Gronkowiec złocisty

Gronkowiec złocisty to bakteria, której nosicielami jest wielu z nas. Często nie zdajemy sobie z tego sprawy. Gdy układ immunologiczny funkcjonuje prawidłowo, gronkowiec nie daje żadnych niepokojących objawów. Dopiero, w momencie obniżonej odporności bakteria atakuje. Gronkowiec złocisty jest najniebezpieczniejszym z gatunków gronkowca dla człowieka, a to przez swoją odporność. Dzięki wytwarzanej enterotoksynie potrafi przetrwać w trudnych warunkach (nie reaguje na wysoką temperaturę, opiera się wielu antybiotykom i nie ma na niego szczepionki).

Zakażenie gronkowcem

Główną przyczyną zakażenia gronkowcem złocistym jest brak odpowiedniej higieny. Bakteria rozprzestrzenia się drogą kropelkową, dlatego można się nią zarazić przez bezpośredni kontakt z chorym (np. stosunek płciowy). Do zarażenia może dojść też przez: wypicie lub zjedzenie zakażonego produktu (głównie mięsa i nabiału) czy ranę. Istnieją dwie główne grupy ryzyka zachorowania na gronkowca złocistego. Są to niemowlęta oraz osoby starsze., a wynika to z ich niskiej odporności.

Ryzyko zakażenia wzrasta też u osób chorych na nowotwory, cukrzycę i marskość wątroby. Dodatkowymi czynnikami zwiększającymi ryzyko choroby są: stres i wyczerpanie organizmu. Objawy zakażenia gronkowcem złocistym. W zależności od miejsca, w którym rozwinie się infekcja wywołana gronkowcem złocistym możemy wyróżnić kilka grup chorób:

• Zatrucia pokarmowe (towarzyszą im typowe objawy: biegunka, wymioty, bóle brzucha, gorączka);    
• Infekcje skóry, tkanek podskórnych i miękkich (pęcherzyce, ropnie, zapalenie mieszków włosowych, jęczmień, zanokcica, zastrzał, choroba Rittera, liszaje oraz liszajec u noworodków); 
• Zapalenia układowe (zapalenie płuc, kości, szpiku kostnego, tchawicy, mięśnia sercowego, opon mózgowo-rdzeniowych, żył, układu moczowego); 
• Rzadko, w skrajnych przypadkach sepsa.

Diagnoza i leczenie gronkowca złocistego

Diagnozę o zakażeniu gronkowcem złocistym stawia się na podstawie badań laboratoryjnych. W tym celu pobiera się próbki krwi, moczu lub kawałka tkanki zainfekowanego miejsca. Można również wykonać wymaz z nosa i gardła. Po stwierdzeniu zakażenia lekarz wprowadza odpowiednie leczenie. Gronkowca złocistego zwalcza się antybiotykami. Z reguły jest to żmudne i długotrwałe leczenie ze względu na odporność bakterii.W przypadku gronkowca niezwykle ważne jest stosowanie właściwej diety, naturalnych preparatów, jak i unikanie w trakcie leczenia picia alkoholu i palenia papierosów. Należy pamiętać o odpowiednim odpoczynku.