Rezonans magnetyczny przedramienia

Opis badania

Badanie rezonansem magnetycznym (MR, MRI) to precyzyjna metoda diagnostyki obrazowej, która umożliwia wykrywanie na danym obszarze różnego rodzaju nieprawidłowości. W przypadku przedramienia i ramienia służy do oceny zmian pourazowych w obrębie kości bądź tkanek miękkich. Pole magnetyczne urządzenia oddziałuje na jądra atomów, z których zbudowany jest organizm człowieka i jego poszczególne narządy. 

Rezonans magnetyczny przedramienia – wskazania

Celem rezonansu magnetycznego przedramienia jest wykrycie patologii w okolicy kończyny górnej, a dokładnie: w obszarze między nadgarstkiem a stawem łokciowym. Badanie to pozwala ocenić zarówno stan tkanek miękkich, jak i kości. MRI przedramienia ma istotne znaczenie diagnostyczne w ocenie zmian pourazowych, nowotworowych, zwyrodnieniowych oraz zapalnych. Rezonans przedramienia wykonuje się również przed planowanym leczeniem chirurgicznym lub po operacji, aby ocenić jej skuteczność.

Wśród wskazań do wykonania rezonansu magnetycznego przedramienia należy wymienić podejrzenie:

• stanów zapalnych kości i tkanek miękkich, np. procesów reumatoidalnych
• łagodnych i złośliwych zmian nowotworowych,
• zmian pourazowych,
• martwicy kości.

Badanie to przeprowadza się zawsze na zlecenie lekarza. Do jego wykonania konieczne jest posiadanie skierowania.

Rezonans magnetyczny przedramienia – przeciwwskazania

Rezonans magnetyczny jest badaniem bezpiecznym, nie wymagającym zastosowania szkodliwego promieniowania rentgenowskiego ani podawania kontrastu zawierającego wysokie stężenie jodu. Można wykonać go w wielu przypadkach, kiedy tomografia komputerowa (TK) czy badanie rentgenowskie (RTG) nie są wskazane. Nie jest to jednak odpowiednia forma diagnostyki dla każdego. Istnieje szereg względnych i bezwzględnych przeciwwskazań do rezonansu magnetycznego:

• stymulator serca lub inne stymulatory wszczepione na stałe,
• metalowe ciała obce obecne w organizmie,
• klipsy naczyniowe,
• neurostymulatory,
• metaliczne protezy dentystyczne,
• implanty ortopedyczne (śruby, druty, stabilizatory)
• inne metalowe implanty,
• tatuaże (niektóre tusze używane do tatuowania mogą zawierać drobinki metalu),
• I trymestr ciąży,
• klaustrofobia.

Stały aparat ortodontyczny nie jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do wykonania rezonansu magnetycznego. Konieczne jest jednak posiadanie stosownego zaświadczenia od ortodonty, w którym znajdzie się informacja, z jakiego materiału został wykonany aparat. Niektóre tworzywa metalowe nie stanowią przeciwwskazania do wykonania MR.

O tym, czy u danego pacjenta można przeprowadzić badanie MR, decyduje lekarz na podstawie bardzo szczegółowego wywiadu medycznego. 

Rezonans magnetyczny przedramienia – jak się przygotować?

Przygotowanie do badania przedramienia nie jest kłopotliwe. Bezpośrednio przed rezonansem magnetycznym nie powinno się spożywać zbyt obfitego posiłku. Nie trzeba jednak być na czczo ani odstawiać żadnych leków przyjmowanych na co dzień. Przed wejściem do sali badań należy zdjąć biżuterię i wyjąć z kieszeni wszelkie metalowe przedmioty, w tym urządzenia elektroniczne i karty płatnicze. Metalowe elementy mogą bowiem zakłócić działanie urządzenia i zniekształcić uzyskany obraz. Na rezonans magnetyczny należy przyjść 15 minut przed umówioną wizytą w celu wypełnienia szczegółowej ankiety, wykluczającej przeciwwskazania do badania. Na wizytę należy przynieść dokumentację medyczną, dotyczącą badanego obszaru, zwłaszcza wyniki innych badań obrazowych, np. USG czy TK przedramienia. Jeśli u Pacjenta występują lęki przed przebywaniem w zamkniętej przestrzeni, specjalista może przepisać środki uspokajające, które należy przyjąć odpowiednio wcześnie przed wizytą.

Rezonans magnetyczny przedramienia – jak przebiega?

W zależności od zakresu badania czas jego trwania wynosi od 20 do 60 minut. Po pozostawieniu metalowych przedmiotów w sali przygotowawczej Pacjent przechodzi do sali, w której znajduje się urządzenie do rezonansu magnetycznego. Kładzie się na środku specjalnego stołu oraz otrzymuje zatyczki do uszu dla stłumienia nieprzyjemnych dźwięków wydawanych przez urządzenie. Zanim technik opuści salę i uruchomi urządzenie, przekazuje osobie badanej wszelkie niezbędne informacje dotyczące przebiegu badania oraz sposobu komunikowania się w razie wystąpienia niepokojących objawów. Pacjent leżący na stole wsuwany jest do dużej maszyny o okrągłym kształcie i rozpoczyna się rezonans magnetyczny. Podczas badania nie można poruszać ciałem, zwłaszcza badanym przedramieniem, ponieważ ma to negatywny wpływ na jakość uzyskiwanych obrazów. Urządzenie wydaje dość głośne dźwięki i może się przesuwać w określonych kierunkach. Personel medyczny przez cały czas czuwa nad Pacjentem oraz ma z nim stały kontakt przez kamerę i mikrofon. Od razu po zakończeniu badania można powrócić do normalnego funkcjonowania. Jeśli przed badaniem przyjmowane były środki uspokajające, należy wstrzymać się od prowadzenia pojazdów.

Źródła:

1. Garbaciok, S., Osewski, W., Hawrylewicz, L., Ślosarek, K. (2014). Zastosowanie rezonansu magnetycznego w planowaniu leczenia. Inżynier i Fizyk Medyczny, 3(6), 299-304.