Rzeżączka – wstydliwa sprawa, proste rozwiązanie.

Rzeżączka jest jedną z najczęściej występujących chorób wenerycznych. Wciąż wzbudza duże zaniepokojenie, a ludzie wstydzą się o niej mówić. W przypadku wystąpienia określonych objawów nie wolno jednak zwlekać, tylko jak najszybciej zwrócić się do lekarza.

Na początek warto przypomnieć sobie, co to jest choroba weneryczna. Otóż jest to choroba zakaźna przenoszona w drodze kontaktu płciowego, podczas stosunku waginalnego, analnego i seksu oralnego. Do najczęściej występujących chorób wenerycznych zalicza się m.in. opryszczka narządów płciowych, kiła i rzeżączka.

Co to jest rzeżączka?

Rzeżączka jest jedną z najczęstszych bakteryjnych chorób przenoszonych drogą płciową. Za jej powstanie odpowiadają bakterie dwoinki rzeżączki, zwane też gonokokami (Neisseria gonorrhoeae). Bakterie te najczęściej atakują strefy intymne, gdyż znakomicie odnajdują się w środowisku ciepłym i wilgotnym. Do zakażenia może dojść podczas stosunku płciowego, dlatego niezwykle ważne jest stosowanie odpowiednich zabezpieczeń.

Jakie są najczęstsze objawy rzeżączki?

Choć choroba u obu płci wywoływana jest przez te same bakterie, to jednak objawy rzeżączki u kobiet i mężczyzn są zróżnicowane. Na pewno nie można jednak ich lekceważyć, bez względu na płeć chorego.

Rzeżączka zdecydowanie szybciej rozwija się u mężczyzn – już po 3-7 dniach od zakażenia mogą oni zaobserwować ropny wyciek z cewki moczowej oraz ból i pieczenie przy oddawaniu moczu. U kobiet objawy rzeżączki pojawiają się nieco później, a najczęściej mają formę gęstej wydzieliny (upławów). Może wystąpić także pieczenie w pochwie, a w przypadku zapalenia cewki moczowej – ból i pieczenie przy oddawaniu moczu.

Co ważne, rzeżączka może być również umiejscowiona poza narządami płciowymi – w okolicach odbytu (u osób uprawiających seks analny), w gardle czy na spojówkach. Dojść może również do rozsianego zakażenia poprzez krwiobieg – wówczas widoczne są również skórne objawy rzeżączki w postaci charakterystycznych krost na stopach i dłoniach.

Diagnostyka – test na rzeżączkę

Aby zdiagnozować rzeżączkę, trzeba zgłosić się do lekarza – najlepiej specjalisty dermatologa lub ginekologa. W celu stwierdzenia występowania dwoinek rzeżączki wykonuje się wymaz wydzieliny z cewki moczowej u mężczyzn oraz z pochwy u kobiet. Wymaz jest następnie poddawany analizie laboratoryjnej.

Rzeżączka – leczenie

Zdiagnozowanie rzeżączki nie oznacza końca świata! Po dobrze postawionej diagnozie leczenie rzeżączki jest mało kłopotliwe i skuteczne. Ponieważ jest to choroba bakteryjna, najczęściej stosowane leki na rzeżączkę to antybiotyki.

Oprócz tego, należy przede wszystkim pamiętać, że rzeżączki można uniknąć. Trzeba po prostu stosować prezerwatywę podczas stosunku płciowego. Na pewno nie zaszkodzi także rozwaga w doborze partnerów i monogamia.

Należy pamiętać, że nieleczona rzeżączka może prowadzić do poważnych powikłań. U mężczyzn może być to zapalenie najądrzy, prostaty, a także stawów lub opon mózgowych, a u kobiet – zapalenie przydatków mogące prowadzić do niepłodności czy zapalenie stawów.