Objawy choroby Parkinsona

Większość z nas chorobę Parkinsona kojarzy z drżeniem kończyn, jednak schorzenie to może wcześniej dawać objawy, których nie należy lekceważyć. Czym objawia się choroba Parkinsona i jak z nią żyć?

Choroba Parkinsona nazywana dawniej drżączką poraźną jest postępującym zwyrodnieniem struktur mózgu, którego przyczyny nie są do końca znane. Zmiany dotyczą jąder podkorowych mózgu, gdzie obserwuje się obniżony poziom dopaminy będącej jednym z przekaźników nerwowych. Zanik tzw. komórek dopaminergicznych powoduje objawy takie, jak: spowolnienie ruchowe, sztywność mięśni, drżenie spoczynkowe oraz zaburzenia postawy i chodu. Choć nie znamy bezpośrednich czynników wywołujących chorobę, to część przypadków choroby Parkinsona ma podłoże genetyczne. Choroba Parkinsona zazwyczaj pojawia się w populacji osób starszych, ale zdarza się zaobserwować objawy parkinsonowskie już po piątej dekadzie życia.

Główne objawy choroby Parkinsona
Spowolnienie ruchowe (bradykinezja) - zwolnione wykonywanie podstawowych czynności, np. powolne chodzenie, ubieranie się, mówienie. Chory ma problem z rozpoczęciem ruchu każdą z kończyn;

- Drżenie - ma ono charakter drżenia spoczynkowego, oznacza to, że kończyna drży, gdy chory nie wykonuje żadnej czynności (w spoczynku). Co ciekawe, w chorobie Parkinsona nie występuje drżenie głowy, natomiast może pojawić się drżenie brody;

- Sztywność mięśniowa - może charakteryzować się dyskomfortem podczas ruchu kończynami, bólem i pokonaniem oporu podczas ruchu. Choć z reguły sztywność obejmuje kończyny, to może dotyczyć tułowia i szyi, co przekłada się na pochyloną sylwetkę. Sztywność mięśniową możemy u chorego obserwować na twarzy - zaburzona mimika;

- Niestabilność postawy - zaburzenia stabilności i postawy ciała, które w późniejszej fazie choroby mogą prowadzić do upadków. Chorzy często mówią o zawrotach głowy, przekładających się na utrzymanie równowagi.

Charakterystyczna dla choroby Parkinsona jest asymetria, występująca do końca choroby, nawet wówczas, gdy objawy są obustronne.Wieloletnia praktyka medyczna pozwoliła zidentyfikować kilka objawów, których wystąpienie poprzedza rozwinięcie się choroby Parkinsona. Należą do nich: zaburzenia węchu (osłabienie węchu), obniżenie nastroju i depresja, zaparcia oraz zaburzenia snu. Objawy te mogą występować wiele lat przed rozwojem pełnoobjawowej choroby Parkinsona. To wczesne rozpoznanie ma ogromne znaczenie, gdyż ujawnienie się choroby powinno być początkiem jej leczenia.

Rozpoznanie choroby Parkinsona ma charakter kliniczny, co oznacza, że opiera się na obserwacji, wywiadzie od chorego i starannym badaniu pacjenta. Nie ma żadnego typowego testu pozwalającego na potwierdzenie schorzenia. Wykonuje się badanie neuroobrazowe głowy (tomografię komputerową i rezonans magnetyczny), aby wykluczyć przyczyny organiczne mogące naśladować chorobę.

Wciąż nieznane są przyczyny choroby Parkinsona, ale dużą rolę w jej rozwoju odgrywają czynniki środowiskowe źle wpływające na układ nerwowy, szczególnie u osób podatnych genetycznie. Brak jednoznacznych przyczyn znacząco ogranicza możliwości leczenia choroby. Wszystkie sposoby koncentrują się na łagodzeniu jej objawów oraz spowolnieniu jej postępowania. Leczenie Parkinsona zawsze dostosowane jest do indywidualnych objawów i postaci choroby. Początkowo leki wprowadzane są w małych dawkach, które ewentualnie zwiększane są w zależności od reakcji pacjenta i postępów choroby.
Obserwując objawy charakterystyczne dla choroby Parkinsona nie należy zwlekać, tylko skonsultować się z lekarzem specjalistą neurologiem