Co zrobić z pokrzywką?

Pokrzywka należy do chorób skóry i tkanki podskórnej. Pokrzywka przewlekła trwa powyżej 6. tygodni i przynajmniej raz w życiu występuje u 3% osób dorosłych, dotyka również dzieci. Częściej atakuje kobiety niż mężczyzn.

Pokrzywka – definicja i objawy

Pokrzywka jest chorobą charakteryzującą się występowaniem jednorodnej wysypki z bąblami pokrzywkowymi i / lub obrzękiem naczynioruchowym. Bąble mogą pojawiać się codziennie lub przez kilka dni w tygodniu. Bąble pokrzywkowe są swędzące, wystają ponad powierzchnię skóry, na podłożu rumieniowym, a przy ucisku bledną. Mają rozmiary od 1 mm do olbrzymich zlewnych zmian. Występują na tułowiu, kończynach lub twarzy. Zmiany  pojawiają się pojedynczo i bledną w ciągu jednego do trzech dni. Występuje intensywny świąd. Występować mogą też okresy bezobjawowe trwające od kilu dni do kilku tygodni. 

Rodzaje pokrzywki i przyczyny

Ze względu na czas trwania, wyróżnia się pokrzywkę ostrą i przewlekłą. Czas trwania pokrzywki ostrej nie przekracza 6 tygodni, natomiast pokrzywkę przewlekłą diagnozuje się, gdy trwa powyżej 6 tygodni. Może mieć podłoże immunologiczne i nieimmunologiczne. W większości przypadków trudno jest ustalić przyczyny pokrzywki przewlekłej. Często sugerowanym czynnikiem ja wywołującym są produkty spożywcze. Przyczyną mogą być również leki, infekcje bakteryjne, pasożytnicze przewodu pokarmowego oraz Helicobacter pyroli. 

Skutki pokrzywki przewlekłej

Wbrew pozorom pokrzywka przewlekła to nie tylko choroba skóry. Wywiera ona negatywy wpływ na różne aspekty życia osoby chorej. Choroba niesie ze sobą niekorzystny wpływ na relacje społeczne. Jest również przyczyną absencji w szkole oraz w pracy.

Występujący świąd przyczynia się do bezsenności, a także zmęczenia pojawiającego się w ciągu dnia. Skutkuje to zmniejszeniem produktywności. Pokrzywka przewlekła jest schorzeniem o dużej zmienności. Objawy mogą się diametralnie zmieniać z dnia na dzień. Wpływa to na jakość życia w stopniu zbliżonym do wpływu choroby niedokrwiennej serca, a w większym w porównaniu do choroby alergicznej dróg oddechowych. Badania przeprowadzone w kilku krajach Unii Europejskiej wskazały, że zachorowanie na pokrzywkę przewlekłą spowodowało znaczne pogorszenie stanu zdrowia oraz jakości pacjentów, wywołując u nich nawet zaburzenia depresyjne i lękowe. 

Diagnostyka pokrzywki przewlekłej

U około 80 do 90% przypadków nie udaje się określić przyczyny pokrzywki przewlekłej. Nazywa się ją idiopatyczną. Podstawą diagnostyki pokrzywki jest wywiad lekarski oraz badanie przedmiotowe oceniające wielkość i rozmieszczenie bąbli. Dodatkowo można wykonać badania:

• morfologię z rozmazem leukocytów, CRP
• badanie w kierunku: infekcji (np. Helicobacter pylori), nadwrażliwości typu I,         autoprzeciwciał, zaburzeń funkcji hormonalnej tarczycy
• test na obecność dermografizmu
• badanie ultrasonograficzne gruczołu tarczowego
• badanie ultrasonograficzne węzłów chłonnych
• diagnostykę zaburzeń dotyczących: stawów, nerek, ośrodkowego układu nerwowego,   skóry oraz błon śluzowych. 

W przypadku podejrzenia, że czynnikiem wywołującym pokrzywkę są produkty spożywcze, stosuje się dietę eliminacyjną. 

Leczenie pokrzywki przewlekłej

W leczeniu pokrzywki przewlekłej duże znaczenie ma identyfikacja czynnika lub czynników ją wywołujących. Jest to jednak trudne zadanie i udaje się jedynie w 20 – 15% przypadków choroby. Skuteczną formę obrony stanowi zatem leczenie objawowe. W przypadku rozpoznania czynnika powodującego pokrzywkę leczenie polega na jego eliminacji. Podaje się również lek przeciwhistaminowy. 

Profilaktyka pokrzywki przewlekłej

Głównym elementem profilaktyki pokrzywki przewlekłej jest znalezienie czynnika wywołującego chorobę. Jego eliminacja może spowodować szybkie ustąpienie objawów.