Segan®, 60 szt., Selegiline hydrochloride, tabl.
Rx
100%6,40 zł
Wskazania:
We wczesnej fazie choroby Parkinsona w monoterapii, aby opóźnić konieczność stosowania lewodopy. W chorobie Parkinsona (lub objawowym parkinsonizmie), w skojarzeniu z lewodopą (razem z inhibitorem dekarboksylazy lub bez niego).Dawkowanie:
Zalecana dawka dobowa wynosi 5-10 mg/dobę. W leczeniu skojarzonym z lewodopą początkowa dawka selegiliny wynosi 5 mg raz/dobę, rano. Gdy brak odpowiedniej reakcji, dawkę selegiliny można zwiększyć do 10 mg albo raz/dobę rano, albo w 2 dawkach podzielonych rano i w południe. Po 2-3 dniach leczenia należy spróbować zmniejszyć dawkę lewodopy. Zwykle możliwa jest redukcja dawki lewodopy o 10-30%, a po dłuższym leczeniu niekiedy o więcej. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Brak danych dotyczących konieczności modyfikowania dawkowania u pacjentów z łagodnym zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zespoły pozapiramidowe niezwiązane z niedoborem dopaminy (pląsawica Huntingtona, drżenie samoistne). Stosowanie u pacjentów przyjmujących agonistów serotoniny (np. sumatryptan, naratryptan, zolmitryptan, ryzatryptan). Czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy. Ostra niewydolność wątroby lub nerek. Jednoczesne stosowanie u osób leczonych petydyną lub innymi opioidami, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, lekami z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) (np. fluoksetyna, sertralina, paroksetyna, citalopram, escitalopram), lekami z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI) (wenlafaksyna), sympatykomimetykami, inhibitorami monoaminooksydazy (np. linezolid). Dermatozy o nieustalonej etiologii (lek może pobudzić rozwój czerniaka złośliwego). W przypadku połączenia z lewodopą należy uwzględnić przeciwwskazania dla lewodopy, w tym: choroby układu sercowo-naczyniowego (nadciśnienie tętnicze, ciężka postać dławicy piersiowej, tachykardia, zaburzenia rytmu serca); psychozy z zaawansowaną demencją; przerost gruczołu krokowego z zaleganiem moczu; jaskrę z wąskim kątem przesączania; nadczynność tarczycy, tyreotoksykozę; guz chromochłonny nadnerczy.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności:
Ponieważ selegilina nasila działanie lewodopy, działania niepożądane związane z działaniem lewodopy mogą być bardziej nasilone, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje wysokie dawki lewodopy. Pacjentów takich należy monitorować. Dodanie selegiliny do leczenia lewodopą może spowodować wystąpienie ruchów mimowolnych i/lub pobudzenia. Te działania niepożądane ustępują po zmniejszeniu dawki lewodopy. Dawkę lewodopy można zmniejszyć o 30% w przypadku skojarzonego stosowania z selegiliną. U pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych agonistami dopaminy lub innymi lekami dopaminergicznymi obserwowano zaburzenia kontroli impulsów, takie jak patologiczny hazard, wzrost popędu płciowego, nadpobudliwość seksualna, niepohamowany apetyt, zakupoholizm i inne. Mogą one mieć związek z selegiliną ale do tej pory zgłoszono bardzo niewiele przypadków. Nie należy przekraczać zalecanej dawki dobowej 10 mg, z uwagi na możliwość wystąpienia objawów niepożądanych, np. niekontrolowanego wzrostu ciśnienia tętniczego krwi po spożyciu pokarmów bogatych w aminokwas tyraminę (sery pleśniowe, wino, piwo, kawior). Podawanie leku w dawkach dobowych większych niż 10 mg może wiązać się z utratą selektywności hamowania MAO-B i wówczas mogą się pojawić zarówno działania niepożądane, jak i interakcje typowe dla nieselektywnych inhibitorów MAO. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z: niestabilnym nadciśnieniem tętniczym; zaburzeniami rytmu serca; ciężką postacią dławicy piersiowej; psychozami; chorobą wrzodową w przeszłości, ze względu na możliwe zaostrzenie tych schorzeń podczas leczenia. U osób z niewydolnością wątroby lub nerek selegilinę należy stosować ostrożnie, dawki leku powinny zostać odpowiednio zmniejszone. Nie obserwowano poważnych przypadków toksycznego wpływu na wątrobę, jednak zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów z historią zaburzeń czynności wątroby. Podczas przewlekłego stosowania selegiliny opisano przejściowe lub trwałe nieprawidłowości związane ze zwiększeniem aktywności enzymów wątrobowych. Podczas jednoczesnego stosowania z inhibitorami MAO-A (lub nieselektywnymi inhibitorami MAO) może wystąpić niedociśnienie, które czasami może mieć gwałtowny początek. Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO w trakcie znieczulenia ogólnego podczas zabiegu chirurgicznego. Inhibitory MAO w tym selegilina mogą wzmacniać działanie środków powodujących depresję OUN używanych do znieczulenia ogólnego. Zgłaszane były przypadki przejściowej depresji układu oddechowego i układu krążenia, spadek ciśnienia tętniczego krwi i śpiączka. Niektóre badania pokazują zwiększone ryzyko śmiertelności u pacjentów otrzymujących selegilinę i lewodopę, w porównaniu do tych otrzymujących jedynie lewodopę. Warto zaznaczyć, że wykryto w tych badaniach liczne błędy metodologiczne. Natomiast metaanalizy i duże badania kohortowe nie wykazały istotnej różnicy w śmiertelności pomiędzy pacjentami leczonymi selegiliną a pacjentami leczonymi innymi lekami lub skojarzeniem selegiliny i lewodopy. Badania wykazały ryzyko nasilonego efektu hipotensyjnego w odpowiedzi na wspólne podanie selegiliny i lewodopy, u pacjentów z ryzykiem sercowo-naczyniowym. Dodanie selegiliny do lewodopy może nie być korzystne u pacjentów, u których zmiany w odpowiedzi terapeutycznej nie są zależne od dawki. Należy zachować ostrożność, gdy selegilina jest przyjmowana w skojarzeniu z innymi produktami i substancjami o działaniu ośrodkowym. Podczas przyjmowania selegiliny należy unikać picia alkoholu. Lek zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Nie można wykluczyć wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn, jeśli występują działania niepożądane, które mogą wpływać na sprawność psychofizyczną (np. zawroty głowy, omamy, dezorientacja).Interakcje:
Połączenia przeciwwskazane. Nie stosować jednocześnie leków sympatykomimetycznych (np. efedryny) ze względu na ryzyko wystąpienia nadciśnienia. Nie podawać produktu w skojarzeniu z petydyną oraz innymi lekami przeciwbólowymi z grupy opioidów (np. kodeiną, buprenorfiną, fentanylem, tramadolem), ze względu na możliwość wystąpienia groźnych dla życia zaburzeń, takich jak: podniecenie ruchowe, wysoka gorączka, nadciśnienie tętnicze i drgawki. Ciężkie działania niepożądane, takie jak: obfite pocenie się, zaczerwienienie, ataksja, hipertermia, nadciśnienie tętnicze/niedociśnienie tętnicze, kołatanie serca, zawroty głowy oraz zmiany w psychice (pobudzenie, splątanie, omamy prowadzące do majaczeń i śpiączki) zaobserwowano u pacjentów stosujących jednocześnie selegilinę oraz selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (fluoksetyna, fluwoksamina, sertralina, paroksetyna) lub inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (wenlafaksyna). Mechanizm tych interakcji nie jest w pełni poznany. Ze względu na ryzyko wystąpienia splątania, hipomanii, omamów, epizodów maniakalnych, pobudzenia, mioklonii, hiperrefleksji, braku koordynacji, dreszczy, drżeń, drgawek, ataksji, obfitego pocenia, biegunki, gorączki i nadciśnienia, które mogą być objawami zespołu serotoninowego, przeciwwskazane jest równoczesne stosowanie selegiliny oraz SSRI lub SNRI. Odnotowano przypadek zakończony zgonem, gdy rozpoczęto stosowanie nieselektywnego inhibitora MAO na krótko po zakończeniu terapii fluoksetyną. Leczenie fluoksetyną można rozpocząć po upływie 14 dni od zakończeniu terapii selegiliną. Ze względu na długi T0,5 fluoksetyny, odstęp pomiędzy zakończeniem jej stosowania a rozpoczęciem terapii selegiliną powinien wynosić min. 5 tyg. Selegiliny nie należy stosować w ciągu 2 tyg. od zakończenia leczenia sertraliną. W przypadku pozostałych inhibitorów wychwytu serotoniny zaleca się 1-tyg. odstęp pomiędzy zakończeniem ich stosowania a rozpoczęciem leczenia selegiliną. Generalnie nie należy rozpoczynać leczenia selegiliną zanim od zakończenia stosowania leku wchodzącego w interakcje z selegiliną nie upłynie czas równy 5 okresom półtrwania. Po zakończeniu leczenia selegiliną należy zachować przynajmniej 14 dni odstępu przed zastosowaniem leku, który wchodzi z nią w interakcje. Zaleca się zachowanie 24 h przerwy miedzy odstawieniem selegiliny i rozpoczęciem przyjmowania agonistów serotoniny. Stosowanie selegiliny w dawkach większych niż zalecane może prowadzić do utraty jej selektywności i wystąpienia poważnych działań niepożądanych. Pacjenci leczeni selegiliną obecnie lub w przeciągu ostatnich 2 tyg. mogą przyjmować dopaminę