaburzenia pola widzenia.Przedawkowanie:
Standardowe leczenie podtrzymujące. Syldenafil silnie wiąże się z białkami osocza i nie jest wydalany z moczem, zatem stosowanie dializy nie spowoduje przyspieszenia klirensu leku.Działanie:
Syldenafil jest silnym selektywnym inhibitorem swoistej dla cyklicznego monofosforanu guanozyny (cGMP) fosfodiesterazy typu 5 (PDE5), enzymu, który odpowiada za rozkład cGMP. Enzym ten występuje w ciałach jamistych prącia i w krążeniu płucnym. Syldenafil zwiększa stężenie cGMP w komórkach mięśni gładkich ścian naczyń płucnych co powoduje ich rozkurcz. U pacjentów z nadciśnieniem płucnym może to prowadzić do rozszerzenia naczyń płucnych, z niewielkim rozszerzeniem naczyń w krążeniu ogólnym. Badania in vitro wykazały, że syldenafil działa selektywnie na PDE5, wpływa na PDE5 silniej niż na inne znane fosfodiesterazy. Działa 10-krotnie bardziej selektywnie niż na PDE6, izoenzym biorący udział w przekazywaniu bodźców świetlnych przez siatkówkę oka. Syldenafil działa na PDE5 80-krotnie bardziej selektywnie niż na PDE1 oraz ponad 700-krotnie bardziej selektywnie niż na PDE2, 3, 4, 7, 8, 9, 10 i 11. W szczególności syldenafil działa ponad 4000 razy bardziej selektywnie na PDE5 niż na PDE3, izoenzym fosfodiesterazy swoistej względem cAMP, wpływającej na kurczliwość mięśnia sercowego. Syldenafil powoduje niewielkie i przemijające obniżenie ciśnienia krwi, w większości przypadków bez istotnego znaczenia klinicznego. Syldenafil jest wchłaniany szybko, maks. stężenia w surowicy występują po 30-120 min (śr. 60 min). Średnia całkowita biodostępność po zastosowaniu doustnym wynosi 41% (zakres 25-63%). Średnia objętość dystrybucji syldenafilu w stanie stacjonarnym (Vd) wynosi 105 l, co wskazuje na przenikanie leku do tkanek. Syldenafil i jego główny krążący N-demetylo metabolit wiążą się z białkami osocza w ok. 96%. Stopień wiązania z białkami nie zależy od całkowitych stężeń leku. Jest metabolizowany przede wszystkim przez układ enzymów mikrosomalnych wątroby cytochromu P450, w tym przez jego izoenzym CYP3A4 i w mniejszym stopniu przez CYP2C9. Główny metabolit syldenafilu powstaje w wyniku jego N-demetylacji. Wykazuje on podobną do syldenafilu selektywność w stosunku do fosfodiesteraz. N-demetylo metabolit syldenafilu podlega dalszym przemianom; jego T0,5 wynosi ok. 4 h. Całkowity klirens syldenafilu wynosi 41 l/h, co daje T0,5 3-5 h, wydalany jest w postaci metabolitów, głównie z kałem (ok. 80% dawki doustnej) oraz w mniejszym stopniu z moczem (ok. 13% dawki doustnej). Skład:
1 tabl. powl. zawiera 20 mg cytrynianu syldenafilu. Po rozpuszczeniu, 1 ml zaw. doust. zawiera 10 mg syldenafilu (w postaci cytrynianu).