tylko po uważnej ocenie ryzyka w stosunku do korzyści, gdyż to połączenie zwiększa ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego. Jednoczesne stosowanie z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi może powodować ciężkie zaburzenia ze strony OUN (zespół serotoninowy), niekiedy ze skutkiem śmiertelnym. Zgłaszano obfite pocenie, podwyższenie ciepłoty ciała, nadciśnienie tętnicze/niedociśnienie tętnicze, tachykardię, niepokój, zawroty głowy i drgawki. Dlatego jednoczesne stosowanie selegiliny oraz trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych jest przeciwwskazane. Selegiliny nie należy podawać łącznie z buspironem, ze względu na możliwość wystąpienia nagłego wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. Buspiron należy stosować po upływie 10 dni od zakończenia leczenia selegiliną. Jednoczesne stosowanie selegiliny z inhibitorami MAO może prowadzić do zaburzeń ze strony OUN oraz układu sercowo-naczyniowego. Połączenia niezalecane do stosowania. Doustne środki antykoncepcyjne mogą zwiększać biodostępność selegiliny, dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania doustnych środków antykoncepcyjnych oraz selegiliny. Selegilina nasila działanie amin katecholowych (dopaminy, epinefryny, norepinefryny). Ze względu na wysoki stopień wiązania z białkami krwi selegiliny, skojarzone stosowanie z produktami leczniczymi o wąskim indeksie terapeutycznym, jak glikozydy naparstnicy i/lub leki przeciwzakrzepowe, wymaga ostrożności i dokładnego kontrolowania. Selegilina nasila działanie lewodopy dzięki zwiększeniu stężenia dopaminy w OUN, co pozwala zmniejszyć stosowane w leczeniu dawki lewodopy średnio o 10-30%. Równoczesne stosowanie z amantadyną lub lekami antycholinergicznymi może zwiększyć występowanie działań niepożądanych. Należy unikać jednoczesnego stosowania selegiliny z lekami podnoszącymi ciśnienie krwi, obniżającymi ciśnienie krwi, lekami psychostymulującymi, lekami hamującymi OUN (leki uspokajające, nasenne) oraz alkoholem. Z tego względu, że selegilina jest selektywnym inhibitorem MAO-B, podczas stosowania zalecanych dawek nie zgłaszano przypadków niekontrolowanego wzrostu ciśnienia krwi po spożyciu pokarmów zawierających tyraminę (nie powoduje reakcji zwanej "cheese-effect - efekt serowy”). Dlatego nie wymagane jest stosowanie ograniczeń żywieniowych. Jednakże w przypadku skojarzenia selegiliny i inhibitorów MAO-A lub nieselektywnych inhibitorów MAO, ograniczenia żywieniowe (np. unikanie pokarmów o wysokiej zawartości tyraminy, jak serów dojrzewających oraz produktów drożdżowych) są zalecane.Ciąża i laktacja:
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania chlorowodorku selegiliny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję jedynie w przypadku dawek wielokrotnie większych od dawek stosowanych u ludzi. Jako środek ostrożności zaleca się unikanie stosowania selegiliny w ciąży. Nie wiadomo, czy selegilina przenika do mleka kobiecego. Przenikanie selegiliny do mleka u zwierząt nie było badane. Badania fizyko-chemiczne wskazują na przenikanie selegiliny do mleka i nie można wykluczyć ryzyka spożycia przez dziecko karmione piersią. Selegiliny nie należy stosować podczas karmienia piersią.Działania niepożądane:
Selegilina stosowana w monoterapii jest dobrze tolerowana. Suchość w jamie ustnej, przejściowy wzrost stężenia aminotransferazy alaninowej w surowicy oraz zaburzenia snu występowały częściej niż u pacjentów przyjmujących placebo. Najczęściej występującym obserwowanym działaniem niepożądanym są nudności, występujące u ok. 20% pacjentów przyjmujących selegilinę. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zapalenie gardła. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) leukocytopenia, trombocytopenia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) utrata apetytu. Zaburzenia psychiczne: (często) zaburzenia snu, bezsenność, omamy, splątanie, depresja; (niezbyt często) niezwykłe sny, pobudzenie, lęk, psychozy, zmiany nastroju; (nieznana) nadpobudliwość seksualna. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zaburzenia ruchowe (np. dyskinezje, akinezja, bradykinezja), zawroty głowy, bóle głowy, zaburzenia równowagi, drżenia; (niezbyt często) łagodne, przejściowe zaburzenia snu; (rzadko) niepokój, podniecenie. Zaburzenia oka: (niezbyt często) niewyraźne widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) zawroty głowy. Zaburzenia serca: (często) bradykardia; (niezbyt często) częstoskurcz nadkomorowy, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, dławica piersiowa. Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze; (niezbyt często) hipotonia ortostatyczna; (rzadko) hipotonia posturalna. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) przekrwienie błony śluzowej nosa, ból gardła; (niezbyt często) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zapalenie błony śluzowej jamy ustnej; (często) nudności, zaparcia, biegunka, owrzodzenie jamy ustnej; (niezbyt często) suchość w jamie ustnej. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) przemijające zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) zwiększona potliwość; (niezbyt często) wypadanie włosów, wykwity skórne; (rzadko) reakcje skórne. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból stawów, ból pleców, kurcze mięśni; (niezbyt często) miopatia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) zaburzenia w oddawania moczu; (nieznana) zatrzymanie moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie; (niezbyt często) ból w klatce piersiowej, drażliwość, obrzęk stawu skokowego. Badania diagnostyczne: (często) niewielkie zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (często) upadki. Ponieważ selegilina nasila działanie lewodopy, mogą również ulec nasileniu działania niepożądane lewodopy (niepokój, zaburzenia hiperkinetyczne, nieprawidłowe ruchy, pobudzenie, splątanie, nudności omamy, bóle głowy, niedociśnienie ortostatyczne, zaburzenia rytmu serca, zawroty głowy). Działania niepożądane z reguły zanikają po zmniejszeniu dawki lewodopy. Włączenie selegiliny do terapii umożliwia obniżenie dawki lewodopy nawet o 30%. Lewodopa powinna być stosowana w połączeniu z obwodowym inhibitorem dekarboksylazy. U osób w podeszłym wieku, z długim przebiegiem choroby i współistniejącymi innymi chorobami działania niepożądane selegiliny podawanej w skojarzeniu z lewodopą mogą być poważne i zagrażające życiu, szczegóły dotyczące działań niepożądanych patrz ChPL.Przedawkowanie:
Przedawkowanie nie wywołuje charakterystycznych objawów klinicznych. Jednakże ciężkie objawy niedociśnienia oraz pobudzenie psychoruchowe zaobserwowano przy spożyciu selegiliny w dawce 600 mg na dzień. Ponieważ selektywne hamowanie przez selegilinę receptorów MAO-B jest osiągane tylko w dawkach zalecanych przy chorobie Parkinsona (5-10 mg/dzień) objawy przedawkowania mogą przypominać te obserwowane przy przedawkowaniu nieselektywnych inhibitorów MAO (zaburzenia ze strony OUN oraz sercowo-naczyniowego). Objawy przedawkowania nieselektywnych inhibitorów MAO mogą rozwijać się w ciągu 24 h i obejmują pobudzenie, drażliwość, senność, drżenie, ciężki ból głowy, omamy, na przemian niskie i wysokie ciśnienie krwi, zawroty głowy, omdlenia, zapaść naczyniową, szybki i nieregularny puls, ból w klatce piersiowej, zapaść oddechową, ciężkie skurcze mięśni, bardzo wysoką gorączkę, obfite pocenie, śpiączkę i drgawki. Brak jest specyficznej odtrutki, należy zastosować leczenie objawowe.Działanie:
Selegilina jest selektywnym i nieodwracalnym inhibitorem MAO-B, enzymu, który bierze udział w metabolizmie dopaminy w OUN. Selegilina hamuje również zwrotny wychwyt dopaminy w zakończeniach presynaptycznych receptora dopaminergicznego. Przez działanie hamujące na enzym MAO-B selegilina zwiększa stężenie dopaminy, a podawana razem z lewodopą zwiększa aktywność dopaminergiczną w prążkowiu. Prawdopodobnie działa również za pośrednictwem innych mechanizmów, m.in. metabolitów, w tym lewoskrętnych izomerów amfetaminy i metamfetaminy. Selegilina potęguje i przedłuża efekt działania lewodopy. Badania podwójnie zaślepione dowodzą, że selegilina stosowana w monoterapii we wczesnej fazie choroby Parkinsona opóźnia konieczność rozpoczęcia terapii lewodopą (w stosunku do pacjentów leczonych placebo). Terapia skojarzona pomaga zmniejszyć dawkowanie lewodopy, średnio o 30%. Stosowana w dawkach terapeutycznych nie wywołuje zazwyczaj dzięki wybiórczemu działaniu, w odróżnieniu od nieselektywnych inhibitorów MAO, niepożądanych skutków po spożyciu tyraminy w pokarmie. W większych dawkach selegilina przestaje być selektywnym inhibitorem MAO-B i hamuje MAO-A.Skład:
1 tabl. zawiera 5 mg selegiliny chlorowodorku.
